119 | Nct Dream + Kun

#15

Renjun'in Aklı Oldukça Bulanıktı.

Gözleri Odanın Tavanında Gezerken Aklındaki Bu Yoğunluk Onu Yeterince Zorluyor, Nefesi Daralıyordu Adeta. Yanında Bekleyen Üyelerden Asla Çıt Çıkmıyordu. Tüm Oda Ölüm Sessizliğine Bürünmüş, Bakışlar Üç Üye Arasında Gidip Geliyordu.

İç Çekti Lila Saçlı, Başını Kaldırdığı Gibi Minhyung'a Dönerken Gözleri Dolu Doluydu.

"Söylesene Minhyung..." Dedi Renjun Titreyen Sesiyle. "O Zaman, Neden Beni 119'a Davet Ettin?"

Renjun'in İlk Karşılaştıkları Andan Bahsettiğini Anlayan Minhyung Belli Belirsiz Gülümserken Bakışları Tüm Üyeler Üzerinde Gezindi Usulca. Her Biriyle İlk Karşılaşmalarını, Sohbetlerini Ve Yaşadıklarını Düşünürken Ayağa Kalkmış, Tüm Bakışları Üzerinde Toplamıştı.

"Yanınıza Gelmeden Önce Her Birinizi Epey Araştırmam Gerekti." 

Sonunda İtiraf Etti Minhyung. Artık Sır Saklamak Yoktu, Başından Beri Bu Çete Hakkında Düşüncelerini Ve Beklentilerini Açıklayacaktı. İlk Başta Yapması Gerekeni Şu An Yapıyor Olması Da İşin Komik Kısmıydı.

"Çoğunluğun NCT İle Bir Geçmişi Vardı Zaten Ama Yine De Risk Almam Gereken İki Kişi Vardı." Grubun İki Çinlisine Döndü Minhyung. "Çinli Üyelere Teklif Götürmenin Tehlikeli Olduğu Söylense De Sizi 119'a İstedim Çünkü Yaşıtlarımızda Sizin Kadar Yeteneklisi Yoktu. Renjun WayV'den Yeni Ayrılmıştı Ve Boşluktaydı. Chenle İse Ailesinin Nüfusuna Rağmen Bu İşe İlgi Duruyordu. İfşa Olma Riskimizin Çoktu Ama Bu Riski Almak İstedim. Sonuçta Gerçek Bir Lider Risk Alabilmeliydi."

Kaşlarını Havaya Kaldırdı Ve Alayla Güldü Donghyuck. "Ya Da Sadece Zoru Başarıp Taeyong Hyungun Gözüne Girmek İstedin."

"O Da Var Tabii." Minhyung'un Başını Sallayıp Gülümsedi Ve Jeno İle Jaemin'e Döndü. "Sizler Zaten NCT Bünyesindeydiniz Fakat Ait Olduğunuz Birimler Yoktu. Jeno'yu Dongyoung Hyungun, Jaemin'i İse Yoonoh Hyungun Önerisi İle Dahil Ettim 119'a. Zaten Yetenekleri Ortadaydı Ve Onlardan Başka Birini Düşünmek Saçmalıktan İbaret Olurdu."

Minhyung'un Sözleri Üzerine Hafifçe Sırıtan Jeno'yu Yalnızca jaemin Fark Etti Ve Gereğini Yaparak Omzuna Sağlam Bir Yumruk Attı. Jeno Dudaklarını Büzüp Jaemin'e Dönerken Minhyung'un Yeniden Konuşması Dikkatleri Ona Çekmişti.

"Donghyuck İse Bambaşka Mevzu, Beraber Büyüdük Desem Yalan Olmaz. Bu Hayatta Beni En İyi Tanıyan Yalnızca Odur. Ne Zaman Başım Sıkışsa Ona Giderim Çünkü İçinde Bulunduğum Durumdan Yalnızca O Beni Kurtarabilir."

Donghyuck, Minhyung'un Anlattıklarını Kayıtsız Bir Tonda Dinlese Bile Gözlerindeki Işıltıyı Kimseden Gizleyememişti. Dudakları Titriyor, Ellerini Ölümüne Sıkıyordu Fakat Yine De İstifini Bozmadı Ve Her Şey Rağmen Minhyung'un Sözlerini Dinlemeye Devam Etti.

"119'u Donghyuck'suz Düşünmezdim, Çünkü Başka Birinin Onu Elimden Almasından Deli Gibi Korkardım. Benden Nefret Etmesine Ya Da Ölmemi İstemesine Dayanabilirdim Ama Bir Başkasına O Parlak Gülümsemesini Gösterecek Diye Ödüm Kopardı, Kaç Gece Böyle Şeyleri Düşünüp Uykusuz Kaldığımı Saymadım."

Minhyung'un Sözleri Bomba Gibi Düştü Ortaya Ve Herkesin Bakışları Donghyuck'u Buldu. Ne Tepki Vereceğini Kestiremiyordu Hiçbiri, Aralarında Kötü Şeyler Olmuştu Ve Şimdi Donghyuck'un Minhyung'a İnanması, Grubun Tekrardan Birleşmesinde Kilit Rolü Oynayacaktı. Sonuçta Donghyuck Yalnızca Diğer Üyeleri Kurtarana Kadar Minhyung'a Katlanmayı Kabul Etmişti.