Zamanın Çizgilerinde Kaybolanlar

2.Bölüm Makinenin Temelleri ve Yolculuk

Ertesi gün tekrar caddeye geldim. Nil beni karşıladı. Oliver ise ortada yoktu. Nil ile kahve içerken hızlıca içeri girdi. "Tamam eğitim videosunu buldum!" diye bağırdı. Nil kahvesini püskürttü ve büyük bir kahkaha patlattı. "Tam bir ineksin be Oliver!" dedi kahkaha atmaya devam ederek. Oliver göz devirdi ve televizyona videosunu yansıttı. Lütfen dikkatle izle Ahenk, diye beni tembihledi.

Videonun içeriği makinenin kullanımı gibi şeylerden ibaretti. Makinenin içine girip başımıza şapşal bir başlık geçirmemiz gerekiyor. Makineye oturup emniyet kemerini takıyoruz. Kumanda ile gitmek istediğimiz yıl, ay, gün, saat, dakika, saniye hatta saliseyi seçiyoruz. Makine biz ayarlamadığımız sürece o zaman dilimindeki kendimizin yakınlarındaki bir mekana gönderiyor. Geri dönmeden önce yaptığımız değişimden hoşnut değilsek kumandadaki iptal butonuna basmalıyız. Bu buton ile geldiğimiz ana geri dönüyoruz. Daha sonra tekrar makineye oturup geri dönüş ikonuna basıyoruz.

Yani bence bunları Oliver kendi de anlatabilirdi ama sanırım tembelliğinden Nil için ya da direkt tüm insanlık için hazırladığı eğitim videosunu kullanmış. Ya da A için! A'nın kim olduğunu bilmek için meraktan ölüyordum ancak hiç öğrenmeme olasılığım vardı. Ve bu istenen olasılıktı çünkü yolculuk güvenli bir şekilde tamamlanacaktı. Macera hemen bitecekti.

24 Eylül gideceğim tarihti. Makineye oturdum. Başlığı taktım. Nil'in bana önerdiği nefes tekniğini yaparak heyecanımı bastırdım. Oliver kemerimi bağladı. Hazır mısın, diye sordular. Kafamı salladım. Kapısını kapattılar. Kumandadan tarihi girdim. Gözlerimi kapattım. Titreşimler hissetmeye başladım. Işıklar yanıp sönüyordu. Daha çok sarsıldım. Dayanamadım ve çığlığı bastım. Bulunduğum hiçlikte kimse yoktu ne de olsa. İlk zaman yolculuğum çok uzunmuş gibi hissettirdi. Aslında kısa bir süreç ancak ilk deneyimim çok korkunçtu.

Uyandığımda kendimi yatağımın üstünde buldum. Sandalyemde birisi oturuyordu. Komidinin üstündeki telefondan çaktırmadan tarihe baktım. Aman tanrım başarmıştım! O zaman bu oturan kişi de bendim! Ayağa kalktım ve sandalyeye doğru yürüdüm. Beni duyması ile arkasını döndü. Açık kahverengi ve kâküllerini pembemsi bir mora boyatmış bu kız bendim evet! Doğal olarak şoka uğradı. Ona olanları açıklamam gerekiyordu. Bu oldukça büyük bir sorumluluktu. Doğru yapmak zorundaydım ancak ne yapabilirdim ki? Karşımdaki birkaç gün önceki bendim sonuçta! Bunun etkisinden çıkmakta oldukça zorlandım. Hayranlıkla yemek pişirme videosu izleyen kıza baktım. Bu videoyu çok iyi hatırlıyordum. Hatta aynı yemeği harika bir şekilde pişirmiştim bile! Tadı aklımda canlandı ve neşelendim. Olaya alışmaya başladım. Oldukça sessiz olduğum için kız beni fark etmedi. Ona seslenmek durumunda kaldım. Şaşkın bir şekilde arkasını döndü. Şoka uğramıştı. Gayet normal çünkü her gün kendinizle buluşmuyorsunuz.

"Tamam bu çok garip biliyorum ama beni dinle o mesajı atma her şey daha kötü olacak!" dedim. "Sen kimsin." dedi titreyen sesi ile. Titremesi bile onun ben olduğunu hissettirmişti. Çünkü ben de inanamıyordum. "Beni zaman yolculuğu ile gönderdiler bu kararın benim yaşadığım zamanın bile ilerisi yıllarda büyük felaketlere sebep oluyor!" diye açıklamaya çalıştım. "Ama Mine'ye gönderdiğim mesaj anonim zaten ne olacak ki?" diye sordu. Kahve gözleri korku ile parlıyordu. "Bak bir şekilde öğreniyor nasıl olduğunu bilmiyorum. Ben de çok uzak bir zamandan değilim 30 Eylül gününden geldim. 1 haftadan daha az bir süre bu. Lütfen bana güven eğer yanlış bir şey olursa bak kumandada iptal tuşu var zamanda yolculuğa devam edeceğim ve her şeyi düzelteceğim! Ben bu görevi bu yüzden kabul ettim." diye açıkladım. Kendime güvenim artmıştı. Kendimle konuştuğum için ne yapmam gerektiğini daha iyi biliyordum. 6 gün önceki Ahenk bana inandı onu ikna etmek içimi rahatlatmıştı. Hem mesajları hem de hesabı sildi. Kendi zamanıma geri döndüm.