Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie

hoofdstuk 27

Pov: matthy
Ik zit nu op de grond van het ziekenhuis in Amerika met mijn broer in mijn armen. Ik wist nooit dat hij fucking gedwongen werd door zijn eigen vader om het huis te verlaten. "Hey jair, het is oke" zeg ik. Het gesnik word al een stuk minder. "Nee het is niet oké, ik heb je achtergelaten met een monster" zegt hij. "Oke dat hij een monster is zijn we het over eens maar je hebt me niet achtergelaten uit jezelf" zeg ik lief. Hij knikt. "Dus er is niks aan de handje en we zijn gwn even goede vrienden als vroeger" zeg ik. Hij staat op en geeft me een knuffel. "Dankje matt" zegt hij. "Graag gedaan jair" zeg ik. "Nou nu weer aan het werk knuffelbeer" zeg ik lachend. Hij lacht en loopt weg. Hij moest inderdaad snel naar een patiënt toe. Ik snap niet hoe je als vader 2 kinderen zo erg kan breken.

Pov: robbie
Matt en jair zijn al een tijdje buiten en ik begin me steeds meer zorgen te maken. Wie er ook zich steeds meer zorgen maken zijn koen, roel en milo. Ze hebben me nu al elk uur geappt. Ik vind het wel lief hoeveel ze om ons geven. Ik zie de deur weer open gaan en ik zie een blije, maar ook verslagen matthy naar binnen lopen. Ik weet niet wat er is gebeurt in die gang maar het was niet leuk denk ik. "Hey wat is er?" Vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. Ik maak ruimte zodat hij naast me op het bed kan zitten. Hij komt zitten en legt gelijk zijn hoofd op mijn schouder. "Mag ik weten waar jullie het over hadden schat? Het hoeft niet he" zeg ik voor de zekerheid. Hij kijkt me aan en knikt. Ik ga er beter voor zitten.

"Nou, het begon dus met dat ik regen jair wou zeggen dat ik wist dat hij mijn broer was, alleen ik wou ook vragen waarom hij mij vroeger verlaten had. Al onze kindertijden waren opeens weg. Maar toen zei hij dat hij gedwongen was door onze vader en ik weet niet waarom. Maar hij had er veel spijt van en zakte toen in elkaar."

Pov: matthy
Ik barst na het verhaal meteen in tranen uit. Ik heb al die tijd gedacht dat jair uit zichzelf wegging omdat hij klaar met me was. Natuurlijk had ik het weer fout. Ik moet voortaan echt meer in mensen geloven en eerst positief denken over ze, toch? Ik weet het niet meer. Ik wil gwn naar huis. "Rob?" Zeg ik. "Ja schat? Wat is er?" Vraagt hij. "Ik wil naar huis" zeg ik zacht. Hij knikt. "We gaan morgen weer vliegen. Dat heb ik overlegt met jair" zegt hij. Ik knik. Gelukkig. Ik had het niet langer overleeft hier. In Amerika.

Pov: jair
Het gesprek met matthy deed me wel goed. Ik wou hem nooit vertellen dat onze vader mij dwong maar hij moet het toch is een keer weten. Ik ben weer onderweg naar de kamer van robbie en matthy met de uitslag van allebei hun scans. Robbie is door een andere dokter in de scan geweest. Ik heb gewacht met de uitslag van matt omdat ik dan allebei hun uitslagen tegelijk kon vertellen. Ik ben stiekem wel bang hoe ze gaan reageren. Want het is niet een heel goed uitslag voor 1 van hun. Ik moet matt ook nog vertellen dat ik mee ga met hun in het vliegtuig. Mijn taak hier zit erop en ik moet weer terug naar Nederland om daar mijn toekomst verder te beleven. Ik ben benieuwd wat hij er van gaat vinden.

Pov: robbie
"Rob, je moest toch nog een scan in?" Vraagt matthy. "Ja dat ben ik al geweest met een andere dokter schat, maak je niet zo veel zorgen oké?" Zeg ik. Hij knikt. Hij maakt zich altijd zo veel zorgen om iedereen. Die dag dat hij opeens aan iedereen vroeg hoe het ging. Hij is heel erg zorgzaam, net als roel maar hij is wel een tikje erger. Ik ben best bang dat dat nog wel zijn ondergang kan worden. Dat hij iemand te goed verzorgt die het niet verdient en matthy dan het leven zuur maakt. "Hey wat is er? Je kijkt opeens anders, moet ik iemand halen?" Vraagt matt. Kijk dit bedoel ik. Ik grinnik zacht. Ik ben misschien niet zo'n iemand die snel zegt dat er iets is maar hij heeft het toch altijd door. "Nee schat ik ben oke" zeg ik. "Leuke bijnaam" zegt hij lachend. Ik lach een beetje. Ik heb niet eens door dat ik dat zeg. "Je bent ook gwn een schat" zeg ik. Hij bloost en geeft me een knuffel. Jair moet zo als het goed is ook komen met de uitslag van de scans. Ik ben zo benieuwd. Naar mezelf maar vooral naar matt. Ik zie dat jair de deur open doet. Ik trek uit de knuffel. Ik zie jairs gezicht en ik weet niet wat ik er van moet vinden maar het is geen blij gezicht. Is er dan toch wat mis?

Maar met wie? Matt of ik?........

--------------------------------------------------------------

863 woorden

Iets minder lange deel maar ik had het een beetje druk dus deze is snel geschreven.

Ik heb vanavond kerstgala en daar heb ik zo veel zin innnn!!

Tot bij Deel 28 💙