Mr. Wrong (Mr. Series #1)

Chapter 26

I woke up naked. I saw myself not in my room, and there I remembered what happened last night. Totoo nga. Nangyari lahat kagabi at narito ako sa kwarto ni Jhon Rey. I can prove it because it hurts... It hurts down there.

Mabilis akong bumangon para hanapin ang mga damit ko bago nagbihis. I went out of the room to find Jhon Rey, but what greeted me was chaos. The whole unit is in a mess because of the party that happened last night. Nagkalat ang mga lobo sa sahig; ang iba ay ang confetti. May mga bote pa ng alak na nasa bawat sulok ng kwarto. Masasabi ngang nag-enjoy ang lahat sa birthday party ni Jhon Rey.

I suddenly remembered my gift. Tama. Hindi ko pa nga pala naibibigay sa kaniya 'yong regalong inihanda ko. Ang dami kasing nangyari kagabi, kaya hindi ko naibigay. At dahil sa naalala ko, muli akong napangiti pero saglit lang iyon. Nawala ang ngiti ko nang makita ko si Jhon Rey sa may kusina na na nakaupo sa tapat ng lamesa. Napatigil ako sa paglalakad nang makita ang bagay na naroon sa harap niya.

Condoms.

I felt nervous when he glanced at me with those horrifying looks, as if something had happened that wasn't in the plan.

"I forgot to use it, Sheen. Paano kung mabuntis ka?"

Parang may bumara sa lalamunan ko nang marinig ko ang sinabi niya. Umakyat sa dibdib ko ang takot. Disappointment took the place of the overwhelming emotions. Kahit ang mga tuhod ko'y biglang nanghina at napaupo na lang ako sa may hagdanan.

"Hindi mo ba ako kayang panindigan?" tanong ko habang sinusubukang kumalma kahit na nagpapanic na ako sa loob. Hearing that from him feels so wrong. What I said may sound like I am pressuring him, but I just want to know to get some assurance.

There is a trace of frustration on his face, and because of that, I feel miserable. Ibang-iba siya kagabi. Kita ko ang saya ng mukha niya habang ginagawa namin iyon, pero bakit tila ba parang naging ibang tao siya?

"Hindi pa ako handang maging ama."

Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Gusto kong magmura. Hindi ako makahinga. Hindi ko alam kung saan nanggagaling ang pasensya ko pero gusto ko nang sumigaw. Gusto kong isigaw ang sakit na nararamdaman ko ngayong para niya akong iniwan sa ere. I just feel betrayed and I don't know why I can't voice it out.

"Hindi sa 'yo," dagdag pa niya. I could clearly see how his hand gestures and facial expressions showed as if he couldn't accept what happened. Nangliliit ako.

"Hindi sa 'kin?" naiinis kong tanong.

"Hindi kita mahal."

Muntik na akong matawa. Gusto ko siyang sampalin pero wala akong karapatan para gawin 'yon. Ginusto ko ang nangyari kagabi. Hinayaan ko siyang may gawin sa akin dahil gusto ko. Gusto niya rin naman 'yon, hindi ba? Pero bakit parang ang dali para sa kaniyang saktan ako at ipamukha sa akin na hindi niya ako mahal. Pwede naman siyang magsinungaling kahit kaunti. Pwede naman niyang sabihing dala lang ng alak pero bakit parang ipinapasa niya sa akin lahat ng kasalanan?

"Ipanalangin mo na lang na hindi ka mabuntis," sambit niya bago siya naglakad paalis.

Iniwan niya ako.

Napasapo na lang ako sa mukha. Dahil sa ginawa niya, nakikita ko ngayong wala talaga siyang nararamdaman para sa akin. But I just can't understand. I thought there was something between us. How he touched me that night, how he moaned my name. Am I the one who just feels that way? Assuming lang ba ako?

Fear settled in my chest. Paano na lang nga kung magising na lang akong isang umaga na may laman na sa sinapupunan ko? Paano kung malaman 'to ni dad? Papatayin niya na ba ako?

A ringing sound abruptly interrupted my thoughts. Hinanap ko ang bag ko at nakita ko 'yon sa kwarto. Laking gulat ko nang makita ang dami ng missed calls ni mom, at ganoon din ang messages. Napapikit na lang ako nang maalalang tumakas nga lang pala ako kagabi. Masyado akong napasarap at nakalimutan kong hindi nga pala ako dapat umalis.