Pürsevda: Sevda dolu 🥂
🌻
"Hiç yemedin sen."
"Yemiştim."
Allah aşkına kızı iki saattir kesmese bu dediğine inanabilirdi!
Bir kestaneyi daha Rüya'nın dudaklarına yasladı. Genç kız gözlerini devirerek ağzını açarken Korkut bilgiç bir tavırla "Arkadaş...
Bölüme oy verip satır içi yorum yapmayı unutmayın 💙
Keyifli okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌻
Tüm geceyi dışarıdan gelen yağmur sesleriyle Korkut'un sıcak kollarında uyuyarak geçirdim. Birkaç defa uyanmış, kasıklarımdaki ağrıya karşın sessizce inlemeye çalışmıştım ama Korkut çabamı fark edip boş durmamış, her seferinde elini karnıma yerleştirerek saçlarımı öpmüştü. Bu tavrı ve ilgisine kanıp tekrar tekrar uykuya bırakmıştım kendimi. Uykumun hafiflediğini yanaklarımda gezinen dudakları hissetmemle anladım. Usulca gözlerimi araladığımda Korkut sakin sakin dudağımı öpüyordu. Hafifçe çektim kendimi.
"Günaydın." Belimdeki koluyla beni kendine yapıştırdı iyice.
"Günaydın..." Bir an ne diyeceğimi bilemedim. Öylece kalakaldım. Hatta dün geceki anları hatırlamaya başladığımda üstünde olan elimi geri çekme ihtiyacı hissettim. Utanmamam gerekiyordu ama... Engel olamayacaktım. "Utandın mı sen?" Gözlerimi kaçırdığımda gülüşünü duydum. "Rüya?"
"Şt! Aniden hareket etme!" Bu defa Korkut doğruldu yatakta. "Dün zorlandın biraz. Ağrıması normal ama istersen bir doktora gidelim. Ben kontrol ettim, çok kanaman olmamış ama bir ayağa kalkman lazım. Ne kadar kötü ona göre-"
"Kanama hissetmedim. Sadece ağrıyor."
"Güzelce bir banyoya girelim. Sonra sıkı sıkı giydireyim seni. Dinlenmen gerekecek."
"Sen gir. Ben sonra girerim."
"Ne?" Kafasını salladı valizlere doğru yürürken. "Elbette beraber gireceğiz."
"Ben hallederim."
Valizden ikimiz için de kıyafet çıkartıp omzuna attı. Sonra doğrudan yatağa gelip üstümdeki yorganı aldı. Yorganı yakalamak için ellerimi uzattıysam da hızına yetişemedim. Bir anda üşüyünce kollarımı birbirine sardım. Korkut ani bir hareketle kucağına aldı beni.
"Rüya bence bunları aştık artık." Odadan kucağında çıktım. İkimiz de çırılçıplaktık. Garip bir his vücudumda dolanıp duruyordu. Kabullenmeye çalışıyordum ama aklımın önündeki engel aynı zamanda vücuduma bir utanç yayıyordu. "Bundan sonra benden istesen de uzak duramazsın. Banyoya ayrı ayrı girmek diye bir şey yok. Unut artık onu. Mesela havlu gibi düşün beni. Havlusuz yıkanıyor musun? Hayır. Artık bensiz yıkanamazsın."
"Ne? Bu da mı kural? Hiç duymadım bunu. Evlenenler böyle mi yapıyormuş?" dedim alık alık.
Korkut öyle bir güldü ki kucağında sallandım resmen. Salıncak gibiydi! "Aynen öyle. Kural bu! Kocan olmadan banyoya giremezsin! Çok ayıp bir şey bu!"
