Shining Stars In The Night

Chapter 24

Chapter 24

SABRINA

"Mom! Help! I can't... I can't breath!"

It was summer back then, the first time I experience my heart attack. I was only six years old and I haven't met Aries yet. I thought my childhood would be normal just like other kids but I found out that my heart was too weak for me to play outside and be energetic all the time.

I needed to learn how to act calm all the time to prevent heart palpitations and shortnest of breath.

Pero kahit 'ata sobrang ingat ko na sa mga kilos ko ay hindi pa rin maiiwasang mahina at mabagal ang pagtibok ng puso ko kaya naninikip ito dahilan para hindi ako makahinga ng maayos.

Growing up, I was too fraid to sleep everynight without worrying that my hearts could stop beating.

I was so afraid for that to happen.

Sa tuwing sinusugod ako sa hospital ay palaging pinapakiusapan ng mga magulang ko ang mga teacher ko dahil umaabot ng linggo ang pag-stay ko doon. Wala tuloy akong choice kung hindi ang maghabol sa mga activities namin. Mas lalo lamang akong hindi makasunod sa ibang bata.

Sa palagi kong pagbisita sa hospital, naranasan ko noon na doon ako magbakasyon noong pitong taong gulang pa lang ako. And I really hate that place, it made me so sick. Hindi ko gusto ang amoy ng kwarto ko at hindi ko rin gusto ang mga pagkain doon. Nsusuka ako sa amoy ng mga gamot at nahihilo ako sa halo halong naamoy ko sa hallway pa lang ng hospital.

I don't want to go back there anymore. So I tried my best to be okay. I tried and tried everyday to be okay. I just want to be normal like others.

But everytime Aries tried to asked me to play with him? Hindi ko maiwasan na hindi na lang siya pansinin at kausapin. Hindi ko rin naman kasi alam kung paano ko sasabihin sa kanya ang kondisyon ko. He's also a kid! Baka hindi siya maniwala.

"Kahit isang laro lang, please?" sabi nito habang magkadikit na ang dalawang palad niya.

I sighed. "I just can't, can you please leave now? I'm tired." walang ganang sabi ko at pumasok na ng bahay.

Narinig ko pa ang pagtawag niya sa akin pero pinaasikaso ko na lang siya sa maids namin.

I walked up to my room and cried on my bed. How I wish I could be able to play with him. Hindi ko maiwasang sisisihin ang sarili ko dahil mahina ako at mahina ang kalusugan ko. Gusto ko lang namang makipaglaro sa ibang bata. At naging maswerte na lang ako dahil dumating si Aries na handang maging kaibigan ko.

Natatakot lang ako na iwan niya ako dahil hindi ko kayang makipaglaro sa kanya. Baka iwan niya ako kasi boring ako na bata, hindi katulad ng iba.

Mas lalo lamang akong nalungkot nang sumapit ang 12th birthday ni Aries at sinugod ako sa hospital noong madaling araw.

May suot suot na akong oxygen mask dahil hindi ako makahinga ng maayos habang papunta kami sa hospital.

Hinila ko ang dulo ng sleeves ng damit ni Mom. "Birthday po.. ni Aries.. bumalik na po tayo." I said trying my best to speak.

Umiling si Mom at hinagpos ang buhok ko. "Maiintindihan ni Aries. Huwag kang mag-alala kapag naging okay ka uuwi rin tayo." sabi nito sa akin.

Alam ko namang pagdating sa hospital ay hindi naman agad na magiging okay ako. Alam kong sinabi lang 'yon ni Mom para hindi ako mag-alala. Wala na rin akong nagawa dahil ilang araw akong ki-confine sa hospital.

"Mom? Can you do me a favor?" I asked.

"Ano 'yon, anak?" tanong niya pabalik.

It's been two days since his birthday passed. Wala manlang akong naipadalang regalo sa kanya. I feel like I was so unfair to him because he was always there on my birthdays. Palagi rin siyang may regalo para sa akin. Samantalang ako ay hindi ko manlang magawa sa kanya.