Your Lips All Over My Soul

Chapter 17: Other Version

Tumunog ang cellphone ko dahilan para mahinto sa pagsasalita si Lucianna. Gusto kong murahin kung sino man ang nasa kabilang linya pero nang makita kong si Nathalia iyon ay pinakalma ko ang sarili ko.

"Yes, what is it?" Lumayo ako kay Lucianna.

Hindi mawala sa isip ko ang sinabi niya, paulit-ulit in. Totoo kaya ang sinasabi niya na ampon lang siya ng mga Vincenza?

"Where are you? Are you okay? You didn't text me last night," she asked, there's a hint of worry in his voice.

I look at Lucianna, she's waiting for me to come back to her and tell more of her story. She was pouting her lips and looked away from me. I never knew that that was all that I was waiting for. To hear her story and to know the truth was the only thing that would put me at peace.

I sighed. "Can we talk in person? I want to tell you something."

"Okay, where do you want us to meet?" She was happy, I don't know why.

"In my office. See you," I said.

"Okay, I love you."

Pinatay ko na ang tawag. Hindi tama ang mga ginagawa ko ngayon. Kailangan ko munang ayusin ang lahat sa akin bago ko marinig ang sasabihin ni Lucianna. Maraming pwedeng magbago sa oras na malaman ko ang lahat.

"Aalis ka?" tanong niya nang makitang nagbibihis ako.

"Sandali lang ako. Babalik din ako sa 'yo kaagad. May aayusin lang ako." Sinulyapan ko pa siya ng isang beses bago lumabas ng condo. I saw her eyes sparkle upon hearing my words.

I realized that in all those years I spent with other girls, I was looking for someone else in them, that I was only dating them because I saw something in them that resembled Lucianna. After all those years, I thought I had already moved on from her, turns out, I was just denying to myself that I only need her in my life. All this time, I was only in love with her.

Tama si Lilibeth, sa kanya lang ako masaya. Hindi ko man maamin sa sarili ko na masaya ako at kahit papaano ay naginhawaan nang muli ay makasama ko siya. Lalo na ngayong unti-unti kong nalalaman ang lahat, mas lalong lumalakas ang dahilan kung bakit kailangan ko siyang ibalik sa buhay ko.

Isang mahigpit na yakap ang sinalubong sa akin ni Nathalia nang makarating ako sa aking opisina.

"I missed you. You didn't say I love you too a while ago." She pouted her lips.

Ganyan na ganyan magselos si Lucianna. Umiling ako, nababaliw na yata ako. Ngayon ko lang napansin na iyon pala ang gustong-gusto ko kay Nathalia, ang pagseselos niya dahil kapareho no'n ang kay Lucianna.

"Let's break up, Nathalia." Inalis ko ang pagkakayakap niya sa akin.

Natigilan siya at humarap sa akin. "What? Are you pranking me again, Julian? That's not funny."

I shook my head. "Sorry, Nathalia. Ayokong magsinungaling sa 'yo, ayokong saktan pero mas lalo ka lang masasaktan kung magpapatuloy tayo. The truth is... The reason why I wanted to go back here to the Philippines is to look for my wife I left five years ago. I want to annul our marriage and now I found her, I realize that I am still in love with her. I never fell out of love at all. I'm sorry."

A tear fell from her eye. "I hate you, Julian. You never loved me? After all the things I did for you? Hindi mo ako minahal?"

Kahit anong pilit ko sa sarili ko na baka nga minahal ko siya ay wala talaga. All I can think of is how would Lucianna if I dated those girls, kung masasaktan ko ba siya kagaya ng pananakit niya sa akin noon.

Umiling ako. "I'm sorry. You don't deserve what I did to you, but I don't deserve you too. Tapusin na natin ito bago pa kita masaktan nang husto."

A hard slap landed on my cheek.

"I hate you! I don't want to see you again. My friends said you're just gonna use me, they were right! I should have listened to them! Fuck you, you were married! You are making me your mistress all this time!" she shouted and slammed the door.

