2 hafta Sonra
Hayat şüphesiz Cihan Kırcalıdan önce daha normal ve dengeliydi. Ezgi banyodan çıkıp saçlarını kurutmak için buradaki odası olan salona geçip aynalı vitrinin karşısına ellerini dayadı. Ev iki oda bir salondu genç kız küçük odayı tolgaya bırakmıştı. Onunla konuşmuyor olsa da empati kırmaya çalışıyordu. Pekala kötü bir hata yapmıştı lakin bir anda özgürken yurttan aile evine geçmiş gidip geldiği yerlerin hesabını verir olmuştu. Tepki olarak kimseyle konuşmuyor yemeğini odada yiyor okuldan eve evden okula gidiyordu. Ezginin de onunla henüz konuşası yoktu. Vefat eden teyzenin çekyatlarını aynadan gözlerken borcu duran chesterları gözü önüne getirdiğinde onları almaya karar verdiği günün hayatını tuhaf bir hale getireceğini bilseydi Erguvan mobilyadan içeri adım atmazdı şüphesiz... Genç kız havluyu başından çekip sallanan permalı saçlarına şöyle bir baktı. Ona göre bal köpüğü bir başkadının gözünde nok sarısı olan kısma göz devirmesi ardından kurutma makinesini açıp saçları ile mücadeleye girişti. Kırcalı genç kızda tramvaya dönüşmüştü. Aklına gelip duruyor her seferinde başından aşağı kaynar sular dökülüyordu. Genç kız wattpad sayfasındaki eski hikayelere gelen bildirimlere göz gezdirip iç geçirdi. Taşınma kişisel buhranlar evdeki buz gibi hava derken burayı da boşlamıştı. Geçen hafta bir bölüm yazmış onda da ne yazdığını bilememişti. Burayı boşlamayı da onu rahatlatan tek şey olan yazmayı da bırakmayı hiç ama hiç sevmiyordu.
Uzun süren kurutma işlemi bitip saçları yeterince kabardığında biraz yağ sürüp yatıştırarak yeniden kendine baktı. Eline takılan bir bukleyi çekip uzatarak rengine takılması ardından dişlerini sıkıp adamın genel profiline girip birşeyler paylaşıp paylaşmadığına göz gezdirdi. Belki ona itafen çirkin bir gönderme yapardı lakin yoktu. Elbet önemsemeyecekti. Ezginin de önemsemeyi bırakması gerekiyordu. Lakin düştüğü hata aklına geldikçe yine aynı utanma hissi tüm bedenini sarıp sarmalıyordu. Esasen onu yanlış anlaması umurunda değildi. Eğer engellemeden önce ona kızmayı tercih etseydi olayın aslını öğrenebilirdi. Onun kendini paraladığı kısım nasıl iki gün tanıdığı birinden yardım istediğiydi. Korkudan saçma bir psikoloji içine düşmüştü. Kendini de küçük düşürmüştü. Genç kız bildirimlere yeniden tıklayarak son hikayeye sevdiği okurlarından birinden "neredesin? " Yorumu geldiğinde en azından küçük de olsa bir açıklama yapması gerektiğini var sayarak telefonla çekyata oturdu. Ezgi elindeki cihazı da adamın aldığını aklına getirdiğinde yüzünü sıkıp silkelenerek kafasından atmaya çalıştı.
---
Cihan nezih bir avmde kız kardeşiyle istediği filmi triplerine dayanamayarak izlemiş bir an evvel gitme derdindeydi. Sanem ise girdiği mağazadan çıkmamak için direniyordu. Genç adam beklemekten sıkıldığında karşı taraftaki parfümlere yöneldiğinde kendisine bakıp gülümseyen kıza başıyla selam verdi.
"Nasıl yardımcı olabilirim Cihan bey? "
Cihan bir müddet etrafına bakınması ardından "tobacco vanilin " dedi sakince.
Kız gülümseyip kafa sallayarak gittiğinde ve kutu ile geldiğinde kafa salladı. "Denemek ister misiniz? "
"Hayır paketleyin" Alışveriş işte böyle olurdu.
"Hemen."
Genç adam afilli poşeti eline alıp kendisine uzatılan posta temassızı basarken gördüğü sekiz bin küsüratlı fiyatına evvela kaşlarını kaldırdı ardından kapıya yöneldi. "Kolay gelsin"
"Abi? " Sanem tam içeri dalacaktı ki ağabeyinin ona bakmadan asansörlere yönelmesi yüzünden paketler ile peşinden koşturdu. "Beklesene"
"Hadi Sanem! " Cihan kat tuşuna basıp geri çekildi.
