BEDEL[Sezon Finali]

BÕLÜM YİRMİ DÖRT ♡ᴋɪsᴋᴀɴᴄ̧ʟɪᴋ♥︎

Sabahın köründe durmadan çalınan kapıyla sinirden yorganı tekmeleyerek üstümden attım. Bu kimdi ki sabah sabah gelip, zarıl zarıl kapıyı çalıyor? Alacaklarımı mı var Anlayamıyorum ki. Zile basmaktan kulaklarım çınlıyordu resmen! Gözümü açmak için ovaladığımda yataktan çıktım. Sürüne sürüne solana geçip kapıyı açtığımda karşımda ki kişiyi görmemle siniri bırak, baştan aşağıya gerildim.

Bu yaren sabah sabah ne diye geldi?

Bu kızın saatten haberi var mı bunu bilmiyorum ama kafasında zaten tahtaları eksik olduğunu her zaman biliyordum. Hangi akıllı bu saate insanı rahatsız eder ki zaten. Gözlerimi kısarak derince yutkunduğumda zar zor gülümsedim "Yaren! Sabah sabah seni buraya getiren şey nedir?" dedim zar zor dudaklarımı gülümsemeyle birleştirirken bilerek ona göz devirdim. Bu kız ömer için gelmediyse bende bir şey bilmiyorum.

"Çorba getirdim size!" dedi elindeki tencereyi bana gösterdiğinde içeriye kaçamak bakışlar atıyordu. Sanırım gözleri ömeri arıyordu!

Nah! Görürsün ömeri. İzin verir miyim ben?

İçeride gözleri oyalanırken yana kayarak önüne geçtim "Ee yaren sen böyle dikilecek misin?" diye sorduğumda tencereyi elime vermesiyle sormadan içeriye geçmesi bir oldu. O bana sormadan evime mi girdi? Allahım sen bana sabır ver yoksa ben bu kızı boğazlayacağım.

"Haklısın! İçeriye geçsem daha uygun olur!" derken hızlıca çoktan içeriye geçmişti.

Arkasından "Hokloson içoriyo goçsem doha oygon olor?" diyerek kendi kendime mırıldanırken onun ağız taklidini yaptım. Sinirlerime hâkim olmak için derin bir nefes ciğerlerime soluduğumda kapıyı kapatıp yaren'in peşinden gittim.

Bu nefes alışverişleri üzerimde etkisi olmasaydı, kesinlikle bu kızı öldürürdüm!

Somurtarak kendi odama geçtiğimde üstümde ki pijama takımını indirip altıma siyah kot pantolonumu, üstüme de siyah tişörtümü giydiğimde beyaz ince kapişonumu unutmayarak üzerime giydim. Ev kombinimi tamamını giydiğimde odaya geçmek için hızlıca hareket ediyordum. Neden mi? Sırf o yaren yokluğumun her saniyesinde sevdiğim adama yılışmasın diye!

Vayyy! Sevdiğim adam hââ?

Ayyy! Sus be. Tâbi sevdiğim adam diyeceğim, ne diyeceğim askerlik arkadaşım mı?

Onu demiyorum salak! Anlatmak istediğim, hislerini kabullenmişsin?

Evet kabullendim! Hatta söylüyorum basbağır, ben bu adamı seviyorum. Evet nasıl bir hataya düştüysem ben bu adamı seviyorum. Hata. Benim bu adamı sevmem başlı başına hata. Neden mi? Baksana babam onun babasının katili ardından bu adam beni kaçırdı. Ben ne yaptım? Salak gibi gittim aşık oldum! Şimdi bu olacak bir şey miydi? Tabiki hayır!

Aman ne yapayım yani, bu da kalp sevme deyince insan şıp diye kalbinden atamıyor!

Düşüncelerimden sıyrılarak yan odaya geçtiğimde ömer ve yaren yan yana koltukta oturmuş aralarında konuşuyorlardı. Daha doğrusu yaren ömere yılışırak ona yakın olmaya çalışıyordu. Sanki daha önce hiç erkek görmemiş insan müsvedesi?

İkisine öldürecekmiş gibi süzdüğümde ömer'in bana bakmasıyla hızla ona yakın olan yarenden uzaklaştı. Yavaş adımlarla içeriye geçtiğimde karşıda ki tekli koltuğa oturduğum da bakışlarımı onlardan ayırmıyordum.