NIRAN

13. Bölüm

Kayboluş
Bölüm şarkısı - this I love

Marcinadan......

"Luna dur bekle beni" gülerek Luna'nın arkasından koşuyordum. "Hadi Marcina yakala beni" güldüm. "Luna nerdesin" bir anda etrafımız kararmaya başlamıştı.

Luna...... etrafa baktım ama yok "Luna nereye gittin" gözlerimden yaşlar gelmeye başlamıştı. "Marcina lütfen bul beni, kayboldum" oda ağlıyordu Lunam, ağlıyordu....

"Bulucam seni söz veriyorum Luna bana nerede olduğunu söyle lütfen, hemen geleceğim söyle neredesin" ses yoktu artık tamamen karanlık ve sessizlik......

"Uyanıyor" sesler geliyordu neler oluyor. Luna o, o nerede. Yavaşça gözlerimi açmaya çalıştım. Etraf bulanıktı neredeydim ben "Marcina beni duyuyor musun" buda ne neredeyim ben, gözlerimi açtığımda beyaz bir tavan görmeyi beklemiyordum.

"Marcina beni duyuyorsan gözlerini bir kez kırp evet cevabı için bir kez hayır cevabı için iki kez" gözlerimi bir kez kırptım.

"Nerede olduğunu biliyor musun" iki kez kırptım. "Tamam hastanedesin, peki ne kadar uyuduğunu biliyor musun" iki kez kırptım. "Marcina tam 2 aydır uyuyorsun komadaydın" bir anda şokla gözlerimi açtım, Ne, nasıl ben en son ne olmuştu nasıl oldu, hiç bir şey anlamıyordum.

"Peki Marcina sana ne olduğunu biliyor musun en son neler olduğunu, ya da nerede olduğunu" düşünmeye başladım. Kahretsin hiç bir şey hatırlamıyordum. Gözlerimi iki kez kırptım. Doktor başını sallayıp bir kaç şey yazıp odadan çıktı.

Etrafa bakmaya başladım sade bir odaydı pencereye baktığımda dışarıda yağmur yağıyordu ve hava kararmak üzereydi. Ben buraya nasıl gelmiştim. Benim ülkemde böyle bir yer yok ki.

Ben düşüncelere dalmışken kapı çaldı. İçeriye bana çok tanıdık gelen ama hatırlamadığım bir erkek girdi. Yanıma gelip gülümsedi ve yavaşça yanıma eğildi, kaşlarımı çattım rahatsız olmuştum peki neden kıpırdayamıyorum. Adamın yüzünü tam göremiyordum maskesi vardı.

Kendimi zorlayıp konuşmaya çalıştım ama olmadı. Hala yanımdaydı neden saçlarımı kokluyor şu an kalka bilseydim haddini bildirirdim, yine kendimi zorluyordum lanet olsun neden olmuyor. "Şşh Marcina sakin ol sadece önlem şimdi sana ufak bir iğne yapacağım iyi uykular" alnımdan öptü.

Aşırı derecede iğreniyordum şu an alnımı kazımak istiyordum. Bir anda boynumda acı hissettim. Sanırım iğne yapmıştı. "Üzgünüm canım Marcinam" bir anda iğrenç kahkahasını duydum.

"Umarım uyanman bu kez uzun sürmez Marcina yoksa Luna.. tüh bak ağzımdan kaçtı bir şey yok, Luna mezarda mutlu her şeyi unuttuktan sonra mutlu olucaz sevgilim merak etme" yine alnımı öptü ve  kapı kapanma sesi geldi.

Karanlık yavaş yavaş beni ele geçiriyordu yapa bildiğim tek şey ise gözümden akan yaştı sahi ne zaman kendimi bu kadar çaresiz hissetmiştim. Göz yaşlarıyla yine çok derin uykuya daldım.

"Luna bak bu papatyalar senin için" gülerek Luna için yaptığım küçük papatya tarlasını gösteriyordum. "Marcina bunlar çok güzel" ama bunu söylerken bana hüzünle bakıyordu "peki o zaman neden böylesin Luna".

"Sen Marcina iyi değilsin ne zaman böyle güçsüz oldun, beni bırakıyorsun" kaşlarımı çattım. "Seni asla bırakmam Luna". Luna ağlamaya başladı. "Beni unutuyorsun her kesi her şeyi, artık uyanman lazım sen bu değilsin".

Etraf kararıyordu ve Luna artık etrafta yoktu "Luna nerdesin" koşmaya başladım etraf artık okadar karanlıktı ki hiç bir şey görünmüyordu ve ayağımın altında ki uçurumu farketmedim, o an uçurumdan düştüm.