BARZA

4~Bölüm

SÜLEYMAN ÖZOĞLU JANDARMA TEĞMEN

KAMİL AŞIK YÜZBAŞI

TANER ALKALP HV.PLT. ÜSTTEĞMEN

ENDER İSTİ PİYADE ER

TURGAY AÇIKGÖZ

Şehitlerimizi analım ve asla unutmayalım.
Allah rahmet eylesin.

✈️

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

Sizi çok seviyorum... O kadar güzel mesajlar aldım ki çok teşekkür ederim.

⛓️İYİ OKUMALAR ⛓️
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Benim tek bir amacım vardı... Tek bir yaşanmışlık tek bir cümle, iki kelime... Jet uçak, savaş uçağı... Bunlardı bunlardan oluşan iki cümle benim kanıma öyle bir dokunuyordu ki... Bir meslek aşkı böyle insanı etkileyebilirdi.

Derin nefes almıştım... Heyecandan elim ayağım titriyordu... Nefes nasıl alınıyordu? Söz veriyorum... Söz. Bu iki cümle benim için ne kadar anlamlıydı böyle, insan hiç gerçekleşmeyecek bir şeyin hemen sonra bir anda gerçekleşmesi ile nasıl tepki verebilirdi?

Sanırım olabiliyordu... Bir anda vazgeçtiğin, yapamayacağım dediğin şey bir anda karşına çıkabiliyordu.

Nefesimi vermiştim... Yüzümde oluşan gülümseme asla yok olmuyordu.

Ben sanırım ölüyordum...

Elim ayağım titriyordu... Nefes alıp vermem düzensizdi elim titriyordu. Ve ben hâlâ jet uzağında üzerindeyim."Umay..."diye fısıldadım kendime."Kendine gel, o değildi..."demiştim fısıldayarak.

Kafamı aramda çok az bir mesefe olan cama doğru çevirdim. Hava karanlıktı, karanlık bir odada kalmış gibiydim. Ama oda da değil bulutların arasındayım, Lanet olsun! Gülümsememi silemiyordum...

Tekrardan kafamı çevirdim ve piste doğru yaklaştım. Ve dikkatli bir şekilde piste girmiştim... Pistte hızla ilerlerken, yavaşlamaya başlamıştım. Park alanına doğru devam ederken karşıma bir adam çıkmıştı, bu kişiyi ben ilk kez görüyordum... Ben tam anlamıyla yaklaşmaya devam ederken Marshalling haraketleri yapmaya başlamıştı. Bana yavaşla komutu verilmesi ile yavaş bir şekilde kullanmaya devam ederken, harketleri yapmaya devam etmişti. İyice ona yaklaşmaya devam ederken. Normal bir şekilde dur komutu gelince dikkatli bir şekilde adama yaklaşırken, tam dibine girmeden mesafemi koruyarak durmuştum.

Derin nefes aldım ve kanopinin açılmasını beklemiştim. Açılınca destek alarak uçaktan inmeye başlamıştım. Bakışlarımı yere doğru indirdim ve hızımı alamadan gaza gelmiş bir şekilde inmeye başlamıştım.

"Yavaş Üsteğmen'im?"demişti yan tarafımdan gelen ses.

Bakışlarımı bana seslenen kişiye doğru çevrirdim. Adımlarımı yavaşlatırken, başımda olan kaskı yavaşça çıkarmaya başlamıştım. Elimde olan kaskı yavaşça sol kolumun ve bedenimin arasına alırken. Karşımda duran Türk Hava Kuvvet'lerinde olan Albay,  Albay'ın karşısına doğru ilerlemiştim. Tam önünde dururken başımı selam verircesine salladım.

"Pilot Üsteğmen Umay Afet Akay..."demiştim selam verirken."Görev başarıyla tamamlandı komutanım bir vukuatımız yok..."

"Albay Akın Karamanoğlu... Rahat Üsteğmen'im"demesi ile verdiği komutu uygulamaya başlamıştım."Aramıza hoşgeldin Üsteğmen'im..."