Coffee [bl]

part 13 (uni/zawgyi)

****

ဦးဗိုလ်ဟိန်း မေးရိုးများက ထင်းထွက် နေကာ တန်းစီ မတ်တပ်ရပ် နေသော အသက် လတ်ပိုင်း အနောက်တိုင်း ဝတ်စုံ အမဲ အပြည့် နှင့် လူ 10 ယောက်ခန့်ကို အသုံးမကျလေခြင်းဟူ၍ စားမတက် ဝါး မတက် ကြည့်နေ၏

"ကျွန်တော်.....ကျွန်တော်တို့လည်း.....မတက်....မတက်နိုင်လို့ပါ"

10ယောက် ထဲမှ ကောင်လေး တစ်‌ယောက်ကာ အသံ အထစ်ထစ် အငှော့ငှော့ ထွက်လာတာကြောင့်
ဦးဗိုလ်ဟိန်း မျက်ခုံတို့က ပိုတွန့်ချိုးပြီး ထိစပ်လု
မတက်

"ဘယ်သူက စကားပြောခွင့်ပေးလို့လည်း"

ဟိန်းထွက်လာတဲ့ အသံက ‌ဟောခန်းကြီးထဲ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် အကုန်လုံးဟာလည်း ဦးဗိုလ်ဟိန်း‌ ရှေ့တွင် ခေါင်းပင် မထောင်ရဲကျ ထိုအချိန်တွင်အသတ် မခံရလျှင် ကံကောင်းပေလို့

ဂျောက်!

ဒိန်း!ဒိန်း!

နားစီ ကွဲသွားမလို သေနတ်သံက ဟိန်း ကနဲ ဘေးထောင့်စွန်းမှ ကောင်လေးရဲ့ မျက်နှာက သွေးတ
လူလူ စီးကျကာ ပစ်လဲကျသွား၏ အကုန်လုံး တိတ်ဆိတ် နေသည့် အခြေအနေက ခြောက်ချားဖွယ်ရာ မတ်ရပ်ရက် ခေါင်းငုတ် နေသော လူ ကိုးယောက် တိတိ မှာတော့ လက်ဖျား ခြေဖျား များအေးစက် ကာ ထွက်ပြေး ချင်စိတ် တစ်ဖွားဖွား
သူ ပစ်လိုက်သည့် ကောင်လေးက စကား ပြောခွင့်မရဘဲ အထွန့်တက်လာသည့်‌ကောင်

"မင်းတို့ သုံးယောက် ထဲကိုတောင်မနိုင်ဘူးလား စောက်သုံးကျတဲ့ကောင်တွေ ပြောစမ်း သိုက်ဝေ မင်းကပါ စောက်သုံးမကျဘူးလား"

သိုက်ဝေ က ဦးဗိုလ်ဟိန်း၏ လူယုံဖြစ်သည်။ သိုက်ဝေ ပါ ပါသွားပြီးတော့ ခုလို တလွှဲ ဖြစ် လာတော့ ဘယ်ကောင် ကို ထပ်ယုံရအုံးမှာလည်း

"ဟေ့ကောင် ငါပြောနေတာ ကြားလား ဖြေလေ"

"ဟုတ်....ဟုတ်ကဲ့ boss......လူကသုံးယောက် မဟုတ်ပါဘူး လေးယောက်ပါ ကျွန်တော်တို့ ကားသုံး စီးကို ဒီကောင် သုံးယောက်က ကုန်ကားတစ်‌ယောက် တစ်စင်း မောင်းလာတာ ပြီး‌တော့ ရှေ့နောက် ဘေး ညှပ်ပြီး ‌ လမ်းသုံး ဂွ မှာ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိဝင်တိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်တို့ကား ထဲက ထွက်တော့ လက်လွှတ် စပယ် သေနတ်တွေထုတ်ယူမသွားမိဘူး သူတို့ လေးယောက် ရဲ့လက်နှစ်ဖက် မှာ စစ်သေနတ် နှစ်လက်စီနဲ့ပါ လေး‌ယောက်ထဲက ကားမမောင်းပဲ ပါလာတဲ့တစ်‌ယောက်က ကားကို ......."