Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie

hoofdstuk 19

Pov: milo
Ik zie aan matthy's gezicht dat hij het niet leuk vind dat ik het weet maar hij moet toch het aan iemand kwijt. "Matt, vertel me alsjeblieft wat er in je hoofd omgaat. Je moet erover praten!" Zeg ik serieus. "Jij weet niet hoe moeilijk het is om vanalles in je hoofd te hebben en dat mensen maar zeggen 'Ja je moet er over praten', Praten is moeilijk milo" zegt matthy. Ik ben nu dichtgeklapt. Ik heb niemand mijn verleden verteld. Nou ja verleden, 2 jaar geleden.....

Ik zit op de bank. Helemaal niks te doen. Ik ben in cdh want daar kom ik bijna elke dag omdat de jongens dan gwn kunnen werken. Maar ik ben gestopt met video's maken op mijn eigen kanaal. Ik kan het gwn niet meer. Net als het leven. Ik ben echt Levensmoe. Weet iemand het? Nee. En dat gaan ze nooit teweten komen. Misschien moet ik het gwn nu doen. Ik ben er klaar mee. Ik wil echt niet meer. Ik doe mijn jas en schoenen aan en dan komt matthy naar beneden gelopen. "Hey wat ga je doen?" Vraagt hij. Kut. Hij was blijkbaar al eerder klaar of neemt een pauze. "Ik ga even een rondje lopen" zeg ik. "Oke moet ik mee?" Vraagt matthy. Waarom Vraagt hij dat nou weer. Nu moet ik zeggen dat hij niet wil dat hij meeloopt. "Uhm srry liever niet. Wil gwn even alleen" zeg ik. "Nee is oké joh. Tot zo" zegt hij. "Doei" zeg ik en ga de deur uit. Tot zo is er niet meer hoor matt. Je komt er wel achter...

Ik loop nu bij de treinen. De trein komt over 3 min al. De laatste 3 min van mijn leven. Nou kan ik het wel leven noemen. Dat weet ik niet eens meer. Ik hoor de trein al aan komen. Ik ga dicht bij het spoor staan. Ik hoor sirenes. Kut. Opschieten trein. Anders word ik terug getroken. En dat is het laatste wat ik wil. Ik hoor geschreeuw van politiemannen. De trein is al in beeld. Kom op. Doorrijden. Ik voel een hand op mijn schouder. Kut. WEER niet gelukt.... ik heb tegen hem gezegt dat ik het zelf zou zeggen. Maar dat ga ik nooit doen.
Terug in het nu.

Ik zat weer in een flashback. Ik hoop echt dat hij dit niet gaat doen. Hij moet gwn praten en niet snijden, zm pogingen, huilend in slaap vallen. Alles wat mij wel is overkomen. En dat gun ik hem echt niet. Hem niet.

Pov: matthy
Milo zit al een tijdje naar voren te kijken. Waar zou die aan denken? Dat hij me nu haat? Zou hij me een loser vinden? "Matt" zegt milo. Ik kijk op. Ik kijk hem vragend aan. "Het klinkt misschien raar wat ik je nu ga vertellen maar ik weet precies hoe je je voelt. Levensmoe. Niet willen praten omdat je denkt dat je dan een last voor de andere bent, al die nare gedachten in je hoofd en stemmen die dingen zeggen die verkeerd af lopen. Matt je moet praten voor het telaat is!" Zegt hij. Wacht wat? Hij heeft precies uitgelegd waar ik mee zit. Had hij dit ook? "Milo, hoe weet je dat allemaal?" Vraag ik. Ik wil het toch gwn graag weten. "Matt, Weet je nog 2 jaar geleden dat iedereen aan het editen was en dat jij toen naar beneden kwam lopen en vroeg waar ik heen ging waarop ik zei dat ik een rondje ging lopen?" Vraagt hij. Ik knik. "Ja en toen vroeg ik of ik mee moest gaan maar jij wou alleen" zeg ik. Hij knikt. "Nou uhm, ik ging niet wandelen. Ik ging iets doms doen" zegt hij. Iets doms. Nee. Hij zou toch geen zm hadden geprobeerd. Ik schrik en kijk hem aan. Hij knikt. Dit had ik niet verwacht. Milo. De jongen die altijd vrolijk en blij was. "Maar uhm, hoe gaat het nu met je dan? Vraag ik.

Pov: milo
Toen matthy vroeg hoe het ging werden we door de andere geroepen dat we gingen lunchen. Ik liep gelijk wel en glimlachte nog snel naar matthy. Ik weet echt niet hoe het gaat nu. Ik voel me gwn leeg. Net als 2 jaar geleden. Het is èèn week geleden terug gekomen. Dat is echt super kut. Alweer zo leeg....

Pov: raoul
Milo en matthy hebben echt heel lang boven gezeten. Ik weet niet wat ze deden. Ach ja het zou ook wel. Milo komt met 0 emotie naar beneden. Ik moet nu terugdenken aan 2 jaar geleden. Wat milo niet weet....

Ik zit lekker in mijn kamer te editen tot ik opeens gebeld word door de politie. Ik neem op. "Met raoul de graaf" zeg ik. "Hallo meneer, u spreekt met een politieagent en ik vroeg me af of u milo ter reegen kent?" Vraagt hij gelijk. "Uhm ja dat is 1 van mijn beste vrienden, hoezo?" Vraag ik. Waarom zouden ze vragen of ik milo ken? Dat is heel random. "Nou meneer, ik moet u helaas vertellen dat uw vriend zm is proberen te plegen" zegt de politieagent. Wacht wat? Milo. Dat is wel echt de laatste die ik had verwacht. "Wat? Weet u zeker dat u de goeie heeft?" Vraag ik nog even voor de zekerheid. "Helaas wel meneer, hij heeft gezegt dat hij het zelf zou zeggen tegen jullie maar ik twijfel daar over dus heb ik het wel tegen u verteld. En ik vraag dus ook of u het niet tegen de andere wil zeggen en als milo het niet zegt moet u hem goed in de gaten houden" zegt de politieagent. "Uhm ja dat doe ik dankuwel" zeg ik. "Oke totziens meneer" zegt de politieagent. "Doei" zeg ik. Ik hang op. Hoe dan? Milo die probeert zm te plegen. Ik hoor een deur open en dicht gaan. Dat zou vast milo zijn. Ik loop snel naar beneden. Daar staat hij. "Hey hoe ging het?" Vraag ik. Ik weet niet wat hij heeft verteld dat hij ging doen maar ik weet natuurlijk wel wat hij ging doen. "Ja goed gwn even lekker gelopen" zegt hij vrolijk. Ik knik. Hij loopt de woonkamer in. Ohw milo toch. Waarom doe je dit? Waarom?
Terug in het nu.

Ik hoop niet dat hij weer daar is. In die fase. Ik zie matthy ook al zo emotieloos naar de tafel lopen. Wat gebeurt er? Waarom is iedereen opeens zo levensmoe? Ik moet echt is een keer met hun beiden gaan praten....

Wat doen jullie met jullie leven.....

--------------------------------------------------------------

1096 woorden.

Dit gaat meer over milo maar anders focus ik me zo veel op matthy en ik wou ook ff iemand anders doen dus vandaar.

Ik probeer het volgende deel ook snel te schrijven maar ik lag vanacht wakker door de regen dus ging ik maar gwn schrijven want verveling 🙃

Tot bij Deel 20 🩷