my Sunshine / Lawlu

5-

Sınıflarından çıktıktan sonra yavaş ama hızlı adımlar ile lavaboya doğru ilerledim. Çok fazla sinirlenmiştim ve bu hiç iyi değil... Sinirlendiğim de hep kırıcı sözler söylerim ve sanırım gerçekten kalp kirmiştim. Ama hayatıma her seferinde karışılığında nazik olmak zorlaşıyor. Yine de ace benim abimdi ona karşı sinirlenmemeye özen göstermeliydim.

Lavaboya vardıktan sonra hemen musluğu açtım, sakinleşmek için elimi yüzümü soğuk suyla iyice yıkadım ve musluğu kapatıp aynaya kendime baktım. Ağzımın içi hafif acıyordu ama gelici geçici... Lavabodan çıktıktan sonra hava almanın iyi olacağını düşündüm ve bahçeye çıktım.

Ellerim cebimde iki ağacın arasindaki banka doğru ilerleyip oturdum. Kafamı  gökyüzünü görebileceğim şekilde yaslayıp gözlerimi kapattım. Öğle yemeğinin bitmesine az kalmıştı ama hiç sınıfa gidesim yoktu. Biraz böyle durmanın kimseye bir zararı yok bence.

Şimdi ne yapmalıydım?  Bana bugün nolduğunu hiç anlayamıyorum normalde asla hiçbir şeyi kafaya takmaz herzamanki gibi gülümser olayları akışına bırakırdım. Ama neden toraonun benden nefret etme düşüncesi içimi yiyor? Doğru dürüst konuşmaliyim yoksa rahat edemicem.

Derin derin nefesler alarak aklimdakileri şimdilik çıkarmaya çalıştım. Çok yakınımdan birisinin ayak seslerini duydum ama gözlerimi açma zahmetinde bulunmadım. Ayak seslerinin sahibi hemen arkamda durduğunu hissettim ve ansızın saçıma bir el dokundu. Usulca gözlerimi açtım.

Arkamdaki kişi zoroydu.

" Zoro? "

Zoro kafamdan elini çekip yanıma oturdu. Sıkıntılı bir nefes verip kollarını bağlayıp banka yaslandı.

Zoro : "Ders zili çalalı 5-10 dakika oluyor farkında mısın ?"

Duruşumu bozmayıp umursamaz bir tavır takındım.

"Ah, öyle mi?"

Zoro : "Sınıfta olman gerekiyor Luffy."

"Senin de öyle."

Zoro banka biraz daha yayılıp uyuma pozisyonuna geçti.

Zoro : " Sadece...moralim bozuk ve derse girmek istemedim."

Hemen kafamı ileriye atıp endişeli ve meraklı gözlerle zoroya döndüm.

"Ne oldu?"

Zoro anlatıp anlatmama arasında kalmıştı.

"Bana herşeyi anlayabileceğini biliyorsun değil mi?"

Sırıttım.

"Sonuçta en yakın arkadaşız."

Bunu dememin ardından zoro da benimle birlikte sırıttı.

Sonuçta Küçüklüğümüzden beri arkadaşız ve sirlarimizi birbirimizle paylaşırız.

Zoro : "Konu o aptal kıvırcık kaş."

"Yine mi..."

Zoro : "Yine ve yine herzaman ki gibi ,  hiçbir şey değişmiyor."

Şaşkınlıkla kaşlarımı hafif yukarı kaldırdım.

" İyi de bu sizin her zaman ki haliniz. Neden şimdi moralin bozuldu ki?"

Zoro ve sanji birbirlerini gördükleri her an savaşmaya hazırmış gibiler. Ama genelde birbirlerini görmezden de gelirler. Nedenini bilmiyorum arada öyle bir bakıyorlar ki birbirlerine kelimelere gerek olmadan insan anlıyor birbirlerinden nefret ettiklerini ama arada da çok iyi anlaşırlar. Çözemiyorum bunları ben. Bence kimse çözemiyor.