Elysian Secrets

Lia (34)

Sweat drips from my neck to my chest and finally pooled in my belly, soaking my thin, ratty shirt. Hindi pa tuluyang nabubuksan ang bintana pero huminto na ako sa pagtutulak at hinila ang harapan ng damit ko palayo sa balat ko.

Thought it would help with the heat. Spoiler alert: It didn't.

I sighed to myself at binalikan ang pagtutulak ng bintana.

It's that type of night again, it seems. Magdamag na naman ako nitong mangangarap at magpapantasya sa amo ko.

Ooops. Mali. Magdamag akong mangangarap at magpapantasya sa aircon ng amo ko.

Puwede rin namang si Raphael mismo ang isipin ko. Hindi naman niya malalaman. At wala ring masasaktan. That's what's fun with fantasies. I could go wild without care.

Napangisi ako sa mga kapilyuhang naiisip.

Nahagip ko pa ang repleksyon ko sa salamin ng bintanang hindi ko pa nabubuksan. Mukha akong tanga na ngingiti-ngiting mag-isa. Kadiri self!

Binuksan ko na nga rin ang bintanang iyon para hindi ko na makita ang sarili ko. Sarili kong looking stupid over that man.

Nasobrahan na ako sa kababasa ng mga workplace confessions. Kasalanan 'to ni Chantal, eh. Panay forward ng mga link. Minsan na nga lang mag-email kung ano-ano pang mga walang kuwenta ang pinapadala. Ako namang si Marupok din, panay bukas. Panay pangangarap din ng gising right after.

Ughh! This heat! Bakit ba kasi napakainit ng Manila?

Muli kong hinila ang damit kong nakadikit na sa akin dahil sa pawis.

Aircon. Kailangan ko na talagang magpakabit ng aircon!

Bahala na kahit ginto ang bill sa kuryente pagkatapos. I'm sure, I could afford it now. Galante naman magpa-suweldo si Raphael. Maybe, I could take a very tiny bite out of the gas allowance na naidagdag sa benefits ko ngayong buwan.

One of these days, kapag hindi pa huminto ang heat wave na 'to, pupuslit na talaga ako sa kuwarto ng amo ko sa Diamond Tower at doon na muna tumira hanggang sa lumamig-lamig na ang panahon.

Hindi naman niya siguro ako mahuhuli. Hindi na rin naman na siya natutulog doon ngayon. At hindi naman ako hihiga sa kama niya. Magdadala ako ng sleeping bag at sa sahig katabi ng kama niya ako matutulog.

Mahina na naman akong natawa sa camping na hanggang plano lang naman. I could just imagine his arched eyebrow if makita niya akong parang magnanakaw doon sa sahig niya. Maybe, that would finally earn me a dragon's roar.

Haay, Raphael Mondragon, sir!

Napapbuntong-hininga na lang talaga ako.

Maagang lumabas ng opisina ang amo kong iyon kanina. Hindi rin nagpasabi kung saan pupunta pero malamang doon lang naman sa pet project niya. Sa Elysium. Gumugulong-gulong na iyon tiyak sa what I imagine to be the biggest bed on the face of this earth. Nagpapakasasa sa Elysium Suite niya.

Ilang buwan na lang at magbubukas na sa publiko ang casino-hotel niyang iyon. Mabubunyag na rin sa pamilya niya kung ano ang pinaggagawa niya behind their backs.

I couldn't help but admire how huge Raphael's balls are to dare do this now.

Magre-retire na ang Daddy niya. He is pitted against his older brothers for the CEO position. Then, he's going to drop the Elysium on all of them. Dragon balls. That's what that man has.

"Don't worry about it, hun," walang anuman niyang sabi sa akin nang minsang maglakas ako nang loob na punain siya tungkol sa Elysium.

I knew he wanted to become the CEO of the Mondragon Corporation. I want him to become the CEO. This moves aren't going to get him that.