my Sunshine / Lawlu

1-

Sabahın ilk ışığıyla gözlerimi yarım yamalak açtım. Yatağımın hemen yanındaki çalar saat susmak bilmedi, kolumu zar zor uzatarak alarmı kapatmaya çalıştım ama susmadı. Gerçekten mi? Lütfen sus artık. Gözlerimi tam açmadan alarma vurup durdum ve ÇAT diye bir ses geldi. Gözlerimi tam açıp yere baktım ve şok olmuş gibi ellerimle kafamı tutup bağırdım.

"WAAAĞGH SAAT DÜŞMÜŞ."

Sesimle birlikte odanın kapısı açıldı ve içeriye birisi girdi.

Sabo : "Luffy! Noldu? Neden Bağırdın? İyi misin?"

Küçüklüğümden beri birlikte kaldığım ve abim yerine koyduğum sabo içeriye girip endişeli ifade ile bana doğru yaklaştı. Hemen enerjik bir şekilde yataktan inip sabonun önünde durdum ve ellerimi belime yerleştirip kocaman gülümsedim.

"SABO GÜNAYDIN! YEMEK HAZIR MI? KURT GİBİ AÇIM."

Sabo bana bakıp içtenlikle gülümseyip ardından yerde duran kırık çalar saate baktı ve derin bir nefes aldı.

Sabo : " Günaydın luffy. Sabahın köründe sesini duyunca sana birşey oldu sandım."

Sırıtarak yere baktım.

"Eheheheh saatin sesine dayanamayıp yanlışlıkla kırmış olabilirim ama sorun yok! Ace yenisini alır sonuçta."

Bu lafı der demez sabo güldü ve ardından kaşları çatık bir şekilde kapının önünde kollarını birbirine bağlamış ace girdi. Yavaş yavaş yanımıza yaklaşıp yere baktı ardından bana bakıp söylendi.

Ace : " Nah alırım."

Gülmemi kesip üzgün suratla acein suratına bakmaya başladım.

"EEEEH???? HAYIR ALMAK ZORUNDASİN YOKSA BEN NASİL KALKİCAM SABAHLARİ ERKENDEN?"

Ace hemen yakamdan tutup beni kendisine çekti.

Ace : "SUS LAN BUNDAN ÖNCE 20DEN FAZLA SAAT ALDIM SANA VE SEN NAPTIN?"

Sabo hemen aramıza girmeye çalıştı.

Sabo: " Tamam tamam sakin olun alt tarafı bir saat."

Saboyu görmezden gelip bende karşılık verip yakasından tuttum.

"ÇOK FAZLA SES ÇIKARDIKLARI İÇİN Bİ İKİ TANE VURDUM VE ONLARDA KIRILDI. NE YANİ BENİM Mİ SUÇUM?"

Ace : "UYANMAN İÇİN SES ÇIKARIYORLAR APTAL! "

Aah doğru ya adı üstünde çalar saat ben okula geç kalmiyim diye çalıyorlardı nasıl unuturdum...hemen ace'i bırakıp bı elimi saçıma atıp kocaman gülümsedim.

"Doğru ya beni uyandırmak içindi o sesler üzgünüm üzgünüm."

Ardından ace de beni bırakıp kendi alnına vurdu ve sabo da ace in sırtını gülümseyerek okşadı.

Ace : "Senin gibi aptal bir kardeşe sahip olduğuma inanamıyorum."

Sabo: "Evet şimdi tartışma bittiğine göre herkes kahvaltıya geç kalacağız okula."

Ah sonunda açlıktan beynimi hissetmiyordum artık. Heyecanlı heyecanlı tam odadan çıkacakken sabo omzumdan yakalayıp beni banyoya doğru götürdü.