KARTALLAR YÜKSEKTEN UÇMAKTAN KORKMAZ

4| ŞEHİTLER ÖLMEZ

KARTALLAR YÜKSEKTEN
UÇMAKTAN KORKMAZ

4. BÖLÜM |ŞEHİTLER ÖLMEZ

🦅

Kulağımda çınlayan uğultu beni geçmişe doğru bir yolculuğa sürüklüyordu.

Ta en geçmişe. Belki de geçmeyişe.

Yine belki de çoğu insan için sıradan lakin benim için paha biçilmez anılarımdan birindeydim. Çünkü babam uzun aradan sonra bizimle akşam yemeğine katılabilmişti. Ve bu çoğu çocuk için sıradan gelsede benim için tam tersiydi. Babamla yemek yemek bile olağanüstü bir aktiviteydi. Annemin pişirdiği o yemeğin mis kokusu burnuma daha dün gibi dolmuş ve kendini bana hissettirmişti. Babamla yaptığımız o kahkaha dolu sohbet eşliğinde yediğimiz o yemek benim en mutlu anımmış, ben bunu çok sonradan fark ettim. En mutlu anımın en mutsuz anıma zemin hazırlayabileceğimi nerden bilebilirdim? Veyahut en mutlu hissettiğim zamanın o an olması ve bir daha asla öyle hissedemeyeceğimin gerçeği hırçın dalgalar gibi nasıl yüzüme çarpıyordu?

O gece annemin yaptığı yediğim o yemeğin tadı hâlâ damağımdaydı. O tat, o his. O kadar tatlı olabilen bir yemeğin tadı nasıl sonradan çok acı bir tada dönüşebilir diye düşünmekten kaç gece uykusuz kaldım, bilmiyorum. O gecenin üstünden kaç yıl geçerse geçsin o acı tat damağımda kendine yer edinmişti.

Her şey rüya olacak kadar güzeldi.
Keşke o gece rüya olsaydı. Ama o gece rüya olamayacak kadar kötüydü. Kabuslarımı süsleyecek olan canavarın ta kendisi o geceydi.

O gece babama 'Vatan nedir?' diye sormuştum. Ve babamda bana 'Vatan sevdadır benim güzel kızım. Uğruna canını hiç sayıp kanını toprağına akıtacağın bir sevda.' demişti. Bende onu dinledim. Uğruna canımı feda edeceğim bir sevdaya tutundum. Vatanım her şeyden önce geldi. Bir onu bildim, bir onu sevdim. Dilime bir tek vatanımın adını doladım, kalbime bir tek onun ismini yazdırdım.

O gece her şey çok güzeldi.

Babamın annemin saçından öpmesi... Ona yıllar geçse bile hâlâ ilk günkü gibi aşkla bakıp kalbinin bir tek ona atması. Onların aşkına hep imrenmişimdir. Leylayla Mecnun, Tahir ile Zühre ve Ferhat ile Şirin'in dillere destan aşkı onların yanında bir hiç kalıyordu.

Ve babamın benim anlattıklarımı hiç sıkılmadan dinleyip her sorduğum soruya, anlattığım her şeye birer birer cevap vermesi çok güzeldi.

Ve o gece babam göreve çağrıldı.

Babam bir askerdi. Yarbay Kadir Akkor.

Ve o gece haberlere yedi şehit haberi düştü. Irak'ın doğusunda düzenlenen operasyonda yedi şehidimiz var. Hepsinin ruhları şah olsun, hepimizin başı sağolsun. Vatan bu evlatlarını unutmayacak.

Haber spikerinin o söyledi cümle hâlâ ilk günkü gibi kulağımda çınlıyordu. Kalbimi sarıp sarmalayan korku tohumları içimde filizlenmeye başlarken gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı.

Annem benim aksime tepkisiz kalıp haberleri izlemişti. Belki alışkanlıktı bilmiyorum ama artık televizyondaki şehit haberlerinde aklına babamı getirmemeye çalışıyordu. Annem ağladığımı fark edince televizyonu hızla kapatmış ve yanıma gelmişti.