'The Moon Pulls The Tide' (Season 2 of IBYLM)

Chapter - 22

သည်နေ့သည်ကား တနင်္လါနေ့ဖြစ်ပြီး နံနက်ပိုင်း၌ အစည်းအဝေးတစ်ခုရှိသည်မို့ သျှန်ယုတစ်ယောက် မျက်နှာတွင် ဒဏ်ရာတို့ရှိနေတာတောင်မှ Mask တပ်၍ အလုပ်သို့သွားလေ၏။

သူ၏ ထိုကဲ့သို့ပုံစံကြောင့် သူ့ကိုတွေ့ကြသော လူတိုင်းက ကျန်းမာရေးအခြေအနေနှင့်ပတ်သက်၍ စိတ်ပူစွာမေးကြတော့ရာ သျှန်ယုတစ်ယောက် ချော်လဲရောထိုင်နှင့် အလိုက်သင့်သာ ဖြေဖြစ်နေပါတော့သည်။

သူ့မျက်နှာမှ ဒဏ်ရာတို့နှင့်ပတ်သက်၍ သေချာသိကြသည်မှာတော့ မနေ့ညနေက သူနှင့်အတူ ဘောလုံးကွင်းတွင် ရှိကြသူများရယ်၊ သူ့နောက်သို့ အမြဲတစေ မနီးမဝေးမှ လိုက်စောင့်ကြည့်နေတတ်ပါသော အနီးကပ်သက်တော်စောင့်နှစ်ယောက်ရယ်သာ ရှိပါ၏။

သက်တော်စောင့်နှစ်ယောက်အနေနှင့် မနေ့က သူတို့သခင်လေး၏ဖြစ်အင်ကို မြင်ကြရ၍ မျက်လုံးများပင် ပြာသွားလုမတတ် ဖြစ်သွားကြပါသော်ငြား သျှန်ယုက သူတို့အား 'ငါ သေမလိုမဖြစ်မချင်း အနားမလာနဲ့' ဟူ၍ ကြိုမှာထားသည်မို့ ခြေမကိုင်မိ ၊ လက်မကိုင်မိဖြစ်စွာဖြင့် အဝေးမှသာ ဆက်ကြည့်နေခဲ့ရလေသည်။

သို့ဖြစ်ရာ သည်နံနက်၌ သျှန်ယု သူတို့ရှိရာကားထဲသို့ ရောက်သွားချိန်တွင်တော့ သူတို့သခင်လေး၏မျက်နှာလှလှလေးအား စိုးရိမ်တကြီးနှင့် စစ်ဆေးကြတော့သည်အထိပါပင်။

အနီးကပ်သက်တော်စောင့်ခေါင်းဆောင်က ပြောလာခဲ့၏။

"ဘာလို့ ကျွန်တော်တို့ကိုမခေါ်ဘဲနဲ့ ဘောလုံးပွဲသွားကြည့်တာလဲဗျာ၊ သခင်လေးက တစ်ခုခုဆို အမြဲတမ်း စိတ်လွတ်လက်လွတ်လုပ်တတ်တာမလို့ အားကစားပွဲတွေကို ဘယ်တော့မှ တစ်ယောက်တည်းမသွားသင့်ဘူး၊ ညနေကလည်း ကျွန်တော် အဲ့ဒါကိုပြောမလို့ ဖုန်းတောက်လျှောက်ခေါ်ခဲ့တာ၊ သတိပေးမဲ့သူက ပေးဖို့လုပ်တော့လည်း သခင်လေးက မကိုင်ပြန်ဘူး၊ တစ်ယောက်တည်းချင်တယ်ဆိုရင်လည်း ကျွန်တော်တို့ကို နည်းနည်းတော့ အဖက်လုပ်ဦးလေဗျာ"

"ခေါင်းဆောင်ပြောတာဟုတ်တယ် သခင်လေး၊ ညနေက သခင်လေးထိခိုက်သွားတော့ ကျွန်တော်တို့ ဘယ်လောက်ထိ စိတ်ပူခဲ့ရတယ်ဆိုတာ သခင်လေးကိုပြောပြလည်း အပိုတွေဖြစ်နေမှာပဲ၊ အစ်ကိုလေးဂျိုးဇက်ရှိနေလို့သာ နည်းနည်းစိတ်ချရပေမဲ့ သခင်လေးတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးအရ ဘာဖြစ်ကြဦးမလဲဆိုပြီး ထပ်စိတ်ပူရပြန်တယ်၊ သခင်လေးကသာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အထိခိုက်ခံနိုင်ပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ကတော့ သခင်လေးအစား ကျွန်တော်တို့ကိုယ်တိုင်ပဲ ဖြစ်လိုက်တာကမှ စိတ်ပူရသက်သာဦးမယ်လို့ အမြဲတွေးမိတယ်၊ အဲ့ဒါကြောင့် ကျွန်တော်တို့ကို သခင်လေးရဲ့အနီးဆုံးမှာ မနေစေချင်ဘူးဆိုရင် ဒီ့ထက်ပိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ဂရုစိုက်သင့်ပါတယ်"