Coffee [bl]

part 14 (uni/zawgyi)

18+ 🔺အသက်18မပြည့်လျှင်လုံးဝ လုံးဝ မဖတ်ဖို့ သတိပေးပါတယ်!

******

"အားလားလားလား.....ကျစ်!"

ရတိ အိမ်မက် ကနေ လန့်နိုးကာ ကုန်းထလိုက်တော့ အောက်ပိုင်းက နာကျင်မှုက သိသိသာသာ။ အိမ်မက်
ထဲထိ လိုက် ဒုက္ခပေးတဲ့ မျက်နှာရူးကောင်၊မျက်နှာဖြူ ကောင် စောက်ကျင့် မကောင်းတဲ့ ကောင်ထောင်ချပစ်မယ် ၊ နှာဘူး တနှာရူးကြီး

ဘုန်း!ဘုန်း

ရတိ ‌ခေါင်းအုန်းကို ဆွဲယူပြီး တဘုန်းဘုန်း လိမ့်ထု နေတာဖြစ်သည်။ သူ့ကိုယ်သူ ခုမှပြန် ကြည့်မိတော့
အိမ်နေရင်း ဝတ်သည့် ဖဲပြောင်သား ဝတ်စုံ ဘောင်းဘီ အရှည် အင်္ကျီလက်ရှည် နှင့် ဖြစ်နေသည်။ လူက ညစ်ပတ်သလိုကြီး မခံစားရ အိပ်ယာခင်းကလည်း လှဲထားသေးသည်။ သူ့အခန်းကို သေချာလှည့်ပတ် ကြည့်တော့ ရှုပ်ပွနေတဲ့ ပစ္စည်းတွေပါ သပ်သပ် ရပ်ရပ် မျက်နှာဖြူကောင် သိမ်းတာတော့ မဖြစ်နိုင် တစ်ယောက်ယောက် ကိုခေါ်ခိုင်းတာပဲ ဖြစ်ရမည်။

ခေါင်းကလည်း ထုံမှိုင်နေကာ ဘယ်အချိန်ထိ အိပ်မိမှန်းမသိ။ ခါးကို လက်တစ်ဖက် နှင့် ထောက်ကာအားယူပြီး ရတိ ထရသည်။ မညှာမတာ‌ လုပ်သွားဝာာခုလည်း ခွေးရူး နှာဘူးကောင် ‌ဘယ်ရောက်မှန်း မသိ၊ ‌‌နှာဘူးကောင်နဲ့ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်ဘူး ဘယ်ရောက်ရောက်

"ဟေ့"

ရတိ သူ့ခေါ်သံကြားတာနဲ့ မျက်နှာရဲခနဲ နောက်လှည့်ကြည့်တော့ သူက ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ပုံ ပြီးတော့ Bathrobe တစ်ထည် တည်းနဲ့ဖြစ်ပြီး ခေါင်းလျှော လာပုံပေါက်ကာ ခေါင်းက ရေတွေ ဆိုနေသည်။ ရတိ သူBathrobe တစ်ထည်တည်း နဲ့ဆို
ကြောက်နေပြီ ရတိ ခါးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ ပြန်ထောက်ရင်း အခန်းပြင်အမြန် ထွက်ကာ အောက်ကို ‌ခြေလှမ်းစိမ့်စိမ့် လှမ်းပြီး ခပ်မြန်မြန်သွားရ၏ အောက်ပိုင်းနာကျင်မှုကြောင့် အမြန် မသွားနိုင်

"ဘယ်ပြေးမှာလည်း"

ရတိကို နောက်ကနေ သိမ်းကြုံး ဖက်ထားတာဖြစ်သည်။ ခြေသံလည်း လုံလွန်း၏ သူနောက်ကလိုက်လာတာတောင် ခြေသံမကြားရ