Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie

hoofdstuk 13

Pov: matthy
Ik sta nu om mijn kamer. Ik ga nu douchen want ja ik heb net gerend. Ik pak schone kleren en loop de douche in. Ik kleed me uit en ga onder de douche staan. Ik weet dat robbie zich zorgen maakt maar dat is het laatste wat ik wil. Dan krijg ik alle aandacht en dat wil ik niet. Ik was mijn haren en als ik klaar ben stap ik eronder weg. Ik droog me af maar ik ga beongeluk langs mijn verse sneeën heen. "AUW FUCK" schreeuw ik. "Matt? Ben je oké?" Hoor ik aan de andere kant van de deur. Kut ik was vergeten dat robbie natuurlijk bij mij is. Wat moet ik nu zeggen. "Uhm ja gaat goed" zeg ik dan maar. Hopelijk Vraagt die niet door want ik kan echt niet liegen. "Zeker?" Vraagt die. Ja en wat nu. Ik ben echt een emotioneel type. Ik kan wel janken nu. En ja hoor, voor ik het weet stoomt er een traan langs mijn wang. Dit gaat echt fout. "Matt maak de deur open, nu!" Bevelt rob me. Ik kleed me snel om en doe dan de deur van het slot. Rob trekt hem snel open. Ik ga automatisch naar achter van de schrik. "Sorry matt, ben je oké? Heb je pijn?" Vraagt hij gelijk gestrest. Ik moet lachen van hoe bezorgt hij is. "Rob, het gaat prima" zeg ik. Het schud zijn hoofd. "Ik zie hous wel dat je gehuild hebt hoor matt. Alsjeblieft wees eerlijk en zeg wat er gebeurde" oke nu weet ik niet meer wat ik moet zeggen. En voor ik het weet huil ik op rob zijn schouder. Dit was niet mijn bedoeling.

Pov: robbie
Ik wist dat er iets was. Ik weet dat matt het moeilijk heeft maar ik weet nogsteeds niet waarom die schreeuwde. Ik kijk naar zijn mouw en dan weet ik al meteen wat er is gebeurt. Ik zie een rode vlek in zijn trui zitten. Ik haal me snel uit de knuffel en kijk naar zijn arm. Heeft hij het weer gedaan? Waarom doet hij dat? Ik zie dat hij me bang aankijkt. Als ik zijn arm loslaat en hem weer een knuffel wil geven gaat hij naar achter. Huh? "Het spijt me, het spijt me, asjeblieft sla me niet!!!" Zegt hij. Hij begint weer te huilen. Waarom zou hij denken dat ik hem wil slaan? Ik sta met zoveel vragen naar hem te kijken. "Matt, ik zou je nooit slaan of iets aandoen!" Zeg ik serieus. Hij knikt zacht. Zou ik vragen waarom die dat dacht? Misschien denkt hij dat wel omdat hij vind dat ik een slechte vriend ben ofzo. Heb ik iets verkeerd gedaan? Hij ziet dat ik me schuldig voelt dus geeft mij nu een knuffel. "Sorry rob" zegt hij. Ik glimlach en knuffel hem terug. "Maakt niet uit matt maar uhm mag ik war vragen?" Vraag ik terwijl ik me uit de knuffel haal. Hij knikt en glimlacht een beetje. Oké nu moet ik het doen. " uhm waarom heb je het gedaan?" Vraag ik terwijl snel naar zijn arm kijk zodat hij weet waar ik het over heb. Ik zie gelijk zijn emoije op zijn gezicht veranderen. Ik wist dat ik het niet moest vragen. "Je hoeft het nu niet te zeggen hé matt" zeg ik. Ik wil niet dat hij voelt dat ik hem dwing het te zeggen

