Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie

hoofdstuk 17

Pov: matthy
Ik word schokkend wakker en merk echt gelijk dat mijn ademhaling niet regelmatig is. Ik kijk nog snel naar de klok en zie dat het 03:48 is. Echt midden in de nacht dus. Ik voel dat het zweet op me kop staat. Wat is dit dan? Had ik een nachtmerrie? Waarschijnlijk wel. Ik probeer mezelf rustig te krijgen maar het werkt niet echt. Moet ik nu robbie wakker maken? Ik stel veel te veel vragen aan mezelf. Maak hem gwn wakker. Ik schut robbie zachtjes heen en weer. "R-r-robbie" stotter ik. Ik kan dus ook al niet meer normaal praten. Wat kan wel normaal in mijn leven? Niet veel. Na nog een paar keer zachtjes roepen word hij langzaam wakker.

Pov: robbie
Ik word wakker van iemand die zachtjes mijn naam zegt en me een beetje heen en weer schud. Ik vrijf in mijn ogen en kijk even snel naar de wekker. 03:51 staat er. Waarom word hij dan wakker gemaakt? Toen hij gesnik naast hem hoorde had hij het antwoord al gelijk gevonden. Hij kijkt opzei en ziet matt snakken naar adem en snikken. Het was echt hartverscheurend om te zien. "Hey matt, wat is er?" Vraag ik bezorgt. "N-n-nachtm-merrie" haalt hij er net uit. Kut. Hij heeft vast een nachtmerrie gehad over zijn vader. "Hey het is oké. Ik ben bij je" zeg ik. Ik leg hem op mijn borst. "Let op mijn ademhaling maatje" zeg ik. Hij knikt. Na 5 min is zijn ademhaling weer normaal. "Ga maar slapen matt, we moeten morgen weer naar kantoor" zeg ik. Hij knikt en doet zijn ogen al dicht. Ik laat hem gwn liggen op mijn borst zodat hij hopelijk niet weer een nachtmerrie krijgt.

*de volgende ochtend*

Pov: matthy
Ik word wakker en merk dat ik niet meer op iemand lig. Ik kijk en inderdaad, robbie is weg. Zou er wat zijn waarom die weg is? Ik besluit gwn mijn bed uit te gaan en mijn kleren aan te doen en dan te zoeken. Ik heb me kleren aan dus de zoektocht kan beginnen. Ik kijk als eerst in de badkamer. Niemand. Ik kijk in de logeerkamer. Niemand. Ik ga naar beneden. Ik doe de deur open en.... niemand. Huh? Waar is hij? Ik raak in paniek en mijn adem slaat toe. De tranen gaan al over mijn wangen. Waarom is hij weg zonder iets te zeggen? Ik zak neer aan de muur. Maar dan hoor ik een deur open gaan. "Matthy?" Ik herken de stem. Ik kijk op en zie robbie staan bij de deur. Ik sta op en spring in zijn armen. "Waar was je?" Vraag ik snikkend. "Ohw sorry lieverd, ik was even in de tuin maar toen was de deur dichtgevallen dus moest ik even via de voordeur" zegt hij. Zei hij nou lieverd? Ik begin een beetje te blozen. Hij haalt ons uit de knuffel. "Begin je nou te blozen" Vraagt hij lachend. Ik doe mijn handen voor mijn gezicht. Kut hij heeft het gezien. Hij haalt mijn handen weg. "Niet doen! Ik vind het schattig als je bloost" zegt hij lief. Ik begin alleen maar meer te blozen. Hij lacht en loopt naar de keuken. "Wil je ook koffie?" Vraagt hij vanuit de keuken. "Ja hoor" zeg ik. Ik loop ook naar de keuken. Ik kijk hoe robbie de koffie maakt.

Pov: robbie
Matthy staat naast me en kijkt hoe ik het doe. Dat is wel schattig. Ik geef hem het bakje koffie. "Dankje" zegt hij zacht. Hij heeft altijd al een zacht stemmetje besef ik me nu opeens. "Hoe heb je zo zacht stemmetje" Vraag ik. Hij kijkt me aan. "Uhm weet ik niet" zegt hij. Nogsteeds zo zacht. Is het door iets anders? Hij kijkt naar voren. "Het is niet erg, ik vind het schattig" zeg ik. Hij lacht. "Jij vind heel veel schattig aan mij merk ik" zegt hij. Ik lach. "Je bent gwn schattig" zeg ik. Hij bloost weer. Ik doe de tv aan. Ik wist dat voetbal op was en dat het psv tegen fayenenoord was. Dat word nog wat. Matt kan echt niet tegen zijn verlies. "Klaar om te verliezen?" Vraag ik plagend. Hij steekt zijn tong uit. "We gaan niet verliezen" zegt hij. "Dat zullen we nog wel is zien" zeg ik.

Pov: matthy
Voetbal is afgelopen en fayenenoord heeft verloren met 2-1. Ik zucht en loop naar de keuken. Ik weet dat ik best boos kan doen als ik of iets waar ik voor ben niet wint. Maar eigenlijk wil ik dat niet want dat vind ik zielig voor robbie. Normaal ben ik alleen dus kan ik gwn lekker chagrijnig zijn. Wat moet ik nu doen? Hoe moet ik reageren? Ik weet het echt niet meer. Ik merk dat er iemand naast mij staat. "Gaat het?" Vraagt hij bezorgt. Huh? Ik voel een traan over mijn wang vallen. Hoezo ben ik aan het huilen? Ben ik zo'n watje? Ja. Blijkbaar. "Uhm ja" zeg ik zacht. "Is het omdat fayenenoord heeft verloren?" Vraagt robbie. Nee. Het is omdat ik bang ben hoe ik ga reageren tegenover jou. Maar dat durf ik niet toe te geven. "Nee dat is het niet, er is niks" zeg ik. Ik loop langs hem naar boven. Dit was niet het slimste om te doen.

Pov: robbie
Hij loopt langs me naar boven. Wat zit hem nu dwars? Ik besluit gwn achter hem aan te lopen. Hij moet niet zijn verdriet of wat hij denkt in zich houden. Ik zie de deur van zijn kamer dicht dus ik gok dat hij daar is. Ik klop op de deur. "Ga weg" zegt hij. "Waarom mag ik niet binnen komen?" Vraag ik. "Ik wil je niet kwetsen" zegt hij. Huh? Hoezo denkt hij dat hij me zou kwetsen? "Hoezo denk je dat?" Vraag ik. Ik snap er echt niks meer van. Ik loop gwn naar binnen want het is een beetje moeilijk om te communiceren terwijl er een deur voor zit. "Je kwets mij nooit matt" zeg ik. "Als ik boos ben wel" zegt hij. Hij begint te huilen. Waarom huilt die. "Matt niet huilen" zeg ik. Ik kan er slecht tegen als beste vrienden van mij huilen merk ik. En vooral iemand waar ik misschien nog wel meer voor voel.

Ik ben echt verlieft op hem......

--------------------------------------------------------------

1063 woorden.

Eindelijk weer een nieuw deel. Niet heel goed maar ik wou wel even wat maken.

Ik merk dat mijn inspiratie voor dit boek een beetje weg gaat. Maar ik weet nog wel dingen dus het einde is nog niet in zicht. 🤓

Ik probeer nu meer te poosten maar ik was 2 weken ziek dus toen had ik niks gedaan. 😬

Tot bij Deel 18 💚