Çocukluk Aşkım -ASKIDA-

1.Bölüm ~ Çok Seviyorum.. ~

Bir insan çocukluk aşkını kalbinden söküp atamaz mıydı? Neydi bu sahi? Yıllardır sadece bir insana bağlı olmak normal miydi?

Bu Hikaye gerçekti... Yıllardır kalbimden söküp atamadığım, daha sadece 13 yaşımda olmama rağmen 6 senedir sevdiğim çocuğa adıyorum bunu... Çocukluğum'un Aşkına adıyorum bu hikayeyi...

**************
Sabah alarmın o iğrenç sesiyle uyandım. Yavaşça yataktan kalkıp alarmı kapattım ve banyoya girip işlerimi hallettim.

Okulda sabahçıydım ve hazırlanmam lazımdı. Annemin hep 'Çantanı akşamdan hazırla' uyarılarına hiç kulak asmamıştım. Ama şimdi celemesini çekiyordum.

Üstümü giydim,çantamı hazırladım ve mutfağa girdim. Annem bana sandiviç yapmıştı. Yemeyeceğimi söyleyerek çantama koydum. Sonra servis için aşağıda bekledim...

Okula geldiğimde daha boştu çünkü bizim servis ilk beni alırdı, Şaban Amca (servis şoförü) zaten bizim apartmandaydı.

Siz şimdi bu hikayeyi şöyle sandınız, buna eminim: Kızın çocukluk aşkı kesin okuldan yada mahallesindendir.

Ama öyle değil. Biraz açalım konuyu.

Ediz, benim babaannemlerin orada oturmakta ve her yaz dışarı çıkıp beraber oyun oynarız, çocukluk arkadaşım. Benden 1 yaş büyük kendisi. Bu anlattığım zamanlar ise ben 10 yaşında iken.

*********
Zil çaldı ve 3.dersten çıktık. Sınıfta oturup bir şeyler karalıyordum. Yanıma arkadaşım Melike geldi.

"Üzgün gibisin kanka? Neyin var?"
Dedi. Gözlerimi ona dikip yüzüne baktım.

"Enişteni düşünüyorum"
Dedim ve ikimizde güldük. Sözüne devam etti.

"Şu arkadaş kıymetini bilmiyor..."
Dedi,dudağını bükerek...

"Aslında öyle de denebilir. Ya kankaa çookk seviyorum" dedim ve yüzümü sıraya gömdüm.

Merhaba, merhaba! Bu ilk hikayem değil fakat yinede kusurlarım okursa kusura bakmayın .d Umarım beğenirsiniz... Yorum yapıp votelerseniz sevinirim!

(Hikaye tümüyle gerçektir fakat ileriyi kafamda kurgulayıp yazıcam.)