sözler, akan bir yıldız. | Texting

Yolculuk, nereye?

Öyle tedirgin hissediyorum ki kendimi, bunun tarifi yok. Beni köşeye sıkıştıran bir his bu.

Evimde, odamdayım. Hazırladığım valizle yere bacaklarımı çaprazlamış oturuyorum. O esnada telefonumdan bildirim sesi.

Güven: Halletmem gereken bir işim var.

Güven: Beraber gidemesek de peşinden geleceğim.

Ne diyordu bu?

Parla: Ne demek şimdi bu?

Güven: Bensiz gidiyorsun demek.

Parla: Hani beraber gidecektik biz!

Güven: İşim çıktı kızım, keyfimden seni önden yollamıyorum ya.

Parla: Ama yani, off 🙁 Güven 😭

Güven: Orada olacağım güzelim, söz.

Telefon ekranına uzun uzun bakıyorum. Ne işi bu acaba, neden sonradan gelmesi gerekiyor, bir şey anlamıyorum. İşi her neyse çabucak çözmesini diliyorum.

Hazırlık bitti, giyindim kuşandım bindim taksiye memleket yolunda ilerlemeye. Hiç gidesim yok, kalbim de güm güm. Cuma günü saat 11 de otobüs, neyseki mesafe kısa hemen İzmir'de olurum. Aklım hâlâ Güven'de, ne yaptığını sormamak için direniyorum.

Parla: İşini halledebildin mi?

Güven: Hangi işi?

Parla: Beni ekip önden postalamana neden olan işi. Ne yapacağız şimdi?

Güven: Ah o iş, tamam hallettim ben onu.

Parla: Sanki benimle kafa buluyor gibisin.

Güven: Başlama, ne kafa bulması.

Parla: İşte onu soruyorum ben de, neden yanımda değilsin.

Güven: Çok alıştın bana değil mi?

Parla: Cinnet geçirmeme şu kadar 🤏🏻 kaldı, bil istedim.