mastermind [texting]

on sekiz

pazartesi
13.06

"Bu tarafa geliyorlar."

Önder'in ne demek istediğine anlam verememişti ve vermek de istememişti Vaha. Yemeğini yemeye devam etti.

"Afiyet olsun," diyen İzgi'nin sesiyle kafasını kaldırdı.

İzgi'nin elinde tepsi vardı ve gülümseyerek kendisine bakıyordu. Hemen yanında da Sonay vardı.

"Sağ olun," dedi Önder.

"Oturabilir miyiz?"

"Tabii ki," diyerek İzgi'yi onaylayan Önder, masaya koyduğu telefonunu alıp cebine koydu.

Vaha'nın yanına İzgi, Önder'in yanına Sonay oturmuştu. Dört kişilik masaya sessizlik hakimdi şimdi. Ne ara yemekhaneye girmişlerdi de yanına oturmuştu İzgi anlayamamıştı Vaha. Şimdi de İzgi'ye bir şeyler söyleyip konuşmak istiyordu ama ne söyleceğini bilemiyordu.

"Sizi pek burada göremiyorduk."

Sohbeti başlatan Önder'i, İzgi cevapladı. "Bugün yemeğimizi getirmedik."

"Evden getiriyordunuz sanırım."

"Evet hocam."

Bu tarz küçük sohbetlerle yemeklerini yemişler ve boş tabakların bulunduğu tepsileri bırakmışlardı. Sonay'ın normale göre daha çekingen davrandığını da fark etmişti. Asistanı, gerçekten Önder'i seviyordu.

Yemekhane binasından birlikte çıktılar. Sonay, İzgi, Vaha ve Önder şeklinde sıralanmış yan yana yürüyorlardı. Fakülte binasına doğru ilerliyorlardı ki İzgi aniden Vaha'nın koluna tutundu. Vaha da refleks olarak onun dirseğini tuttu.

"Düşüyordum." İzgi kafasını kaldırmadan elini çekti. Vaha da onun dirseğini bırakırken, "Ne oldu?" diye sordu Sonay.

"Bağcığım çözüldü. Sıkıntı yok," dedi ve kafasını kaldırıp Sonay'a baktı. İzgi ilerlemeye başladığında diğerleri de onu takip edip yürümeye devam ettiler.

"Bence bağla," dedi Vaha sessizce.

İzgi kafasını ona çevirdi ve burnunu kırıştırdı. "Üşendim şimdi," dedi.

"Olur mu öyle?" Vaha bunu dedikten sonra birden durdu. İzgi de aynı şekilde durdu.

"Ben bağlayayım mı?" diye sordu Vaha.

İzgi soruyu idrak edememişti ki Önder, "Ne konuşuyorsunuz mırıldanarak? Hadi, çabuk gidelim. Hava çok soğuk," dedi.

Vaha kafasıyla fakülte binasını gösterdi. "Siz gidin, biz geliyoruz," dedi.

Önder umursamaz surat ifadesiyle Sonay'a döndü. "Hadi, biz gidelim," dedi. Sonay son kez İzgi'ye bakıp Önder'i takip etti.

İzgi'nin gözleri Vaha'da, Vaha'nın gözleri ise Önder'deydi. Önder'e bakmayı bırakıp İzgi'ye döndü. İzgi, onunla göz göze gelmeden hemen eğildi ve bağcığını bağlamaya başladı.

"Bağladım bile," deyip doğruldu.

"Aferin."

Vaha dediğinin saçmalığını fark etmişti ama artık geri alamazdı. İzgi'nin, "Teşekkür ederim," dediğini duyunca güldü. O da gülünce rahat hissetti kendini.

Artık yürümeleri gerektiğini hissederek yer veriyormuş gibi elini öne uzattı Vaha. Bunu anlayan İzgi yürümeye başladı.

Bir süre yan yana sessizce yürüdüler. Önder ve Sonay öndelerindeydi. "Hiç ders anlattın mı?"

"Nasıl?"

Vaha ellerini ceketinin cebine koydu ve, "Önder'in yerine hiç ders anlattın mı?" dedi.

"Bir kere anlattım. O da bu dönemdi."

"Ne anlattın?"

"Tam olarak ders değildi. Ödevlendirme olacaktı. Hem duyurusunu yaptım hem de örnek ödev gösterdim."

Kafasını salladı Vaha.

"Niye sordunuz hocam?"

İzgi'nin bir şeylerin nedenini sorgulamasına alışmıştı artık. "Yarın katılmam gereken online bir toplantı var. Tam da dersime denk geliyor. Öğrencileri de bırakmak istemiyorum. Sonay'a bundan bahsettiğimde istemediğini gördüm. Onu da buna zorlamak istemiyorum. Senden rica etmek istiyordum." Kafasını ona çevirdi. Boy farkından dolayı üstten bakıyordu ona. Kaşlarını kaldırdığını fark etti.

"Benden dersinize girmemi mi istiyorsunuz?" İzgi'nin buna hevesleneceğini düşünürken sorduğu soru canını sıkmıştı.

"Rica anlamında tabii ki. Seni de zorlamak istemem."

İzgi kafasını çevirdi ve göz göze geldiler. İzgi'nin ifadesini görünce rahatlamıştı artık. İzgi, tabii ki bunu kabul ederdi. Niye aksini düşünmüştü ki zaten?

"Ne zorlaması hocam? Her halükarda kabul ederdim bunu."

"Çok teşekkür ederim."

"Rica ederim." Sesi keyifli geliyordu. Onu mutlu edebildiği için sevindi Vaha.

--

520 kelime.

saat 00.40. sabah okul var. son kez gideceğim bu dönem. bebelere kurtuldum sonunda demeyeceğim, üzülüyorlar. bütün sınıflara mr beast izleteceğim. arkamdan sövmezler umarım ama son gün yani kasmayayım

hadi iyi geceler