အပြေးကလေးအခန်းထဲဝင်လာသော
ထနှောင်းနွယ်က ရပ်စောင့်နေသော
နေသွေးကိုမြင်သည်နှင့်
ခေါင်းလေးငုံ့လျက်
သူ့ရှေ့တွင်ရပ်လိုက်သည်
"မင်းကိုငါဘာပြောထားလဲ"
တင်းမာနေသောလေသံဖြင့်ဆိုတော့
ထနှောင်းခပ်ရို့ရို့လေးဖြစ်သွာသည်
"တောင်းပန်ပါတယ်"
"ကိစလေးပေါ်လာလို့ပါ အဲ့ဒါ...."
"တော်တော့
ငါဘာအဖြေရှင်းချက်မှာမကြားချင်ဘူး
ငါကပြောရင်ပြောတဲ့အတိုင်း
လုပ်မှကြိုက်တယ်
အခုမင်းကိုစောင့်ရလို့
ငါ့အချိန်တွေဘယ်လောက်ပုတ်သွားလဲ
မင်းသိလား"
တင်းမာနေသောလေသံကြောင့်
ထနှောင်းမှာ နေမသိထိုင်မသာဖြစ်နေသလို
နောက်တွင် အခြေနေကို
ရပ်ကြည့်နေသော
ကောင်းကင်ယံမှာလဲ အံသြနေလျက်
"ထနှောင်းထပ်ပြီးတောင်းပန်ပါတယ်
နောက်တခါထပ် မဖြစ်စေရပါဘူး"
ထနှောင်းက ထပ်ကာဆိုလာပင်မဲ့
နေသွေး၏ တင်းမားနေသော
မျက်နှာထားကမလျော့
ခေါင်းလေးငုံ့ထားသော
ထနှောင်းကို တလှည့်
နေသွေး ကိုတလှည့်
သေချာ စူးစမ်းနေသော
ကောင်းကင်ယံက
ကြားထဲကမနေသာတော့
ဝင်ဖြန်ဖြေပေးရတော့သည်
"နေသွေးကလဲကွာ
အဲလောက်တောင်းပန်နေတာ
စိတ်လျော့လိုက်ပါတော့
မင်းတို့နှစ်ယောက်ကြား
ဘာပြသနာ ရှိလဲတော့မသိပေမဲ့
သူကတောင်းပန်နေပြီပဲ
ကျေအေးလိုက်ရောပေါ့"
ထိုသို့ ကောင်းကင်ယံ က
ဝင်ပြောလိုက်မှ နေသွေး
သက်ပြင်းတချက်ချလိုက်ရင်း
တင်းမာနေသောမျက်နှာက
ဖြေလျော့သွားသည်
ထနှောင်းကတော့ ခေါင်းလေးငုံ့ ထားစဲ
"နောက်တခါထပ်မဖြစ်ပါစေနဲ့
ဒါပထမဆုံးအကြိမ်နဲ့နောက်ဆုံးအကြိမ်ဖြစ်ပါစေ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
ထနှောင်းခေါင်းတချက်ငြိမ့်ရင်းဖြေလိုက်၏
"ကဲပါသွားရအောင်
နောက်ကျနေပြီ လေ့ကျင့်ချိန်မရပဲဖြစ်နေမယ် "
YOU ARE READING
My Lovely "Mg" (Ongoing)
Romanceချစ်တာထက်ကိုပိုပါတယ်မောင်ရယ်... နေသွေးလေပြေ + ထနှောင်းနွယ်
