KARTALLAR YÜKSEKTEN UÇMAKTAN KORKMAZ

1. BÖLÜM | KARTAL TİMİ

KARTALLAR YÜKSEKTEN
UÇMAKTAN KORKMAZ

1. Bölüm | KARTAL TİMİ

🦅

Karanlık.

Karanlık sarmıştı etrafımı.

Gözlerimi kirli bir bez parçası ile kapatmış, boğazıma bir bıçak dayamışlar ve beni öldüreceklerini söylüyorlardı. Ne komikti. Korktuğumuzu mu düşünüyorlar acaba Berfucum?

Korkmak mı? Asla. Vatanım için ölmek benim için bir şereftir. Ancak böylesine karakter yoksunu insanların elinden ölmek canımı sıkardı. Çünkü onlar bizim Türk askerlerimizin ellerinde ölmeye mahkumdu. Ama şurada ben ölsem bile askerlerimiz asla kanımızı yerde bırakmaz. Bu iğrenç şahsiyetlere gerektiğini yapardı.

Kulağıma ilişen o iğrenç sesin kahkahasının ardından yüzümü buruşturdum. Seslerini duymaya bile tahammülüm yoktu.

Gülen sesin sahibi boğazıma bıçağı dayayan o kişiydi. Aynı zamanda ülkemizde çökertilmeyi planlanan bir örgütün lideri Şervandı.

Bu örgüt kadın çocuk demeden insanları katlediyor. Küçücük çocukların eline silah vererek kendine çalıştırıyordu. Bu durum ise sınır dışındaki köylere rahat bir uyku çektirmiyor, her gece kafalarını yastığa koyduklarında rahat uyku vermiyordu. Ve son zamanda Şervan ve ona itaat eden herkesin yakalanacağı bir operasyon düzenlenmişti.

Öncesinde operasyonun ilk parçasını istihbarata başlıyordu. Yapacakları her hamleyi öğrenmek adına içleri sızacak ve onların bir parçası gibi davranacaktık. Sonrasında ise bizler görevimizi hallettikten sonra operasyonu özel kuvvetler devir alacaktı.

Ve tahmin de edeceğiniz gibi bende bu operasyonun bir parçasıydım. İçlerine yavaş yavaş sızıp, tıpkı onlardanmış gibi davranarak istihbarata bilgi aktaracaktım.

Şervan'ın planladığı civar köydeki tüm Türkmenlerin katledildiği bir katliama izin vermeyecek ve onları kendi kurdukları planda tuzağa düşürecektik. Bununla hem Şervan ve ona bağlı tüm herkesi yakalayacak ve civar köydekilerin zarar görmesini engelleyecektik.

Tam operasyonun sonuna yaklaşmıştık. Ancak ben deşifre olmuştum.

Öncesinde iyi gidiyordum. Yavaş yavaş içlerine sızmış, zamanla Şevran'ın güvenini kazanmıştım. Ama şu son zamanlarda Şevran'ın sağ kolu olan adam Şevran'ın güvenini kazanıp gözüne girdiğim için bana karşı cephe almıştı. Aslında tam o da değildi. Ondan her anlamda daha başarılı olduğum için gururuna yedirememişti. Ve bunu sırf kadın olduğum için yapmıştı. Çok da umurumuzdaydı sanki canım o. Biz mükemmelsek ne yapalım, bizim suçumuz mu?

Aynen. Değildi. Ama son dönemde kendine yediremediği için Şervan'a benim bir hain olduğumu ileri sürmüştü. Kendince bir iftira atmayı planlamıştı, gerçek olmadığını tabi ki de bilmiyordu.

Başlarda ona inanmamayı seçmişti Şervan. Ama dün önüme beş tane masum çocuk getirmiş ve vurup hain olmadığımı kanıtlamamı istemişti. Böylelikle sağ kolu artık susacak ve bana olan güvenini pekiştirecekti. Ama ben yapamamıştım. Masumları öldüremezdim. Ki onlar daha çocuktu. Çocuklar ölmemeli, yaşamalıydı.