"Sayın Gizem Ergil hiç bir baskı altında kalmadan, kendi hür iradenizle Sayın Gökhan Demir ile evlenmeyi kabul ediyor musunuz?"
"Evet."
"Sayın Gökhan Demir hiç bir baskı altında kalmadan, kendi hür iradenizle Sayın Gizem Ergil ile evlenmeyi kabul ediyor musunuz?"
"Evet."
"Yasaların ve Sayın belediye başkanımızın bana verdiği yetkiyle sizi karı koca ilan ediyorum."
Etrafta sahte gülüşler dolanıyordu. Gökhan ise asla eskisi gibi görünmüyordu. Bambaşka birisiydi sanki. Etraftakiler dağılmaya başlayınca kolumdan sertçe tutup sürüklemeye başladı. Neler olduğunu bilmiyordum. Nikah tanımadığım bir evin bahçesindeydi. Evin merdivenlerinden hızlıca çıktık ve bir odaya girdik. Gözlerinde ki o ateş tavırlarına da yansıyordu. Hızlıca beni bir koltuğa fırlattı. Tahmin ettiğim şey olmuştu. Gerçek kişiliği diğerlerinden farksızdı. İşaret parmağını bana tutarak sesli bir şekilde konuşmaya başladı.
"Bu odada kalacaksın! Gül gibi bir yaşam beklemiyordun herhalde. Bundan sonra benim dediklerimin dışında bir şey yapmayacaksın. Benden habersiz kimseyle konuşmayacaksın. Duydun mu?"
"Hayır. Beni böyle bir şeye zorlayamazsın!"
"Ben ne dersem o olacak! Sözümden çıkmayacaksın."
Dediklerinden sonra kapıdan çıkıp kilitledi.
"Gökhan çıkar beni buradan! Gökhan!"
Bağırışlarım ile kapıyı vurmaya başladım. Ellerimde bir sıcaklık hissettim. Birisi bana sesleniyordu.
**
Gözlerimi hızlıca açtım. Karşımda endişeli bir şekilde bana bakıyordu. Ellerimde hissettiğim sıcaklık bana dokunan Nergiz'in elindendi.
"Kabus gördün. Ne gördün?"
"Çok kötü şeyler gördüm Nergiz. Hem de çok korkunç. Esas korkunç olan ise gerçek olabilme olasılığının olması."
"Ne gördün? Anlatsana."
"Gökhan tıpkı benim olmasından korktuğum tipten birisiydi. Nikahtan sonra beni bir odaya kilitledi."
"Olmasından korktuğun için bilinç altına yerleşmiş."
"Nasıl yerleşmesin Nergiz? Gerçek olma ihtimali var. Yok bu böyle olmayacak. Ben evlenmeyeceğim. Evlenemem. "
"Haklısın ve her zaman arkandayım. Geri dönmen için halen geç değil ama nasıl yapacaksın?"
Ne yapacaktım? Karar vermek için fazla sürem yoktu. Tek bir çare vardı o da...
"Kaçacağım."
"Ne? Zır delisin sen!"
"Yok Nergiz ben hiç deli değilim. Esas bu stres ile yaşarsam deli olacağım."
"Nereye?"
"Ece ve Arda'nın yanına. Almanya."
"Ne! Nereden bulacaksın parayı?"
"Arda halleder diye düşünüyorum."
"Nergiz olmayacak işe amin diyorsun şuan. Koskocaman Demir ailesi sen Almanya'ya gidene kadar bulurlar. Demir ailesini boşver Gökhan bile bulur seni. Ayrıca adam gölgen gibi nereye gidersen gidiyor. Kapıdan çıktığın anda görecek."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KADERİMİ DEĞİŞTİR
Novela Juvenil"Abi lütfen bırak beni! Yalvarırım ne istersen yaparım yeter ki beni oraya götürme!" Abim için sözlerim faydasız kelimelerim anlamsızdı. Abim, paralar ve ben. Abiler kardeşlerini korur,destek çıkar yanlış yola ateşe gitmesini engellermiş. Benim abim...