Mr. Wrong (Mr. Series #1)

Chapter 50

"Speaking of the devil, your ex-boyfriend is here."

Napatingin ako sa paparating. It was Jhunel. Naglalakad siya papunta sa amin habang nakangiti. Natawa naman ako nang makitang may dala siyang mangga. Hindi ko maiwasang isipin kung gaano siya ka-thoughtful, dahil kahit hindi ko hiningi, binilhan niya ako. Hindi ko man gustong kumain ng mangga, napilitan akong kainin dahil iniisip kong baka kung mamaya ko pa kainin ay hindi na maging masarap.

"Salamat," tugon ko, as I started to eat what he brought me. He sat beside me.

Hindi naman ako tinantanan ng mapanudyong tingin ni Anne Marie. Hindi ko talaga alam kung saan nanggagaling 'yung lakas ng loob niyang asarin ako sa harap ni Jhunel. I really don't know where she got the courage to tease me in front of Jhunel. Parang kailan lang noong nag-aalala siya na baka ma-distract ako sa pag-aaral dahil nag-transfer 'yong ex-boyfriend ko rito tapos ngayon naman halos ipagtulakan niya ako sa kaniya.

I just rolled my eyes and munched my food. Ang sarap talaga ng mangga kapag isinawsaw sa alamang.

Nagulat naman ako nang biglang tumunog ang cellphone ni Anne. Mukhang alam ko na kung sino ang tumatawag.

"Sheen, Jhunel, mauna na ako sa inyo, ha? Kakausapin ko lang 'to. Bye! See you in class!"

Hindi ko na siya napigilan pa dahil tumakbo na siya papalabas ng cafeteria. Wala talaga akong maisip na dahilan bakit kailangan niya pang lumayo kapag mag-uusap sila ng boyfriend niya. Nahihiya ba siyang marinig ko ang mga landian nila?

Natawa ako.

"You're laughing. Why?"

Doon ko lang muling naalala na nasa tabi ko nga pala si Jhunel.

"Wala, natawa lang ako kay Anne. Ikaw? Bakit ka nandito? Kumain ka na ba?" tanong ko dahil nakaupo lang siya sa tabi ko at pinanonood akong kumain ng mangga.

"Yeah, I'm just waiting for you." Agad na kumunot ang noo ko.

"You're waiting for me?" I asked curiously.

"Yup, I couldn't leave you alone," he honestly said. My heart flutters suddenly, and I can't find any reason why I feel that way.

"Then, should we share?"

I looked at him and smiled. He was looking at me too. He pats my head.

"I told you to stop saying such things. My heart flutters when you do that."

"Sorry," I answered while smiling. "I just finished my food, so we can finally leave this place."

Magkasama kaming lumabas ng cafeteria. He was just following me like a bodyguard. Daig niya pa si Derrick kung makabuntot at makaalalay sa akin na para bang disability ang pagiging buntis.

"Malapit na 'yung birthday mo. Saan mo gustong mag-celebrate?" tanong niya.

Napanganga pa ako dahil samantalang ako hindi ko na naalala ang tungkol sa kaarawan ko. Is it three weeks from now? I'm getting old again!

I shrugged. "Oh, right! Thank you for reminding me. I almost forgot it. Tsaka parang hindi ko kayang mag-celebrate sa dami nang nangyari. Ngayon pa nga lang ako nakakahinga nang maluwag," I answered bluntly. Wala na rin akong oras pa para maghanda.

"I think you should celebrate it since may bago ka nang makakasama." Tinuro niya ang tiyan ko.

I smiled when he talked about my baby. "Maybe, I'll just eat out. Hey, aren't you feeling weird seeing me like this?" tanong ko.

"What do you mean?" Tumigil siya sa paglakad at hinarap ako.

"You see, I'm your ex-girlfriend. I was supposed to marry you, but then I got pregnant to someone else. Why are you still here talking to me? Hindi ka ba nakakaramdam ng poot laban sa akin?"