Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie

hoofdstuk 18

Pov: robbie
Het is ochtend maar matt slaapt nog in mijn armen dus ik blijf nog even liggen. Ik moest opeens terug denken aan die ene avond. Dat we voor het eerst zoende. Hij lachte wel na dat we zoende. Zou hij ook wat voor mij voelen? Ik weet het niet. Misschien moet ik het gwn aan hem vragen. Dan weet ik het eindelijk. Ik hoop zo dat hij ook wat voor mij voelt. Maar dan moet ik nog wel even wachten tot die wakker word. Ik denk dat ik het vanmiddag ga vragen want in de ochtend heeft matthy een humeurtje. Ik vind dat vaak best grappig. Ik voel dat hij beweegt. Ik ga door zijn haren heen zodat hij wakker word. Hij doet zijn ogen open. "Goedemorgen" zeg ik vrolijk. "Goedemorgen" zegt hij met zijn ochtend stem. Ik lach een beetje. Hij schaamt zich gelijk. Waarom? "He niet schamen! Het is schattig" zeg ik. Ik merk wel dat ik vaak zeg dat iets schattig is aan hem. Maar ik lieg niet.

Pov: matthy
Robbie zei weer dat ik schattig ben. Wat vind hij zo interessant aan mij? Ik ben echt te lelijk voor hem. Hij kan beter krijgen. Ik zucht en sta maar gwn op. "Wat is er?" Vraagt robbie gelijk. Ohw ja ik zuchte. "Niks gwn ochtend" zeg ik lachend. Hij lach een beetje. Ik wil me omkleden maar dan besef ik me dat robbie hier nog staat. Ik ga wel in de badkamer. Als ik de deur uit wil gaan met mijn kleding onder mijn arm Vraagt robbie "Wat ga je doen" "omkleden" zeg ik droog. "Waarom doe je dat niet gwn hier?" Vraagt hij. Mijn lichaam mag hij niet zien. Er zitten nog littekens van mijn vader en van mijzelf want ja soms moest het gwn even. "Uhm ik doe het liever in de badkamer, niet om jou hoor! Het ligt aan mij" zeg ik. Ik loop de deur uit en kleed me om.

Pov: robbie
Ik snap niet echt Waarom matthy de hele tijd naar een andere plek wil om om te kleden. Ik ben bang dat hij hetzelfde heeft wat ik vroeger had. Ik was zo onzeker dat ik nergens samen met iemand wou omkleden. Zelfs mijn eigen ouders niet. Ik hoop niet dat dat ook de reden is dat hij zo maagd is. Maar ik ben bang van wel. Als ik me heb omgekleed loop ik naar de gang. Matthy staat er al. Die heeft blijkbaar gewacht. Dat is echt schattig. "Heb je gewacht?" Vraag ik. Hij knikt. Ik lach en we lopen samen naar beneden. We moeten zo naar het kantoor maar voor we er heen gaan wil ik het er met matt nog even over hebben over die zoen. Ik moet gwn echt weten wat hij er bij voelde. Ik loop eerst naar de keuken om ontbijt te maken. Ik maak ook wat voor matt. Hij wil het waarschijnlijk niet maar ik doe het gwn. Als ik het heb gemaakt zie ik dat matthy aan tafel zit met zijn telefoon in zijn handen. Ik leg het bord voor zijn neus. Hij kijkt op. "Ik wilde eigenlijk niks" zegt hij zacht. Zie je. Ik had gelijk. "Sorry matt maar ik heb besloten dat je wat moet eten" zeg ik. Hij zucht maat knikt dan wel. Ik weet wel dat hij het niet fijn vind als iemand bij hem eet. "Ik ga even in de tuin een frisse neus halen" zeg ik. Ik neem mijn bord mee en ga naar de tuin

Pov: matthy
Robbie gaat naar de tuin. Hij weet dat ik het niet fijn vind om met iemand te eten. Ik denk dat hij daarom naar de tuin gaat. Dat vind ik wel lief maar ik krijg ook weer een schuldgevoel. Nou gwn snel opeten zodat hij weer naar binnen kan. Hij heeft er voor mij gelukkig maar 1 gedaan. Hij heeft er zelf 2. Ik neem de 1ste hap. Ik heb eigenlijk al zo lang geen brood meer gehad. Maar het is wel echt lekker. Hij heeft er mijn favoriete beleg op gedaan. Pure hagelslag. Ik heb het na 7 min op en loop naar de tuin om te kijken waar robbie is. Ik zie hem zitten met zijn telefoon en hij neemt ook zijn laatste hap. "Robbie" zeg ik. Hij kijkt op. "Je mag wel weer naar binnen" zeg ik verlegen. Hij lacht en loopt achter mij aan naar binnen. "Ik ben echt trots op je dat je het op hebt" zegt hij. Ik glimlach klein naar hem. "Kom we moeten nu wel echt gaan" zegt robbie.

*bij kantoor*

Robbie en ik lopen naar binnen. Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om te werken. Ik heb zo veel hoofdpijn. Ik heb echt soms voor 1 sec het idee dat ik gwn flauwval. "Hoi jongens" zegt raoul. "Jo roel" zegt robbie. Ik zeg Niks en ga gwn naast Milo zitten. "Ook hallo matthy" zegt milo. Ik kijk even naar hem en kijk dan weer naar de computer. Ik ga gwn doorwerken zo dat ik snel weg kan. Kut de hoofdpijn komt weer. Ik word duizelig. Ik ga nu flauwvallen. Ik weet het zeker.

Pov: milo
Ik zie dat er iets is met matt. Het lijkt alsof die duizelig is. Gaat hij flauwvallen? Ik zie dat gij wegdommeld. "matthy?" Vraag ik. Hij reageerd niet. "Matt!" Zeg ik wat harder. Hij word wakker. Dit is heel raar. "Gaat het?" Vraag ik. Hij knikt. Niemand heeft het door gehad. Misschien dat ik zo even met hem moet praten om te vragen of die dit vaker heeft en hoe het gebeurde. Ik snapte er namelijk helemaal niks van.

Pov: matthy
Kut ik ben flauwgevallen voor milo zijn ogen. Hoe ben ik flauwgevallen überhaupt? Ik weet het oprecht niet. Door eten kan niet want ik heb gegeten. Is het door stress? Dat zou kunnen. Ik ben al een tijdje niet komen werken. "Matt wil je even meelopen?" Hoor ik opeens naast me. Ik kijk en zie milo. Hij wil vast vragen waarom ik ben flauwgevallen. Dat weet ik wel zeker. Ik knik en we lopen naar boven. We gaan samen op de bank zitten en milo begint meteen met praten. "Oke matt, om gelijk met de deur in huis te vallen, ik vind dat je de laatste je anders gedraagt en ik zie dat je bijna niks eet op het kantoor. Je hoeft niks te zeggen maar ik zie en weet dat er dingen gaande zijn in je hoofd en ik wil je daar echt bij helpen dus laat me je daar ook bij helpen asjeblieft" zegt milo in èèn stuk door. Ik heb alles gehoort wat die zei maar ik had gehoopt dat ik niks hoorde.

Heb ik toch niet goed genoeg mijn masker op gedaan?.....

--------------------------------------------------------------

1133 woorden.

Yes weer een nieuw deeltje!!!

Ja ik heb niet veel te zeggen eigenlijk. Het gaat beter maar nog niet perfect maar ja niemand is perfect hihi 🙃

Ik hoop dat de volgende deel sneller gaat maar ik kan niks beloven😬

Tot bij Deel 19 💗