Babamla uzun zaman oldu konuşmayalı. Hep bir mesafe vardı zaten aramızda. Hiç de aşmadık ikimizde o mesafeyi. Annem aracı oldu durdu anca. Şimdi çocukluğumun geçtiği evin salonunda kuzenler teyzemler hep birlikte oturmuş bakışıyoruz babamla.
Bir yandan da aklım Güven'de, işi neydi acaba, anneme biriyke geleceğim dememin ardından tek gelmem yadırgandı. Off
Telefonu çıkarıyorum, hemen mesajlara giriyorum. O esnada çalan kapı umurumda değil, biri kalkıp bakar elbette.
Parla: Güven.😔
Parla: Hâlâ binmedin mi otobüse ya da uçağa bir hayat belirtisi lütfen. 🤔
Parla: Kime diyorum ama ben
Parla: Güven 🙄
Parla: Bak beni ikiletme hic sevmiyorum bu durumu🤨
Parla: Ama Güven😑
Parla: Şu an olduğum ortam berbat.
Parla: Senin yüzünden tek takılıyorum.
Parla: Hangi cehennemdeysen çıkıp bana cevap ver.
Parla: Buraya gelirken de çelik yelek almanı tavsiye ederim.
Parla: Bir cevap verecek misin artık!
"Hoşgeldin sende Murat oğlum."
Babam birine hos geldin derken isim istemsiz ilgimi çekiyor. Başımı gördüğüm telefon ekranından kaldırıp bakıyorum.
Yok artık!
Bunun burada işi ne, nereden çıktın sen.
Gözüm seğiriyor o anlarda, elimdeki telefon titrerken ben kitlenip kalıyorum. Babam ona oğlum mu dedi? İyi de nereden tanıyorlar ki Murat'ı?
Herkes bir pervane, birileri hoş beş peşinde. Bense oturduğum yerden milim kıpırdamıyorum. Birde yakınima oturuyor, gördüğünde beni anlık şaşırsa da çabuk toparlanıyor.
Kuzenim yanımda cıvıl cıvıl. "Damadın en yakın arkadaşı, bize de gelir gider."
Hmmlıyorum. Tepkisiz.
Annem oradan çıkıp o soruyu soruyor.
"Erkek arkadaşın gelmeyecek mi?"
Hangisini sordun anne diyemiyorum, terk edildiğim kişi burada ama sahtesi yolda... o da şüpheli.
"Geliyor," diye cevap verdikten sonra ayaklanıp odama çıkıyorum. Hesap sorma vakti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sözler, akan bir yıldız. | Texting
RomantikAşk, basit bir duyguydu ve bence basitçe yaşanmalıydı. Ayrılık acısı çekerken aklımın ucundan geçmeyecek birinden aldığım karşılık her şeyi değiştirdi.
