Aglicam
-
Elindeki ses cihazını masanın üstündeki diğer onlarca ses cihazının yanına koydu. Belkide Yüz'e yakın vardı?
Eli en eski olan ses cihazına gitti ve tuşa bastı.
"Oh! Merhaba" dedi cılız bir çocuk sesi. "Ben Peter. Han Peter.6 yaşındayım. Annem bana bunu verdi. Ne olduğunu bilmiyorum." sonra gülme sesi geldi. "Sanırım arkadaşım olmadığı için çünkü hepsi babam yüzünden bana kızgın. Neden bilmiyorum ama bu beni çok üzüyor.."
Burnunu çekti küçük çocuk. Belli ki ağlamıştı. "Eğer bunu duyan varsa. Lütfen bana yardım edebilir mi?Babam anneme vuruyor şuan. Beni odama kilitlediler. Lütfen yardım edin.."
Kendinden nefret etti esmer kadın.Jisung bunları yaşadığı için nefret etti.
Nefeslenme sesi duydu.Arkadan annesiyle babasının bağırışma sesleri duyuldu. "Ben sadece barışsınlar istiyorum.Babam annem yerine bana vursun.Onlar birbirlerine sarılsınlar gülsünler. Bana oyuncak alsınlar..Oh! Evet oyuncak. Mavi bir araba istiyorum.Açık mavi olsun, kapıları açılsın.Evet bu harika!"
Heyecanlı heyecanlı anlatırken durdu çocuk. Derin nefes aldı ve şunları söyledi.
"Umarım bir gün alır."
Daha fazla dayanamayıp ses kaydını kapattı esmer kadın.Fakat birkaç saniye sonra başka bir ses kaydını eline aldı.
"Merhaba! Ben Peter.Han Peter.Bugün babam eve gelmedi çok mutluyum!Annem yanımda! Anne merhaba desene!"
Ses kaydından kadının gülme sesleri geldi. "Merhaba Peter!"
Esmer kadın gülümsedi.Jisungun annesinin sesi öyle güzel gelmişti ki kulağına gözleri dolmuştu hemen.
"Anne bana değil ona söyleceksin.Kim olduğunu ve yaşını söyle ben hep öyle yapıyorum."
"Merhaba! Ben Peter'in annesi Emily! 25 yaşındayım veee... Peterimi çok seviyorum!"
"Anne! Bende seni çok seviyorum!"
Sesler kesilince sarıldıklarını anladı esmer kadın.Kalbi ısınmıştı.Bu ses kaydını belki 100. kez dinleyişiydi ama yine kalbi ısınmıştı hemen.
"Ben ve annem bugün bir sürü şey yaptık! Birbirimizin morluklarını öptük, resim yaptık, annem bana banyo yaptırdı ve sarılarak uyuduk! Umarım babam gelmez..."
"Bir tanem düşünmeyelim onu.Bugün ağlamıycaktık söz verdik."
"Biliyorum ama.."
Sonrası ise Jisungun ağlama sesi ve annesinin teselli edişiydi.Ses kaydı birisinin kapıya sertçe vurmasından dolayı bitmişti.
Kadın sinirle ses kaydını koyup başka bir tanesini elini aldı tekrar.
"Merhaba.Ben Peter.Han Peter.Annem yok. Hastanede. Üveybabamlardayım. Odamdayım ve ışık kapalı.Şuan 9 yaşındayım.Babam en son beni sokaktan alıp eve atmıştı.O günden sonra annemi göremedim hiç.Herkes mutsuz.Abim güldürmek için beni gıdıklıyor ama ben gülmüyorum hiç. İçimde kötü bir his var.Umarım annemi yakında görebilirim.Babam birkaç kez okul çıkışı beni dövdü ama bunu kimse görmedi.Ahh ve bir tane ismini bilmediğim arkadaşım var."
"Ona ismini soruyorum bana sonra görüşeceğiz Jisung diyip gidiyor sürekli. O benden daha güzel ve yakışıklı.Abisi var aynı benim abim gibi.Sürekli yanına çağırıyor. Babam çağırıyor diyor.Kesinlikle babaları iyi bir insan olmalı çünkü herzaman onları yanına çağırıyor.Yani umarım.."
