Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie

hoofdstuk 33

Pov: matthy
We zijn net langs huis geweest om alle spullen even te droppen en we zijn nu onderweg naar het kantoor. Het echte leven gaat weer beginnen na die 2 weken. Robbie wou ook tegen de andere vertellen over de beroerte en dat ik er nu medicatie voor heb. Ik vind robbie wel een beetje raar doen. Maar jair ook. Ik weet niet wat hun hebben. Jair die woont nu voor even bij robbie en mij. En ja robbie en ik wonen voor nu samen. Robbie die wou dat graag. Ik vind het zeker niet erg. We zijn aangekomen bij het kantoor en stappen uit de auto. Ik sta te snel op waardoor ik even licht in mijn hoofd word maar het gaat na een halve minuut weg. We lopen naar binnen en we staan nu voor de deur waar de jongens als het goed is allemaal zitten. Ik ben een beetje zenuwachtig maar ik weet niet waarom. "Oke matt klaar voor?" Vraagt robbie. Ik knik. Robbie doet de deur open en gelijk zijn alle ogen op mij gericht. "MATT" schreeuwd koen. Hij rent naar me toe en spring me zowat in een knuffel. Ik schrik me rot maar knuffel wel terug. Na een tijdje laat hij los. "Sorry dat ik je liet schrikken maar omg ik heb je zo gemist" zegt koen. "Ik jou ook koen" zeg ik. Daarna komen de andere jongens mij ook een knuffel geven. Dit voelt weer als vroeger. Teminste, hoe ik me vroeger voelde ga ik nooit meer voelen helaas. Maar ja.

Pov: robbie
Toen ik binnen was had ik gelijk de jongens gevraagt om even aan de tafel te gaan zitten. Ik heb met jair overlegt en besloten dat we het wel tegen de jongens gaan zeggen. Matt was het er gelukkig ook mee eens. Ik heb ook jair gevraagt dat hij kan helpen want ik kan het niet alleen. "Oke jongens, ik wou ff iets zeggen over wat er is gebeurt in het ziekenhuis met matt" zeg ik. "Is er wat gebeurt dan?" Vraagt roel. Ik kijk naar jair. "Uhm ja, matt kreeg opeens een beroerte door waarschijnlijk een tehoge bloeddruk en de medicijnen die die slikt. Hij heeft er nu medicijnen voor dus het is bijna onmogelijk dat hij het weer krijgt, hij kan het wel over 5 jaar weer krijgen" zegt jair. Iedereen is stil. Niemand durft meer wat te zeggen."o my god matthy" zegt roel. "We gaan je helpen maatje" zegt milo. Koen knikt. Iedereen staat nog op om matthy een knuffel te geven en kennis te maken met jair. Opeens komt roel naar me toe. "Rob?" Zegt hij. "Ja?" Vraag ik. "Ben jij ook oke? Nu is de focus heel erg op matt maar jij bent er ook nog" zegt hij. Het verbaast me nu pas dat ik de komende dagen niet eens weet of het wel goed gaat. Want gaat het goed? Jawel maar er zit me iets dwars wat ik zelf nieteens weet. "Ja" zeg ik droog. Roel kijkt me niet gelovig aan maar knikt wel. Misschien moet ik meer over de vraag 'ben ik oke' nadenken.

Pov: matthy
De jongens maken nu even kennis met jair. Milo zei dat hij er voor me is maar ik moet er ook voor hem zijn. Want hij heeft ook een kut verleden gehad waar er niemand iets om hem gaf en niemand voor hem zorgte. Ik moet dat nu wel bij hem doen zodat hij wel een beetje dat gevoel krijgt. Dat gevoel dat vroeger bij hem ontbrak. Ik moet dat gevoel nu ook meer bij robbie geven. Want nu word er heel veel op mij gefocust maar misschien gaat het wel helemaal niet goed met robbie. Je weet het niet. Je kan niet in iemand kijken hoe die zich voelt. Dat heb ik echt heel erg geleerd van milo en de andere jongens. Maar vooral van milo. Ik had nooit gedacht dat er iets met hem zou zijn. Hij is altijd zo vrolijk en zo blij, maar stiekem was hij heel eenzaam en verdrietig. Maar dat heb ik nooit doorgehad. En daar voel ik me schuldig over. Heel schuldig.

Pov: milo
Ik weet dat ik er gwn voor matthy moet zijn. Hij heeft nu een zware tijd. Ik weet dat hij niet wil dat ik voor hem zorg omdat hij altijd denkt dat hij het zelf kan, maar dat ik niet altijd zo. Soms moet je gwn even een duwtje achter je rug krijgen. 1 klein duwtje kan soms zo veel betekenen. En ik wil dat duwtje geven aan matt. Robbie die denkt ook altijd dat hij alles kan maar ik weet echt wel dat hij ook een duwtje nodig heeft. Ik ben echt niet dom. Ze zeggen wel eens 'laat het paart maar beter denken'. Nou dan ben ik voor nu maar een paard. Ik wil Er voor hun zijn en voor hun zorgen. Iets wat er vroeger nooit bij mij werd gedaan. Dat wil ik wel doen. Ik wil beter zijn dan mijn ouders. Veel beter.

Pov: raoul
Ik wist dat er wel iets was met robbie. Hij zegt van niet maar het is zeker wel zo. Ik heb soms het idee dat we deze tijd van het jaar het allemaal wel een beetje zwaar hebben. Maar we helpen elkaar er wel doorheen. Het zijn net kilo's die aan je Lichaam zitten. Alleen zijn het bij sommige iets meer kilo's dan bij andere. Maar diegene die me minste kilo's heeft kan het het zwaarste vinden. Je weet het nooit. We helpen elkaar wel met tillen. Samen lukt het ons. Samen..

~1 klein duwtje kan soms zo veel betekenen~

--------------------------------------------------------------

945 woorden.

Srry voor zo lang geen poost.

Ik ben bang dat ik een beetje bij het einde van dit boek begin te raken. Ik heb gwn bijna geen inspiratie meer. Maar ik vind dat het dan wel een mooi einde. Ik denk nog zo'n 2/3 delen en dan vind ik het wel gefeliciflapsineest. (Zoals milo het zou zeggen 😂) dan brij ik gwn een einde aan mijn eerste boek 😱.

Tot bij Deel 34 💞