Forget to Forgive

CHAPTER XI

THIRD PERSON'S POV

Masyadong payapa ang paligid at parang hindi na totoo. Karaniwan pag ganito ay may dadating na delubyo. Sa dalawang dekada na nagdaan ay puro bangungot ang buhay nila. Ang dalawang araw ay salat na ba??

Sa lahat ng sakit na napagdaan at tiniis nila. Sa mga araw na nasanay na sila. Napilitan na tangalin ang sumpa sa buhay nila. Nagpaoaka bato para makapagpatuloy.

Bibigyan ng mga araw na masaya at masagana. Sana hindi sa una lang. Hindi pa kase tapos. Nakakatakot isipin na baka may dadating. Baka kase yung dumating ang sya nang makakapag buwag sa kanila.

Masakit na may mas isasakit pa ba??

••••••••••••••••

ANGELA'S POV

Habang naghahapunan ay iniisip ko kung dadating ba si Kuya. Kailangan ko kasi sya para sa renovation.

Nagulat naman ako nang bigalang may yumakap mula sa likuran ko. Kumawala aki at humarap.

Nakita ko ang masayang muka ni kuya kaya naman niyakap ki din sya pabalik.

"Namiss kita kuya."

"Miss you too." sagot nito sa akin at hinalikan ako sa ulo.

"Kumain ka na ba kuya??"

"Hindi pa nag ehh."

"Bili ka sa labas. Walang pagkain eh." utos ko dito at umupo sa upuan.

"Kala ko naman ipagluluto mo ako." natawa naman ako sa pagkamot ng ulo nito pero lumabas din ito.

"San ka pupunta?!" sigaw ko dito oaglabas nito sa pintuan.

" Bibili ng kakainin ko o baka sa labas na ako kumain." tuloy-tuloy ito sa paglalakad at hinabol ko naman ito.

"KUYA!!" nakatayo ako ngayon sa may pintuan at nakatingin sa likod nya. Napahinto ito sa pagpalakad at tumingin sa akin.

"Babalik ako. Hindi na ako aalis." malumanay nitong sambit sa akin.

"Promise??" naiiyak akong nakatingin sa kanya.

Lum
Hinayaan ko na itong umalis. Wala naman ako karapatan para pigilan sya. Ilang minuto din aong palakad-lakad sa sala. Hindi talaga ako mapakali. Bakaniwan ulit ako ni kuya. Hindi ko na natiis ang sarili ko at sumunod.

•••••••••••••••••

LANCE POV

Tumawag nanaman sa akin si Master. Hindi ako makatangi sa kanya dahil sa utang na loob. Dahil sa kanya ay ligtas kami ng kapatid ko. Niligtas nya kami. Bukod doon ay lolo namin sya. Nabuntis nya si lola at si papa ang naguhg anak nila. Dating nagtratrabaho sa kanya si papa at hanggang sa namatay na sya.

Nang mamatay si lola ay wala nang nabisita sa amin sa bahay ampunan. Tapos bigala nalang syang dumating at kinuha kami. Malakas sya at di halatang senior citizen na sya.

Nung tumakas ako noon dahil sa takot ay nahuli ako ng kalaban at pinaghirapan. May kasama ako noong batang babae si Lyda. Nakita ko sya at parehas kaming kinulong at pinaghirapan. Kasabay noon ay ang pag experimento sa mga katawan namin. Araw-araw iyong nangyayari sa ilang buwan. Hanggang sa matapos ang kailangan nila sa akin at binaik sa mansion ng lolo ko.

Mula noong nakabalik ako ay di na nanging kagaya ng dati. Parang may nagbago sa akin. Hindi ko maintindihan.

Ngayon at napagpasyahan kong bumalik sa piling ng kapatid ko. Sa isang taon ay ilang beses lang kami magkita dahil sa sobrang dami ng mga bagay na pinagaagawa sa akin ng lolo ko tungkol kay Lyda na mas kilala bilang si Susan na pinaka susuklaman ng lolo ko at kalaban nya sa lahat.