BARZA

13~ Bölüm

UZMAN ÇAVUŞ REŞAT ERGİN.

UZMAN ÇAVUŞ ALİ CEVİZCİ.

POLİS MEMURU BİROL İLİ.

PÖH GÜLŞAH GÜLER.

Şehitlerimizi analım ve asla unutmayalım.
Allah rahmet eylesin.

✈️

Merhabalarrr! Ben geldum. Nasılsınız?
Azıcık 404 eror verdirmiş olabilirim ittiraf ediyorum. Neyse falza uzatmayalım. Sizi seviyorum, bol bol yorum yapın. Hiç yorum yapmıyorsunuz alındım. Gücendim.

~Bu Kitapta Geçen Herşey Hayal Ürünüdür ! (Koordinatlarda)~

İYİ OKUMALAR.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bazen. Bazen değil her zaman yıkılmak tek seçenek olabilirdi. Aynı benim gibiydi, yine kazandığını sanıp tekrardan kaybetmek gibiydi.

''Umay sadece 24 saat kız kardeşim olduğunu saklamak bu kadar zor olamaz.''demesi ile sinirle kaşlarımı çattım. Bir şey söylemek için dudaklarımı araladığımda Telefonların dinlenildiği aklıma gelmesi ile susmuştum.

Bıkkınlıkla gözlerimi yumduğum da.''Demet...''diye dişlerimi sıkarak konuştum.''Demet, bak anlamıyorsun, benden böyle bir şey istemeni de ben anlamadım.''dedim sitemle.''Neden benden Baran komutana böyle bir şey söylememi istedin?''

''Çünkü Baran komutanın vicdanı ile oynaman gerekiyordu yoksa sana inanıcağını mı sanıyorsun?''ben bu soruyu sorduğumu hatırlamıyordum.

''Demet, ben sana bunu sormadım.''dedim öne doğru bir kaç adım attığım da.''Neden benden böyle bir şey yapmamı istediğini soruyorum?''bir kaç saniye sessizlik çökmesi ile tekrardan konuştum.''Demet, böyle bir şey yapmamıza gerek yoktu ve ben senin aklına uyarak Baran'a söylememem gereken bir çok söz söyledim, Baran'dan neden saklıyoruz?''diye tekrarlandım sorumu.

Telefondan gelen iç çekişi duymam ile.''Umay yarın görüşürüz.''demesi aynı anda olmuştu. Benim bir şey söylememe fırsat verilmeden telefonun kapanması ile sinirle gözlerimi yummuştum. Çok saçmaydı, aşırı saçmaydı... Kafama oturmayan bir şeyler vardı. Bir operasyonu Baran'dan saklıyorduk ve bu fazlası ile tehlikeli bir durumdu. Çünkü bütün tim farkında olmadan bu operasyonun içindeydi. Ve timin başında Baran olması ile birlikte kimse bilmiyordu. Baran'dan saklama nedenimizi de ben bilmiyordum.

Nefesimi verdiğimde bedenimi yana doğru çevirmiştim, Başımı yana doğru çevirmem ile Baran'ın arabasını görmem bir olmuştu. Aramızda fazlası ile mesafe olması ile birlikte beni duymasının imkanı bile yoktu. Bunu verdiği rahatlıkla nefesimi verdiğimde bakışlarımı göğüsün de kollarını bağlamış ve ayaklarını çapraz bir şekilde tutarak arabanın kaputuna yaslanıyordu. Başı yere eğik bir şekilde durmaya devam ettiğinde bakışlarımı dağınık görmediğim kumral saçlarının dağıldığını fark etmiştim. Nefesimi kestiğin de sanki ona baktığımı hissetmiş gibi toprak gözlerini kafası kalkması sonucu gözlerimle kesişmişti. Kolları bir anda düştüğünde yaslandığı yerden doğrulmuştu... Bakma işte. Öyle bakma.

Hızla bakışlarımı ondan kaçırdığımda sırtımı ona doğru dönmüştüm. İlerlemeye başladığımda bir anda seslenmesi ile durmamak için savaş vermiştim.''Umay!''o kadar çaresizdim ki. Adımlarımı hızlandırdığımda tekrardan seslenmesi ile durmuştum gözlerimi çaresizce yumarken.''Umay...''sesini alçaltarak konuştuğunda gözlerimi açmıştım. Yapma der gibi çıkan sesinde esir kalmıştım.