Pürsevda: Sevda dolu 🥂
🌻
"Hiç yemedin sen."
"Yemiştim."
Allah aşkına kızı iki saattir kesmese bu dediğine inanabilirdi!
Bir kestaneyi daha Rüya'nın dudaklarına yasladı. Genç kız gözlerini devirerek ağzını açarken Korkut bilgiç bir tavırla "Arkadaş...
Bölüme oy verip satır içi yorumlarınızı eksik etmeyin❤
Keyifli okumalar 🦋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌻
"Daha fazla ses çıkarmayalım. Evde misafir var." dedim yerimde toparlanarak. Bedenimde anlamlandıramadığım bir rahatlık vardı. Sanki kış günü sıcacık yıkanmış, soba yanında ısınmaya çalışıyordum. Öyle bir rahatlıktı.
Korkut belimden tutup tekrar yatağa çekti. Üstüne doğru düşerken "Olmaz." diye mırıldanıp boynumdan öptü. "Kocalık yapamıyorum ya sana... Öyle dedin. Göstereceğim sana gününü. O lafı yutturacağım Rüya. Madem cesaret edebildin böyle bir cümleyi kurmaya..." Durdu, tekrar öptü. "Bundan sonra rahat yok sana."
"Misafir... Misafirler..." Kendime gelmeye çalıştım. Tamam, cümlem yanlıştı ama suçlu olan oydu. Gecenin bir vakti uyandırıp boşanmak istediğini söylüyordu. Uyku sersemliğiyle ne dediğimi biliyor muydum ben acaba?
"Misafirler gidince nereye kaçacaksın?"
Burnumu havaya kaldırıp kollarından kurtulmaya çalıştım. Serbest bırakmasıyla ayağa fırladım ama dengemi kurmam birkaç saniyemi aldı. Hala titriyor muydum ben?
"Sen beni sıkıştırırsan... Ben de seni sıkıştırırım." dedim işaret parmağımı havaya kaldırarak. "Senden çok şey öğrendim. Mahvederim seni Korkut." Gülmemek için dişlerini sıktığını fark edince istemsizce bir hırs kapladı içimi. "Bak gülme!"
"Bana yalvaracaksın!" derken neye güveniyordum, bilmiyordum ama sürekli onun lafına uymaktan sıkılmıştım. O erkekse ben de kadındım. Bana bakarken ısınan vücudunun farkındaydım. Onu mahvederdim, değil mi? Şu sırıtan yüzünü dağıtabilirdim değil mi?
"Ben sana zaten yalvarıyorum Rüya..."
"Öyle değil... Of!"
Sesli bir şekilde güldüğünde arkamı dönüp banyoya ilerledim. Peşimden gelmedi. Gelseydi tüm gece artık durmayacağını biliyordum. Evdeki misafirler maalesef buna engeldi.
Korkut, bu zamana kadar beni hep zorlayan taraf olmuştu. Aylardır aramız bozuktu. Birbirimizin yüzüne çok az bakıyorduk. Beni boşamayı göze almıştı. Bir cümlem onu çileden çıkarmıştı ama böyle olmazdı. Bana dokunurken hala nefret edip etmediğini bilmiyordum. Bazen dili öyle ağır oluyordu ki kaldıramıyordum. Haklıydı da.
Fakat...
Çabalama zamanımız gelmiş gibi hissediyordum. Korkut'la karşılıklı çabalamazsak birbirimize ne kadar dokunursak dokunalım, ne kadar beraber olursak olalım sonumuz farklı değildi. Şu an bile önümdeki yıllara baktığımda sonumu onun yanında göremiyordum. Yalnızdım. Korkut yoktu.
