FLOWER BOY

Chapter 14_♡

කාලය කියන්නෙ ඇස්පිය ගහන් සැනෙකින් ගෙවිලයන දෙයක්,ඒ කාලයත් එක්ක අපි එකේක දේවල් ඉගෙන ගන්නව එතකොට,ආදිත්‍ය එක්ක වැඩ කරපු මේ ගෙවුණු මාස එක හමාරක කාලය ඇතුළත  විහඟටත් දැනුන එක දෙයක් තමයි එයාගෙ හිතේ ආදිත්‍ය ගැන සහෝදරකමකට එහාගිය හැඟීමක් තියනබව.එයා මුලින් එයාට දැනෙන ආගන්තුක හැඟීම විවිධ හේතු නිසා මඟහැරියත් ලිෂානිගෙ පැමිණීමත් එක්ක විහඟට  එයාගෙ හිතේ ආදිත්‍ය ගැන තියෙන්නෙ මොනවගේ හැඟීමක්ද කියන එක තේරුම් ගියා.

සුදූ....සුදූ....
සුනන්ද විහඟගෙ කාමරේ දොර ළඟ ඉඳන් කීපසැරයක්ම විහඟට කතා කලා ඒත් වෙන කල්පනාවක හිටිය විහඟට සුනන්ද කතාකරන්ව ඇහුනෙ නෑ.

සුදු  මහත්තයා.....සුනන්ද විහඟ වැඩ කරන ගමන් හිටපු මේසෙ ගාවට ඇවිත් විහඟ කරවටා අතක් දාගත්තා.

ආ.....අම්මෙ

මොනවද බන් අහස පොළව ගැටගහන්න වගේ කල්පනා කරන්නෙ.....
සුනන්ද විහඟෙ ඔලුව අතගාන ගමන් ඇහුවා.

මොකුත් නෑ අනේ.....මන් මේ හෙට දෙන්න ඕන floral designs වගයක් අඳිනගමන් හිටියෙ.

ම්ම්ම් හූම් හූම්....ඔය ටික තියල එන්න දැන් රෑට කන්න.

ඔහ්,උයල ඉවර ද,මේ..... අම්ම කන්න මන්  මේටික ඉවර කරලම පස්සෙ කන්නම් .විහඟ සුනන්ද හිටපු පැත්තට හැරිලා සුනන්දගෙ දෙඅත් ආදරෙන් පිරිමදින ගමන් කිව්වා.

මගෙ පුතාට මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද, ආ....

එහෙම ප්‍රශ්නයක් නෑ අම්මෙ.

මට බොරු කියන්න හදන්න එපා පුතේ, මන් ඔයාගෙ අම්ම ආ....
ඔයාගෙ හැසිරීමෙන් මට ඕන දෙයක් කියන්න පුළුවන් හරි ද,මන් මේ දවස් ටිකේම බලන් හිටියෙ , වෙනද වගේ නෙවෙයි ඔයා ,ෆොප් එකටයනෝ ගිහින් ආපුගමන් කිසිම කතාබහක් නැතුව ඇවිත් කාමරේට වදිනෝ....
මොකද මේ නිකන් කෙල්ල එක්ක තරහ වෙලා වගේ.ම්ම්.....කෝ මෙහෙ බලන්න සුනන්ද එයාගෙ බඳවටේ අත් යවාගෙන එයාට තුරුලු වෙලා ඉන්න විහඟගෙ මූණ උඩට හැරෙව්වා.

මට කියන්න මොකක්ද ප්‍රශ්නෙ....සුනන්ද සෙනෙහස දෝරෙගලන ඇස් වලින් විහඟ දිහා බලාගෙන ඇහුවා.විහඟ පිළිතුරක් නොදීම ආයෙත් සුනන්දගෙ බඩට මූණ හේත්තු කරගෙන ඇස් පියාගත්තා.තත්පර කිහිපයක් නිහඬව ගතවුණා.