BEDEL[Sezon Finali]

BÖLÜM YİRMİ İKİ ♥︎ᴋᴏʀᴋᴜʟᴀʀ♡

Yeni bölümle karşınızdayım. İnşallah bölümü beğenirsiniz.

Yazım yanlışı yaptıysam Affola zaten ilk hikâyem olduğunu biliyorsunuz büyüzden hatalarım olmuş olabilir, mazur görürseniz sevinirim...

Ben bu bölümü Yazana kadar öldüm desem jsjssjsjsj

Birde bölümü yazarken malatyada 5.2 depremm oldu biliyorsunuz işte, bizde burada baya kötü sallandık ama deprem olurken bile bölümümü bırakmadan yazdım sjsjjssjjs

Bu durumda dışarıya çıkmamak tehlikeli biliyorum ama ne yapayım burda her gün böyle oluyor biz alıştık yani.. Bu yüzden her sallantı da dışarıya kaçmamanın biraz bundan kaynaklanıyor olabilir... Neyse bu kötü hadiseyi bir yana bırakalım siz bölümü keyifle okuyun...

♥︎̈BÖLÜM YİRMİ ÜÇ - KORKULAR♥︎

Bazı geceler uyuyamıyorum. Ama herkesin heyecandan ya da mutluluktan dedikleri sebeplerden değil. Benimkisi korkudan. Evet içimde bitmek bilmeyen korkular yüzünden uyuyamıyorum. Her dakika boyu 'acaba bu sefer ne gelecek başıma' diye düşünmekten yoruldum. Bütün bu korkularımın başıma musallat olması babam yüzündendi. Evet biri sürekli fiziksel olarak seni dövdüğünde çok acı çekersin ama bir süre sonra Unutursun o acıyı, Ama ruhuna bıraktığı işkence darbe izlerini hiç bir zaman unutamıyorsun.

Tâbi Rüyalarına karabasanlar gibi çöküp, her gün sana onları hatırlatığında unutmak gibi bir lüksün de olmuyor!..

Normal herkesin babası eve geldiğinde kız çocukları güle oynaya kapıyı açıp kucaklarlar. Ama bizim hiç bir zaman öyle baba-kız ilişkisi olmadı. Bırak birbirimize yabancı gibi bakmayı. Normal bir insan muamelesi bile yapamıyordu o.

Evet beni sevmiyor olabilirdi. Ama bunları bana yaşatmaya hakkı yoktu.

Bu dünyadaki hiç bir Anne-babanın kızına bunları yaşatmaya hakkı yoktu!..
~~~~~

"YILMAZ AÇ ŞU KAPIYI, İÇERDE OLDUĞUNU BİLİYORUZ"

Dışarıdaki yeri göğü inleten gürültüden dolayı öcü görmüş gibi yerimden sıçradığımda üzerimde eğilen ömeri hiç beklemiyordum. Bir dakkika? O az önce üstümü mü örtüyordu? Ne yani ben uyurken o yanı başımdamıydı? Yok artık zeynep şuan evin kapısı yumruklanıyor sen bunu mu düşünüyorsun?

Normalde heyecandan ve hızlı kalp ritimlerimden kafam alak bulak olurken 'bunun neden yapıyor' diye saatlerce oturup düşünürdüm ama şu an hiç vakti değildi hemde hiç. Düşüncelerimden sıyrıldığımda "Neler oluyor?" diyebildim sadece.

Ömer kötü bir şey olacakmış gibi "Sakin ol, ben halledeceğim" dedi bana. Neyi halledecekti ki? Ve ayrıca dışarıda neler oluyordu?

Allahım! Yine neler oluyor?

İçimdeki korkuyu gizlemeyerek, koltuktan kalktım "Kim ki?" diyerek sordum. Aslında aklımda kim olduklarına dair bir şüphe var ama İnşaAllah o aklımda ki şüphe değildir. Çünkü şüphesi bile bana korkunç geliyordu.

Allahım ne olur, babamın kumar borcu olduğu adamlar değildir!..

Yani umarım babamın bu adamlara karşı borcu yoktur?...

Ömer soğukkanlılıkla pencereden kapının eşiğine bakarak bir süre öylece  bekleyerek izledi "Hassiktir?" diyerek dudaklarından küçük çaplı bir küfür savurduğunda gerilmiş yüzüyle kafasını pencerenin önünden çekip bana baktı "Sen burada kal, sakın gelme... Tamam mı ?" diyerek beni sıkıca tembihledi. Niye beni korumaya çalışıyor ki? Ahh Hayır olamaz ya... Gerçekten babamın bu adamlara karşı kumar borcu mu vardı? En son ben ödedi diye biliyordum.