NIRAN

14. Bölüm

"Her şey yeniden başlıyor"

Bölüm şarkısı : "look what you mede me do"

Marcinadan......

Hep Luna ile mutlu, neşe dolu hayatım olacağını düşünmüştüm. Bizim beraber geçirdiğimiz o neşe dolu gülücükler saçtığımız çocukluk anılarımız, beraber büyüdüğümüz sarayın kocaman bahçesi, hep güzel anılarımız bol bol geçirdiğimiz adrenalin dolu maceralar, ama şimdi her şey bir hiç olmamış gibi yok olmaya başladı.

Zihnimde bir anda oluşan anıların ne olduğunu anlamıyorum ama bir şeyden eminim Luna o, hayatımın en önemli parçası.
"Aren bak bir şeyler hatırlıyorum ama ne olduğunu hiç bilmiyorum".

"Marcina ne demek istiyorsun anlamıyorum, ne oldu bir anda"

"Ben sadece bilmiyorum belki bir his, ya da gerçekten olan bir şey. Luna ile ilgili her şeyi hatırlıyorum ama"

"Ama? Ne"

"Onun öldüğünü söylüyorsun o anları hatırlamıyorum sadece ölmediğini düşünüyorum"

"Marcina bak anlıyorum seni ama onun o odadan sağ çıkması imkansız belki komada iken bir rüya gördün o anıyı gerçek sandın. Doktor rüya göre bileceğini söyledi ve ileride bu rüyaları gerçek anı gibi hatırlaya bileceğini. "

"Bana inanmıyorsun değil mi. Neyse sorun değil ben kendim çözeceğim zaten sana güvenmekle hata yaptım hoşçakal. "

"Marcina dur lütfen bak buna inanmak istiyorum bende ama bu mümkün değil lütfen yapma böyle". Umursamadım arkamı dönüp koşmaya başladım.

"Marcina dur iyi değilsin gitme."  İyiliğim, komik. İyiliğimi düşünseydi böyle yapmazdı. Bu işi kendim çözeceğim.

Saraya varmıştım ama yol boyunca insanlar bana hiç iyi bakmıyordu. Aslında anlıyorum onları. Nede olsa Kraliçeleri onların dertlerini dinlememiş sorumluluklarını yerine yetirememeşti. Ama şu an hiç bir şey umrumda değil di şu an benim için sadece Luna önemliydi.

Gidip anne ve babamı bulmam lazımdı evet onlar bana yardım eder gerçi onları hatırlamıyorum ama sorarsam cevap verirler değil mi. Acaba komada olduğum zamanlarda beni aramışlar mıdır.

Yavaş addımlarla yürüyerek birini arıyordum belki bir hizmetli o bana söylerdi anne ve babam nerede. Etrafa bakındığımda bir kadın gördüm hizmetliye benziyordu evet işte bu şimdi sora bilirim.

"Hey bakar mısın"

"Buyrun kraliçem"

"Annemle babam nerede?"

Bana tuhaf bir şekilde baktı. Yoksa onlara bir şey olduda hatırlamıyor muyum. "Kraliçem herhalde unuttunuz anne ve babanız bir iş için gitmişlerdi ya alsında çoktan dönmeleri gerekirdi ama tabi siz bilirsiniz neden işleri uzadığını". Ne işi ki acaba.

"Tamam evet herhalde dalgınlığıma geldi unuttum teşekkür ederim sen işine döne bilirsin" başını sallayıp gitti.

Hatırladığım kadarıyla annemde babamda her yere vaktinde gider vaktinde dönerlerdi. Acaba başlarına bir şey mi gelmişti. Koşarak onların odasına gittim. Umarım hatırlıyorumdur. Etrafa bakına bakına sonunda odayı bulmuştum.

Hemen içeri girdim. Etrafa bakındığımda her şey normal görünüyordu çekmecelere bakmaya başladım belki bir şey bulurum umuduyla ve düşündüğüm gibide oldu.

Bir zarf elimde ki zarfı çevirip bakmaya başladım. Üzerinde isimim yazıyordu. Buda neyin nesiydi acaba. Zarfı açtım içinde mektup vardı. İçime bir korku dolmaya başlamıştı.