Your Lips All Over My Soul

Chapter 22: The More I Know

"Ah!"

Julian's moans are music to my ears. I feel confident giving him a blow although I never did it to anyone. Pinapanood ko lang noon si Abegail habang ginagawa ito sa mga lalake sa club noon, nandidiri pa nga ako. Pero ngayon na ako na ang gumagawa kay Julian, this is actually so good.

"Stop teasing me, wife," he said and then moaned again.

Tiningala ko siya. Nakasandal ang ulo niya sa headboard ng kama, nakapikit ang mga mata, at kagat ang labi. Hindi pa rin makagalaw ang isa niyang kamay pero ang isa ay nakahawak sa ulo ko, encouraging me to do him more.

Paulit-ulit kong pinasadahan ng dila ko ang umiigting niyang pagkalalake. Sometimes, I will put it inside my mouth and suck it like a lollipop. It's been a while since we made love and I miss him so much.

"D-did you do this with other men in the club?" he asked me while I was busy licking him.

I shook my head. "No, I just watched my co-worker."

"G-good. Fuck! You have an exquisite mouth, love. You suck and tease so good," he hissed.

I looked up at him, he was, too, staring at me. I teased him more.

"Stop!" He chuckled.

Tumayo na ako at hinubad ang panty ko. I was only wearing his shirt. Bago ko maitapon ang panty ko sa kung saan ay kinuha niya iyon sa akin at cinnamon. Nakagat ko ang labi ko at mas lalong nag-init ang katawan ko. He was so sexy doing that.

"Ready?" I asked him.

"Yeah." He pulled my nape and kissed me senseless.

I spread my legs, he is now in between me. I could feel his manhood brushing against my sensitive mound. I was so wet for him and he was so hard.

I was about to put him inside me when we heard the doorbell of his condo ring.

"Let it be!" Pinigilan niya akong makaalis sa kandungan niya.

"Baka importante 'yon." Paulit-ulit kasi ang pagtunog.

"Nothing is more important than this. Come on, make love to me, mahal," he whispered, almost pleading.

Nang hindi ako gumalaw ay siya na mismo ang nagtuloy ng dapat kanina pa namin ginawa. He was thrusting pretty fast, parang hindi na-injured. Napakapit ako sa balikat niya at pinigilang mapaungol nang malakas. Baka marinig kami ng tao sa labas.

Pero si Julian ay wala yatang pakialam, he was groaning so loud.

"Fuck! Fuck! I'm so near," he moaned. His hand was around my waist.

Hindi ako siguro kung narinig ko bang bumukas ang pinto ng condo niya. Basta nabibingi na ako sa sobrang sarap ng pakiramdam ko ngayon. I'm going to explode anytime soon.

"Did you lock our bedroom's door, mahal?" Julian asked while panting, still going in and out of me.

"Maybe." Damn! Hindi ko na alam. Wala na ako sa tamang wisyo. I just want to come!

"Julian, are you having sex with your wife?" It was Attorney Cabrini.

Damn!

"Yeah! Fuck off!" sigaw ni Julian. His thrust became so fast, rougher, and deeper. I am actually moving along with him to reach my peak.

"Enjoy." I heard Attorney Cabrini chuckle.

Hindi ko na alam kung ano ang mararamdaman ko.

"Ah, I'm cumming!" I whispered in his ear.

"Me too, love. Just one more!" He was panting and moaning.

One more deep thrust and I reached heaven, and then he followed. I can feel him shooting warm liquid inside me.

Gusto ko pa sanang manatili sa kandungan niya pero naalala ko si Attorney Cabrini na nasa labas lang kwartong ito. Ngayon ako ginapangan ng hiya sa katawan. Kahit nanlalambot ang mga tuhod ko ay bumangon na ako at inayos ang sarili.

Narinig ko ang pagtawa ni Julian. "Relax, it's just my brother."

"Nakakahiya kaya," sabi ko at pakiramdam ko ay ang pula na ng mukha ko sa sobrang init.

Ngayon pa talaga ako nakaramdam ng hiya samantalang sumasayaw pa ako ng nakahubad sa harap ng mga lalake noon.

Tinulungan ko siyang makapagbihis at nauna na siyang lumabas ng kwarto. I took a quick shower and put a decent clothes before going out of the bedroom.

Nagtatawanan na sila nang makalabas ako. Akala ko ay si Attorney Cabrini lang ang nandoon pero kasama pala niya si Tarra. Natahimik sila nang makita ang pagdating ko.

"Good afternoon," bati ko sa kanila.

Lumapit sa akin si Tarra at walang imik akong niyakap. Nagulat ako sa ginawa niya.

"Sorry, Lucy. Sorry talaga. Miss na miss kita," sabi niya habang yakap pa rin ako nang mahigpit. "Alam mo namang takot ako kay Tita Lorraine. Tapos feeling ko palamunin lang ako sa bahay na 'yon kaya wala akong choice kung hindi ang sumunod sa utos nila. Ayokong gawin 'yon pero duwag ako, Lucy. Hindi ako kasing tapang mo."

She was just 16 when all of that happened. Kung tutuusin ay bata pa siya noon para maranasan ang lahat ng iyon.

"Galit talaga ako sa 'yo, Tarra," panimula ko. "Dahil sa ginawa mo, nawalan ako ng pag-asa na magiging masaya pa ulit ako. Pero, alam mo ba? Naisip ko rin na baka blessing ngang nangyari iyon dahil nalaman ko ang sekreto ng pagkatao ko. I was not really a Vincenza but you are a family to me, Tarra. You became my sister kaya sobra akong nasaktan noong iniwan mo ako sa ere. Pero naiintindihan kong natakot ka lang din noon."

Hinawakan ko ang mukha niya at pinunasan ang luha sa mga pisngi niya. "Huwag mo na lang uulitin 'yon, ha? Huwag ka na ulit gagawa ng bagay na makakasira ng buhay ng ibang tao kasi paano kung hindi ka nila patawarin kagaya ng gagawin ko ngayon?"

Imbes na matuyo ang pisngi niya sa pagpunas ko ay mas lalo pa iyong nabasa dahil sa muling pag-iyak niya.

"Thank you, Lucy. Pangako, hindi ko na ulit gagawin 'yon. Natuto na ako at mas matapang na ako ngayon. Gagawin ko lahat para makabawi sa 'yo. Tutulungan kita para mapakulong si Simon." Mas mahigpit na yakap ang binigay niya sa akin ngayon.

Tumango ako at tumingin kay Julian na ngumiti lang din sa akin. Maybe, this is the right thing to do. Mas magiging malaya at buo ang puso kong magmahal kung magpapatawad na ako.

We ended up ordering our lunch. Ito na yata pinakamasayang tanghalian na nadaluhan ko sa loob ng limang taon. I feel like I have a family again. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na nangyayari ito.

"We have some good news for you, Lucy. We finally have the approval of the hospital where you were born to look for the records they had 25 years ago. There is only one possible woman who can be your mother. The report stated that her child was dead right after birth," sabi ni Attorney Cabrini.

"What if you are wrong? Ayokong magulo ang buhay ng babaeng iyon, maybe, she's already moved on." Gusto ko na lang hayaan ang lahat, tutal ay kuntento naman na ako.

"Right, but it's worth it. Paano kung anak ka nga niya? Sayang ang pagkakataon, Lucy. You both deserve to be happy after what Mrs. Vincenza did." Attorney Cabrini sighed. "With your approval, we can visit the woman and talk with her."

Tumingin ako kay Julian.

"It's your call, love." He smiled.