Forget to Forgive

CHAPTER VIII

WARNING!!!

FOR SENSITIVE READER.

I DID NOT RECOMMEND YOU TO READ IF YOU'RE NOT INTO HORROR.

THIS CHAPTER CONTAINS SOME BRUTAL SCENE THAT MAY NOT BE GOOD FOR YOU.

THIS CHAPTER INCLUDE'S DESCRIBED KILLING.

YOU MAY NOT LIKE THIS PART.

BUT IF YOU STILL WANT TO READ YOU CAN GO ON. IF YOU DON'T LIKE IT AT THE END I CAN'T TAKE THE BLAME THAT YOU STILL READ IT AFTER A WARNING.

MAY PAGKA-CAFNIVAL DIN ANG IBANG PART.

ENJOY!

••••••••••••••••••••••••••

2:00 a.m.

Pagpatak ng paligid ay natahimik ang lahat sa isang nakakagimbal na sigaw kasabay ang malakas na pagsabog ng sang nuclear sa himpapawid. Nakakatayo ang balahibo ang presensya sa paligid. Ang mga tao sa basement at nakikiramdam sa mangyayari. Ang mga nakakaalam ay nanginginig na at bakas ang matinding takot. Binuksan lang nila ang mga ilaw dahil ito ang mas mainam na gawin.

Pagtigil ng makatakot na mga sigaw ay nanahimik ang paligid. Namayani ang nkabibinging katahimikan sa buong building.

Ang mga taong natira sa labas ay nagkakatinginan. Nagtataka at natatakot. Ano ang narinig nila.

Ang dalawang dimonyo ay hindi na kapwa nakikita ng buwan mula sa sinag nito. Malamig lang na hangin ang mararamdaman mo at hakot.

2:10 a.m. na ng gabi at hindi na nila alam ang gagawin dahil sa malalakas na galabog na nanggagaling sa di kalayuan at kalaunan ay palapit na sa kanila.

Ang mga ilaw at pundi na. Madalang silang makakita sa malayo.

Madilim ang paligid. Ilang sandaling kabog lang ng dib-dib ang maririnig at paghinga ng mga taong nagtatago sa likod ng mga lamesa, sa loob ng cabinet, sa ilalim ng kama at kung saan sila naabutan ng katakot-takot na hiyawan.

Ilang minuto pa ang nakalipas ay nakarinig na sila ng mga yabag at mg kaluskos. May hindi mapaliwanag na pakiramdam na nararamdaman ang mga tao sa building at wala silang pagkakataon na makalabas.

Huminto ang mga kaluskos at naging payapa ang lahat. Sa isang gilid ay dahan-dahang tumayo ang isang lakaking puro tattoo sa katawan at may ilang sugat. Dahandahang lumakad palapit sa pinto. Nasindi ang ang lahat ng ilaw at kita naman nila ang isat-isa. Binuksan nito ang pinto ng dahan-dahan.

Nilabas nito ang ulo na para sumilip. Maliwanag lang ang nakikita nya dahil nasa bandang ibaba sila ng building na maayos pa ang mga ilaw. May iilan lang na ilaw na nakapatong sa mga lamesa ang walang ilaw at patay-sindi. Lumbas sya ng kaunti at nilawakan ang bukas sa pinto.

Tumayo naman ng dahan-dahan ang ilan sa loob at nakatingin sa kanya. Humarap sa sya mga kasama nya.

"Wala na siguro. Tara na!" utos nya sa mga kasama nya. Napatingin naman sya sa mga ito dahil nakatulala lang ang mga ito na parang naistatwa at nakatingin sa likudan nya.

Naramdaman naman nya ang mabigat na presensya sa likod niya. Sinubukan nyang lumingon ng dahan-dahan pero naistatwa sya nang hinawakan nito ang kaliwang balikat nya. Napatingin naman sya sa mga kasama nya. Nakita nyang yung isang dimonyo ay nasa labas ng bintana at naka tingin sa kanila. Dahan-dahang tumingin iyon sa kanya. Pinagpapawisan na sya at nanginginig ang mga laman sa buong katawan.

Nakuta nito ang asul na mga mata nito. Wala na itong maskara at malinis lang ito maiban sa dugo sa ulo nito na umaagos pababa sa baba nito. Nakatayo lang ito doon at pinagmamasdan sila. Napansin man nitong unti-unti nitong binaling ang tingin aa nilalang sa likod nya.