Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie

hoofstuk 34

Pov: matthy
Ik word wakker van iemand die aan mijn haar kriebelt. Ik doe mijn ogen open en zie dat het robbie is. "Goedemorgen lieverd" zegt hij. "Mhm" zeg ik. Ik heb echt een ochtendhumeur. Ik kan daar niks aan doen. Ik heb gwn eerst koffie nodig voor ik iets ga doen. Gelukkig weet robbie dat ook. "Gaat het goed?" Vraagt hij opeens. Ik kijk hem verbaast aan. "Ja? Waarom?" Vraag ik. "Je bent bleek" zegt hij terwijl die een hand op mijn voorhoofd legt. "Ik haal effe een temperatuur schat" zegt hij. Ik knik. Ik voel me niet slecht ofzo. Alleen een beetje hoofdpijn maar dat heb je toch altijd in de ochtend? Ik weet het niet. Hij is er weer en doet de temperatuur in mijn oor. Het is klaar en hij kijkt ernaar. "Schat je hebt wel koorts" zegt hij. Ik kijk verbaast naar de thermometer. 39.3. Zo voel ik me echt niet. "Ga maar ff op de bank zitten, dan haal ik koffie voor je en een glas water" zegt hij. Ik knik en loop naar de bank.

Pov: robbie
Matthy gaat op de bank zitten. Hij is echt goed ziek, maar hij wil het niet toegeven. Ik pak koffie en water voor hem en mij en loop naar de bank. Ik leg het drinken neer voor hem. "Dankje" zegt hij. Hij zit al helemaal in de tv. Ik knik en loop weer naar de keuken om een ontbijtje voor mezelf te maken. Ik heb helemaal geen honger maar ja ik moet toch wel wat eten. Ik denk dat het terugkomt van vroeger. Ik hoop het echt niet. Vroeger koste ik al het eten uit. Maar ik ga kijken of dat nu ook gebeurt. Ik maak 1 boterham en ga op de bank zitten. Ik kijk tv terwijl ik rustig de boterham eet. Als ik hem op heb leg ik het bord weg. Tot nu toe gebeurt er nog niks. Na 5 min voel ik toch dat ik wel moet overgeven. Ik ren snel naar de wc en gooi mijn hele maaginhoud eruit. Kut. Hetzelfde als vroeger dus. Ik had vroeger een eetstoornis en alleen koen weet dat. Ik kwam er vanaf maar het is nu weer terug. Ik ga tegen de muur zitten en voel al snel een paar tranen mijn ooghoek verlaten. Ik wil het niet weer hebben. Ik hoor dat iemand op de deur klopt.

Pov: matthy
Robbie die rent 5 min na de boterham die die heeft gegeten naar de gang. Ik weet niet wat het is. Ik loop naar de gang en al snel hoor ik iemand overgeven. Is hij ook ziek? Heb ik hem aangestoken? Ik klop op de deur. "Robbie?" Ik zie dat de slot eraf word gehaald. Ik doe de deur open en zie robbie zitten tegen de muur zitten met zen hoofd in zijn armen. Ik hoor ook kleine snikken. Ik ga naast hem zitten en trek hem in mijn armen. Het is stil. Maar niet een pijnlijke stilte. Gwn een fijne stilte waar je soms de snikken van robbie hoort. Ik vraag me echt af wat er aan de hand is. Ik wist wel dat er iets was. Ik had er eerder mee moeten komen. Dan was het misschien wel minder erg geweest dan nu.

Pov: robbie
Ik zit nu in mijn kamer. Matt vroeg nog wel wat er was en ik zei dat ik me gwn niet zo lekker voel dus wou ik naar mijn bed. Hij had me erheen gebracht. Echt super lief. Ik zei nog dat het niet hoefte maar hij stond erop. Ik zit nu in het belmenu. Ik moet gwn koen bellen. Hij is de enige die weet dat ik het had. Ik druk op bellen en nu kan ik dus niet meer terug. Ik hoor hem 3 keer overgaan en daarna neemt hij op. "Hey robbie, is er iets?" Vraagt hij. Ik wil wat zeggen maar mijn keel blokeerd het. "Rob?" Vraagt hij weer. Ik moet wat zeggen voor hij ophangt. "Koen..." zeg ik heel zacht. "Rob? Wat is er aan de hand?" Vraagt koen al iets meer paniekerig. "Het is terug" zeg ik huilend. "Oke rob je moet iets duidelijker zijn, wat is terug?" Vraagt hij. "Eet-" verder kom ik niet. Maar koen die begrijpt het gelijk. "Oke rob ik kom nu wel naar je toe. Ik denk dat het ook handig is dat je het tegen matt zegt, hem kun je vertrouwen" zegt hij. Ik weet wel zeker dat ik hem kan vertrouwen. Maar hoe moet ik het hem zeggen? Hij zit nu ook in zijn eigen shit. Koen heeft ondertussen al opgehangen omdat hij hierheen gaat rijden. Ik lig nog 20 min naar her plafon te kijken tot ik de bel hoor. Ik hoor dat matt hem opendoet. Ik hoor wat gepraat en daarna iemand die de trap op komt lopen. Ten slot hoor ik iemand die op de deur klopt. "Binnen" zeg ik terwijl ik nogsteeds naar het plafon kijk. De deur staat open en ik zie in mijn ooghoek dat koen daar staat. Ik blijf ondertussen gwn naar het plafon kijken. "Hey" zegt koen. Ik kijk naar hem. Hij glimlacht. "Hoe gaat het?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. Ik begin weer te huilen.

Pov: koen
Robbie begint weer te huilen. Hij was dus echt niet oké. Ik kom naar hem toe en trek hem in een knuffel. "Het komt goed oké?" Zeg ik. Hij knikt. "Maar het is misschien wel handig dat je het tegen matt zegt, hij is ook slecht in eten en misschien kunnen jullie elkaar daarom helpen" zeg ik. Hij knikt. We blijven nog ff zitten tot hij iets rustiger is en dan gaan we naar beneden om tegen matt te zeggen wat er allemaal speeld.

Pov: matthy
Ik hoor weer mensen naar beneden lopen. Niet veel later gaat de deur open. Robbie en koen lopen naar beneden. Ik zie aan robbie dat hij gehuild heeft. "Matt kom anders ff aan de tafel zitten" zegt koen. Ik knik en ga aan de tafel zitten. Hun gaan voor mij zitten. "Oke matt, om gelijk met de deur in huis te vallen, robbie die had vroeger een eetstoornis" begint koen. Ik kijk naar robbie. Die kijkt naar zijn handen. Ik knik. "Robbie? Vertel jij de rest?" Vraagt koen. Robbie knikt en kijkt mij aan. Ik glimlach om hem minder zenuwachtig te laten voelen. Hij zucht en begint dan met praten. "Het was voor heel lang weg. Ik kon gwn weer eten waar ik zin in had. Maar een paar dagen geleden i-is het t-terug" zegt hij zacht. Ik kijk hem met tranen in mijn ogen aan. "Het komt goed robbie" zeg ik hem.

Het is samen tegen de wereld.

--------------------------------------------------------------

1129 woorden

Srry voor zo lang geen poost maar ik ben bang dat dit beetje het einde is. Ik denk dat er nog 1 deel komt en dan is dit boek toch echt klaar.

Alle delen staan ook door elkaar.😭 ik hoop dat dat bij het volgende boek niet zo is.

Tot bij het laatste deel 💖