7.Sen ve ben.

51K 2.2K 4.6K
                                    

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın <3

Keyifli okumalar dilerim✨

~Sen ve ben~

Güven.

Kimileri için öylesine harflerden oluşan bir kelime  kimileri için kendini kendine saklamak
amaçlı çevresinde ördüğü duvarları yıkmayı başaran bir kuvvetti.

Bana göre ise benliğimde hiç bir zaman tatmadığım,artık imkansıza eş değer bir duyguydu.

Birilerine güvenmeyi bırakalı çok uzun zaman olmuştu.

İlk adımlarını attıklarında düşmesinler diye ellerinden tutan olmayan çocuklardan birilerine güvenmesini beklemek doğru olmazdı.

Ben o çocuklardandım.

Annemle babam her defasında geleceğiz diyerek gelmediklerinde,onlardan almaları için bir şey istediğimde untduk bahanesiyle almadıklarında,yarın mutlaka arayacağız deseler de telefonun kenarında sabahlamama rağmen o telefon dedikleri gün çalmadığında birilerine olan güven kavramını kaybetmiştim.

Ama Polat benden bunu istemişti,sadece ona,bir tek ona güvenmemi söylemişti.Hem de bir kaç saniye sonra dudaklarından dökülen kelimeler bu isteğiyle dalga geçermiş gibi kurulmasına rağmen.

"Kız sizin."

Kız sizin...

Sizin!

Sesi zihnimde yankılanırken şaşkın gözlerim üzerinde dolaşıyordu.Onun bakışları ise bir kez olsun bana kaymamıştı.Önündeki adamlara bakıyordu kaşları çatık,çenesi dik bir şekilde.

Elim avucunun arasındayken sanki kaçacağımdan  endişeliymiş gibi sıkıca kavramıştı.Benim adamları gördüğümde korkudan koluna tutunan parmaklarım ise çoktan gevşemiş,yanıma düşmüştü.

Zihnimi çok zorladım,çok uğraştım gördüklerimin yanılgılardan ibaret olduğuna inanmaya fakat hayır.

Ne rüyaydı,ne kabus,ne de yanılgı.

Benden bir çanta için vazgeçmişti.

Hayır.

Belkide başından beri tek amacı çantayı almaktı.

Rüzgar ikimizinde saçlarına dokunurken bakışlarım bir an olsun yüzünden ayrılmadı ve tek bir kelime döküldü ağzımdan.

"Şerefsiz!"

Şuan için ona yakışacak tek kelime buydu!

Gözlerini kapattığında adem elmasının hareketlenmesinden yutkunduğunu anladım.Elimi tutan eli sıkılaştı ve gözlerini açtı.Yüzüme bakmadan "Sakin ol." diye fısıldadı ikimizin duyacağı bir sesle.

Söylemesi kolaydı.Çakallar karşımızda durmuş,her an gözlerini kırpmadan parçalayacakmış gibi bakıyorlardı.Önlerine atılacak yemse bendim.

GÖLGELERİN KAÇIŞIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin