ASKER FETİŞİ || B×B Texting

52

Bu kadar kötü olmak zorunda mıydı?

Gerçekten ama gerçekten inanmıştı Çocuk bir şeylerin iyi gittiğine halbuki.
Ama mutlu olmak asla ona uğramayacak uğrasa da asla kalıcı olmayacaktı .

Hep böyle oluyordu .

İç çekip kaçıncı olduğunu bilmediği sigarasından bir nefes çekti titreyen ellerinden zor bela.
Bir yandan da rastgele bir içkiye uzandı elinin altından.

Soğuk vuruyordu yüzüne . Sadece yüzüne de değil tüm vücudu buz gibiydi esasen. Saatlerdir balkonda bir köşede oturmuş bacaklarını da kendine çekmiş küçücük kalmıştı öylece.
İki gün ağarması geçmişti ki şimdi de hava yine kararıyordu neredeyse .

Oturmaya devam etti o gece de.

Görmüş müydü acaba ?

Bunun ihtimali bile tüylerini ürpertti Çocuğun .
2 yıl önce cehennemi yaşamasında başrolü oynayandı o .

Hiçbir şey anlamamıştı .
Ruhu bile duymadan korkunç bir oyunun ortasında kalmış kendini anlatacak zamanı bile bulamamıştı .

Öyle iğrenç bir hale düşmüş öyle aşağılanmış hissetmişti ki dibe vurmuştu.

Ona hiçbir şey yapmamıştı . Günlerce kendini yiyip bitirmişti Çocuk. Bunu yapmasındaki sebep neydi ?
Bilmeden bir kötülük mü yapmıştı?
Ama ne kadar düşünürse düşünsün bir şey bulamadı .

Ona hiçbir şey yapmamıştı Çocuk .

Onu o zaman üstünde çalıştıkları ihalede rakip şirketin sahibinin oğlu ile tanıştırmıştı. Sürekli buluşma ayarlamış hatta ikisini " tesadüfen " yalnız bırakmıştı .

Sonradan öğrenmişti ki bu buluşmaların gizlice fotoğraflarını çekmişti. Sanki o hiç orada olmamış sanki sadece ikisi buluşmuşlar gibi önüne koyulmuştu hatta fırlatılmıştı yüzüne.

Ailesinin şirketinin düşmanıyla gizli gizli buluşmuş hatta ilişkiyi ilerletmiş üstüne kendi şirketinin gizli bilgilerini pazarlamıştı . Bu kadarı yetmiyormuş gibi üstüne tacizci bile olmuştu.
"Aile dostunu " kendi çıkarları için kullanmış istediğini alamayınca da işi tacize kadar götürmüştü.

Üstüne yapışan bunlardı işte.

Günün sonunda kendi ailesine ihanet eden , tacizci , zorba , ibne hatta kendini pazarlayan bile olmuştu Çocuk.

Belki üstesinden gelirdi. Şayet inansalardı kendini aklayabileyecek gücü kendinde bulurdu.

Ama ikizi bile inanmamıştı .
Güya ihanetinin kanıtlarını görünce gözünün nasıl döndüğünü üstüne bir an bile düşünmeden yürüdüğünü hatırlıyordu .

Kaç gece rüyalarında aynı sahneyi tekrar tekrar yaşamıştı. Her gece kan ter içinde uyanıyor boğazını eller sıkı sıkı sarılmış gibi nefes alamıyordu .

O gece gibi .

Üstünde öyle bir travma bırakmıştı ki adeta ruhuna kazınmıştı . Onu en çok yaralayan buydu işte. Nasıl olur da inanmazdı ? Nasıl olur da dinlemezdi ?
Annesi ve babasının ne dediğini bile hatırlamıyordu.