Hinilot ko ang sintido ko. Akala ko mahirap kung hihiwalayan ko siya, parang nabunutan pa nga yata ako ng tinik sa lalamunan ngayong wala na siya. Isipin na ng tao kung ano ang gusto nila, nasaktan ako noon, alam kong hindi iyon rason para gumamit ng ibang tao para pagtakpan ang nararamdaman ko. I was just a desperate person at those times.

Hinanap ko ang business card ng kompanya ni Simon. He will never get away from what he did to Lucianna, kung totoo ngang pinuwersa niya ang pakikipagtalik sa asawa ko noon.

I called his secretary to schedule a meeting today. Luckily, it was his free time and he invited me immediately.

I drove to his building just a few blocks away from ours. Ilang minuto lang ay nakarating na ako at sinalubong kaagad ako ng sekretarya niya. Pagpasok ko pa lang sa opisina niya ay malaking ngisi na kaagad ang binigay niya sa akin.

"What's with this urgent meeting, Engineer Cabrini?" He pointed at the sofa.

Hindi ako naupo. "Why don't you tell me what you did to Lucianna five years ago?"

Natawa siya sa tanong ko. "You still haven't moved on from that whore?"

"Tarantado ka!" sigaw ko sa kanya.

He poured a wine into a wineglass and offered it to me. Hindi ko iyon tinggap, hindi ako makikipag-inuman sa kanya.

"Sana ganyan din ang ginawa ni Lucy noong binigyan ko siya ng wine, hindi sana nag-init ang katawan niya." He laughed like a devil. "She was so eager to see you and she will do everything just to be with you again. Of course, I can't let her go that easily. She drank all the wine I gave to her, how foolish she is."

Nagpupuyos ako sa galit at wala na ako sa tamang pag-iisip nang kuwelyuhan ko siya. Hindi nawala ang demonyo niyang pagngisi.

"What did you do to her?!" Gusto ko siyang suntukin, baka baliktarin niya lang ako kapag ginawa ko 'yon.

"Nothing, just poured something into her wine for her to enjoy the mind-blowing sex I gave to her. Did you see the video? She was moaning like a whore, she was enjoying the way I fuck her! Alam mo ba ang sikip-sikip ng asawa mo? Damang-dama ko ang p--"

Bago pa niya matapos ang sasabihin niya at binirahan ko na siya sa mukha. Hindi pa siya nakakabawi ay sinipa ko pa ang tiyan niya dahilan para mapahiga siya sa sahig.

"Tangina ka! Kulang pa 'yan! You raped her! You raped my wife!" Isang suntok pa ang binigay ko sa kanya.

Natawa lang siya at napahawak sa pumutok ang labi. "I wasn't the only one, you know? Naging pulutan na ng mga lalake ang asawa mo. Alam mo ba ang ginagawa niya noon para mabuhay ang sarili niya?"

Kumunot ang noo ko. She is a janitress, right?

"Puta ang asawa mo! Puta si Lucianna, nagtatrabaho sa bar, sumasayaw ng hubo't hubad sa harap ng mga lalake, nagpapahawak, at nakikipag-sex sa kung sinu-sino para sa pera. I saw her with my very own eyes. Huwag mo nang pag-aksayahan ng oras ang babaeng iyon. Laspag na 'yon noon pa!" Tumayo siya at ngumisi.

Nanlambot ako sa narinig. Hindi, hindi na ako makikinig sa iba. Kay Lucianna, sa kanya na lang ako maniniwala ngayon. Kung totoo man ang sinasabi ng lalakeng ito, mamahalin ko pa rin siya. Uuwi pa rin ako sa kanya.

"Mabubulok ka sa kulungan, sisiguraduhin ko 'yan!" Dinuro ko siya at lumabas na ng opisina niya.

I was crying the whole time I was driving my way home. Iniisip ko ang mga pinagdaanan ni Lucianna noong wala ako. Sana hindi na lang ako umalis, sana sa kanya lang ako naniwala noon.

Isang liko na lang sana ay nasa building na ako at makakapag-usap na kami ng asawa ko. When I heard a very loud horn and after that crashing sound, everything in my sight went black.