sözler, akan bir yıldız. | Texting

bir küçük sır meselesi

Akşamı iple çekerken kayıtlı bir numaradan aranıyorum. Müsait olduğumdan ve işle alakalıdır diyerek yanıtlıyorum. Hattın ucundan gelen sea ise son derece tanıdık bir ses. Murat. Bizzat kendisi. Şaşırıyorum ilk etapta, kendi numarasını engelledim ve bu numara kimin.

"Seninle konuşacaklarım var." Diyor bana, kabul ediyorum haliyle. Madem o kadar uğraşıyor benimle iletişim kurmaya.

Kabul ettiğimi söyleyip mekan ayarlaması yapıyoruz. Ardından bitiriyoruz konuşmayı. Hemen Güven'e mesaj atıyorum ki gecikeceğim belli ve ona anlatmam gerekecek mevzular olacak.

Parla: Sevgilim, biliyorum plan yaptık akşam için ama gitmem gereken bir yer çıktı. Biraz gecikebilirim.

Güven: Dert değil güzelim, işini halledip dönersin.

Parla: Seviyorum seni be adam, bil diye söylüyorum.

Güven: Geceyi iple çekiyorum.

Zaman aksi gibi geçmek bilmiyor. Oluyor ya öyle birden geçip gitmesi ne olduğunu anlamama, bu sefer tam tersi durum söz konusu. Geçmiyor mıh gibi çakılı dakikalar.

Paydos vakti, mesai bitti. Dağılıyoruz haliyle. Ben de toparlanıp çıkışa ilerliyorum. Ne göreyim bir de Murat gelmiş kapıda bekliyor. Ses etmeden yanına gidiyorum.

"Mekanda buluşuruz sanmıştım."

"Gelmem daha iyiydi."

Cevap vermiyorum. Biniyorum arabaya ve gidiyoruz kozlarımızı paylaşacağımız er meydanına.

Hava açık güzel, fakat içim kara sinirli. Mekansa sevdigim bir yerdi. Hep bizi karşılayan babacan abi de yerinde, hoşgeldiniz derken yüzünde aşina olduğumuz gülümseme. Yerimize geçiyoruz, ben bir sey istemiyorum ama Murat bir çay siparişi veriyor.

"Sen," diyor sakince nefes alırken ama vücut dili hiç de sakin değil. "Beni bu kadar çabuk mu unuttun?"

Şaşırıyorum. Ardından gülüyorum.

"Yas mı tutmalıydım?"

"Hayır da öyle hemen yeni birini bulmak da..."

"Yeni değildi ki."

Duruyor, dudakları ince çizgi halinde, yeniden nefesleniyor. "Bana beddualar yağdırıp küfürler ederken aldatılan ben miydim yoksa?"

Duyduklarım beni sinirlendirirdi eskiden olsa ama şu an pek de umurumda değil. Sakince bakıyorum.

"Birincisi, ilişkimiz süresince senden başka birlikte olduğum kimse yoktu." Diyorum tane tane. "Ikincisi beni aldatan ve ardına bakmadan giden, olur olmadık yerde karşıma çıkan senken bana ihanet yakıştırması." Cık cıklıyorum, başımı iki yana sallayıp konuşmaya devam ediyorum. "Üçüncüsü sana hiçbir zaman aşık olmadım ben. Evet mutluydum seninle bana iyi geldin ama bu kadar. Yasını tutup ömrümün sonuna kadar seni anamazdım. Karşıma beni seven biri çıkmışken bu olmazdı."

Gülüyor, asabiyce. "Aşık olmadın mı bana sen!"

"Büyütmesek mi? Karşıma geçip başka birini sevdiğini söylemişken hem de."

"Seni aldatmadım ben! Başka biri olduğunda ilişkiye son verdim!"

"İyi ya işte, bırakıp gittin. Bıraktığın kimi sevmiş kim ona aşıkmış sana ne?"

Daha fazla muhatap olmak istemiyorum. Oturdugum yerden ayaklanıyorum. Murat ise öfkeli burnundan soluyor. Sağlıklı düşünmediği bir gerçek. Arkamı dönüp ilerlerken bana sesleniyor.

"O seni hak etmiyor!"

Duraksıyorum, geri dönüp ona bakıyorum ve gülüyorum. "Hak eden kim, sen mi? Güldürme beni."

Önüme dönüp ilerliyorum. Mekandan çıkıyorum ana yola doğru ilerliyorum. Bulursam bir taksi şahane iyi olacak ama o da nesi. Tanıdık bir figür ilişiyor gözlerime. Güven uzakta bana bakıyor. Öylece duruyor, sonra bakışları geriye kayıyor.  Murat geliyor yetişiyor bana. Şalımı unutmuşum, onu getiriyor bana. Ben robot gibi mekanik hareketlerle şalı alıp dikkatle karşıya geçiyorum. Koşuyorum hemen sevdiceğimin yanına.

Bakışları puslu, kalbimi bir korku kaplıyor. Bana bakıyor uzun uzun ama bir şey demiyor. Sonra arabasına ilerliyor ben de peşine koşuyorum biniyorum arabaya hemen ama ödüm kopuyor.

"Güven," diyorum ama sesim ağlamaklı çıkıyor. Dokunsa parçalara ayrılırım belki bir de toplamakla uğraşır.

"Sonra, daha sonra."

Bir düğüm gelip yerleşiyor boğazıma. Ben böyle korku hissetmedim, yanlış anlayıp beni bırakırsa korkusu. Susuyorum ve onu tedirgin bakışlarla izleyerek eve gidiyoruz.