Pov: matthy
"Je hoeft het nu niet te zeggen hé matt" zegt robbie daarna. Ik ben echt blij dat hij dat zegt want ik ben er nu echt nog niet klaar voor. Misschien ooit wel maar nu nog niet. "Ik ga het ooit vertellen maar- maar, n-nu niet" strotter ik een beetje. Ik zie hem knikken. "Dat is oké maar mag ik je wel wat anders vragen?" Vraagt hij voorzichtig. "Ja maar kom dan wel eerst naar beneden want we staan nogsteeds in de badkamer" lach ik. Hij knikt en grinnikt ook. We lopen de badkamer uit en lopen naar beneden. We gaan op d'r bank zitten. Het is even stil maar na een tijdje verbreekt robbie de stilte. "Dus matt, waarom schrok je ervan dat ik zo dichtbij kwam en mijn armen omhoog deed?" Vraagt robbie met een bezorgt gezicht. Wat moet ik nu zeggen? Als ik de vraag nog een keer zeg in mijn hoofd krijg ik gelijk een flashback.

Begin flashback:
Ik loop naar beneden en ga aan tafel zitten. Ik heb echt niks te doen vandaag en ik verveel me echt dood. Ik besluit om een vriend te appen om te vragen of die kan afspreken. Ik app robbie want die woont dichtbij. Als ik aan het appen ben hoor ik de voordeur dichtvallen. Dat moet wel mijn vader zijn want mijn moeder is overleden na een auto-ongeluk samen met mij en mijn vader. Sindsdien is mijn vader veranderd. Hij zegt dat het mijn schuld is dat mijn moeder is overleden. Ik weet zelf dat dat niet kan want ik zat achterin met mijn telefoon maar ik wou graag een ijsje na het eten dus gingen we die met zen allen halen. Ik denk dat dat de reden is dat mijn vader dat zegt. Ik voel me wel schuldig want hij heeft wel gelijk. Als ik niet om dat ijsje vroeg was mijn moeder nu nog hier. Ik zie mijn vader door de deur gaan en gelijk naar mij kijken. Er komt een geur van alcohol vrij. O nee. "Matthyas, waarom ben je niks nuttigs aan het doen? In plaats van dingen kapot maken net als je deed met mijn relatie" schreeuwd mijn vader half naar mij. Dit zegt hij altijd. Ik word er gek van.

Als hij dichterbij komt en ziet dat ik aan het appen ben met iemand pakt die gelijk mijn telefoon af. Normaal zeggen kinderen daar gelijk wat van maat dat doe ik niet. Ik had dat 1 keer gedaan en dat moment is het ergste moment wat ik ooit heb meegemaakt. Naast de begrafenis van mijn moeder natuurlijk. Ik zie hem het lezen en gelijk boos naar mij kijken. "WAAROM WIL JE AFSPREKEN MET IEMAND???? JE MOET NOG VAN ALLES DOEN IN HUIS." Schreeuwd mijn vader nu wel naar mij. Gevolgt op een paar klappen. Waarom had ik robbie geapt dat ik wou afspreken? Dat was het slechtste idee dat ik had kunnen bedenken. Na dat ik zowat in mekaar ben geslagen loopt hij weg. Dit moment staat 100% op nummer 2.....
Einde Flashback.

Ik hoor robbie mijn naam roepen en ik schrik uit mijn Flashback. Het is zo irritant dat ik steeds flashbacks krijg. "Ben je oké matt?" Vraagt robbie nog even voor de zekerheid. Ik knik. Alles was goed. Nu is het een ander verhaal...

Waarom moet het leven zo zijn?...... Waarom?

--------------------------------------------------------------

1135 woorden

Yes weer lekker lang 😂

Schoolupdate:
Er zijn de hele tijd jongens die mij irriteren dus das kut! 👍 ook echt 4de jaars maar goed. Ik heb morgen een toets van biologie en daar ben ik niet klaar voor 😂 Nederlandse toets is al geweest en ik heb een 6,5 😱 verder is het gwn school dus echt saai en te druk!!

Maar hoe gaat het met jullie? En laat weten of jullie het leuk vinden dat ik dingen over school of vrienden schrijf!?

Tot bij Deel 14 🧡