ယောင်း မောင့်ဆီကိုသွားရင် မောင်စားဖို့အတွက် အစားအသောက်တွေယူသွားရန်ပြင်ဆင်နေလေသည်....
လက်ကသာ အသီးအရွက်တွေကိုလှီးချွတ်နေ တာ....စိတ်ကတော့ မနက်ကကိစ္စကိုပြန်တွေးရင်းစိတ်ခုနေတုန်း....မောင့်ဆီကိုစာပို့ထားတာကြာပြီဖြစ်ပေမယ့် အခုထိစာမပြန်သေးတာကြောင့်. . .
''မောင်မအားလို့များ ငါ့စာတွေကိုမမြင်တာလား....ဒါမှမဟုတ် စာြပန်မအားလို့များလား....အ့!!!!''
ခရမ်းချဥ်သီးလိမ်းနေရင်း မတော်တဆလက် ဓားထိသွားသည်....
ယောင်း လက်ရှသွားတာကို ဘေးကအိမ်အကူတွေကမြင်တာမို့....
''သခင်လေး....လက်ရှသွားပြီဘဲ....ကျွန်မတို့ဆေးထည့်ပေးပါ့မယ်....လာပါရှင့်....''
သို့ပေမယ့်. . .
''ရ..ရပါတယ်....ကိုယ့်ဘာကိုယ်ဘဲထည့်လိုက်ပါ့မယ်....ဟင်းလေးဘဲဆက်ချက်ထားပေးပါ....''
''ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်လေး....''
ယောင်း ဒဏ်ရာကိုဆေးထည့်ရန် ဆေးသေတ္တာရှိရာဆီသို့သွားလိုက်သည်....
ပြီးတော့ ဆေးလိမ်းကာ ပလာစတာကပ်လိုက်ပြီး. . .
''လက်ကိုတောင်ဓားထိရအောင်....ငါစိတ်တွေဘာကြောင့်များလေးပင်နေတာပါလိမ့်....မဟုတ်မှ....မောင်တစ်ခုခုဖြစ်လို့များလား....မဟုတ်လောက်ပါဘူး....ငါစိတ်ထင်လို့နေမှာပါ....''
[♥♥♥♥]
နေ့လည်ရောက်တော့ ယောင်း ကုပ္မဏီကိုသွားရန် အိမ်တော်ထိန်းကိုလိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်သည်....
ကုပ္မဏီအရှေ့ကိုရောက်တော့ ကုပ္မဏီအထဲကိုဝင်သွားလိုက်ပြီး မောင့်ရဲ့ရုံးခန်းရှိရာကိုမေးရန် ကောင်တာကိုသွားလိုက်သည်....
သို့ပေမယ့်....
ကောင်တာအနားကိုရောက်တော့ ကောင်တာကမိန်းကလေးနှစ်ယောက်က အလုပ်ချိန်မှာအတင်းတုတ်နေကြသည်....သူတို့ပြောနေကြတဲ့အတင်းထဲမှာ CEOဆိုတဲ့စကားပါတာမို့ ယောင်းမနီးမဝေးလေးမှာ ခြေလှမ်းတို့ရပ်လိုက်ပြီး နားထောင်မိသည်....
YOU ARE READING
''ရက်စက်လွန်းတယ်မထင်ပါမောင်''(taekook sad)
Fanfictiontaekook sad (Author _minnaryoon(Y.D.N.P)) Tae. မောင်သိပ်ကိုရက်စက်...ဟူး...ယောင်းမောင့်ကိုအဲသလိုပြောမထွက်ပါဘူးမောင်...အဲဒါဘာလို့လဲသိလားယောင်းမောင့်ကိုသိပ်ချစ်လို့...ယောင်းသေမတတ်နာကျင်နေရင်တောင် မောင့်ကိုသိပ်ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့မောင့်အနားမှာအမြဲရှိနေမှာပါ...
