Beni Buldu

"Hep bul beni."

Sabah uyandım. Keşke uyanmasaymışım.

"Bura neresi lan."

"Günaydın güzelim."

"Sen kim oluyorsun da bana güzelim oluyorsun hayvan-"

"Şşt. Küfür yok. Hem beni sinirlendirmek istemezsin güzelim."

"Nerdeyim ben."

"Benim evimde."

"Sen kimsin.'

"Çok soru soruyorsun. Bana teşekkür etmen lazım. Seni o vampirin elinden kurtardım."

"Sende vampirsin onu napcaz."

"Sen bunu nerden anladın."

"Gôzlerin."

Geri çekildi ve gözlerini kapattı. Başını eliyle ovarken ben burdan nasıl kaçabileceğimi düşünüyordum. Salak vampir insan bir cam koyar!

"Kendimi tutamıyorum... Kokun beni cezbediyor. O kanını içmek istiyorum."

Yanıma yaklaştı ve beni kendine batırdı.

"Napıyorsun..."

Boynumu koklamaya başladı. İtemiyordum da şerefsizi elimi bağlamış.

"Kanını içmek istiyorum."

"Höst." Korkuyorum Efe kurtar beni.

Nerdesin

Bismillahirrahmanirrahim. Efe benim zihnimimi okudu bana mı öyle geliyo.

Sana öyle gelmiyor. Nerde olduğunu söyle minik. Yada yanında her kim varsa onun adını söyle.

"Vampir bey. Size birşey sorabilir miyim."

"Söyle."

"İsminiz nedir."

Kırmızı gözlerini dudaklarıma gitti.

O gözlerini keser bir yerine monteliycem bekle sen.

"Ehem."

"Aç mısın."

"Değilim."

"Pekala. Şimdi benim sorularıma cevap ver."

"Hayır."

"O vampirin ismi ne."

Efenin sesi zihnimde susmuştu.

"Demiycem."

"Güzelim... Beni farklı yollara saptırma."

"Yapmayacağım."

Bana tokat attı. Gözyaşlarım gözümden dökülmeye başladı.

"SÖYLE DEDİM. SEN SADECE BENİM OLABİLİRSİN. BAŞKA BİR VAMPİR VEYA İNSANIN ASLA!"

Gözyaşlarım daha hızlı akmaya başladı.

Yeniden vurmaya başladı. Ve yeniden yeniden yeniden...

En son hatırladığım şey o pis vampirin beni yanağımdan öpüp kucağına almasıydı. Sonrası kocaman bir karanlık...

Uyandığımda yeniden bir yataktaydım ama farklı bir odadaydım. Yanağım ve karnım çok acıyordu. Kalkmayı denemedim ama nafileydi.

Efenin beni bulmasını umut ederek yeniden yatağa yattım. Sadece ağladım. Bana bir fayda etmiyeceğini bilerek ağladım. Acıyla ağladım.

~•~•~••~•~•~••~•~•~••~•~•~•~••~

Uyandığımda geceydi ve benim heryerim çok ağrıyordu. Sanırım bayılmıştım ve bana baygınken dokunmuştu... Kasıklarım ağrırken ben sadece bu kabusun geçmesi için dua edebiliyordum.

Yeniden ayağa kalkmayı denedim. Yavaşça ayağa kalkıp banyoya gidip halime baktım. Heryerim yara bere içindeydi. Kendime baktıkça tiksindiğim için yeniden yatak odasına geçip yatağa yattım. Bedenim tekrardan derin bir uykuya sürüklenirken ona izin verdim.

~•~•••~~••~••~•••~•~•~•~••~•~•

Aradan iki gün gibi bir süre geçmişti. Efe gelmemişti ve zihnimde sesini de duyamıyordum.

"Ben geldim sevgilim."

Artık ona cevap vermiyordum çünkü korkuyordum.

"Bana niye cevap vermiyorsun sevgilim." Ben yatarken bana arkamdan sarılmıştı. Kusmamak için cebelleşirken o gayet rahat bir şekilde beni kokluyordu.

Lara yerini buldum. Biraz daha sabret

İşte hasret kaldığım ses... Onun sesini duyunca gülümsedim.

"Bana mı gülüyorsun sevgilim... Ah seni mutlu etmek ne güzel. Çok sevdin sanırım sana dokunmamı."

Eli yavaş yavaş kayıyordu.

"Yapma."

"Kes sesini."

Aniden üstüme çıktı. Tam üstümdeki ince elbiseyi çıkartacaktı ki onu üstümden alan biri oldu. Efe... Evet o burda benim için gelmişti.

"Kimse benim miniğime dokunamaz."

İkisi kavga ederken ben onlara bakmamayı tercih ettim. Gözümü kapatıp öylece bekledim. İstesende şuan haraket edemezdim zaten.

Aniden havaya kalkınca yavaşça gözlerimi açtım.

"Efe..."

"Burdayım Lara geldim."

Gerisi her zamanki gibi karanlıktı

~•~•~•~••~•~•~~~••~•~•~•~••~•~•~

Gözlerimi evde açtım. Yanımda Efe yatıyordu. Ona iyice sığınıp gözlerimi kapattım.

"Efem..."

Onu bu kadar özleyeceğimi tahmin edememişim.

"Miniğim. Çok mu özledin beni."

"Çok özledim." Gözlerim dolmaya başladı. Sesim titremişti.

"Şş. Tamam. Seni böyle görmeye alışık değilim... Geçti Lara bak ben burdayım sakin ol yok bişey."

Hıçkırıklarımı durdurmaya çalışıyordum. Ama pek başarılı olduğum söylenemezdi.

Efe sadece belimi okşuyordu. Sakinleşmem için kendime verdiğim minik süre dolunca geri çekildim.

"Beni bırakma..."

"Bırakmayacağım."

"Hep bul beni."

"Bulucam."

Aradan bir müddet süre geçti. Efenin sesini duyduğumda kafamı ona çevirdim.

"Lara... Biraz daha dinlen. Sana çok önemli birşey anlatmam gerekiyor."

Efenin sesini titretecek kadar önemli olay neydi?

Evett. Yazarınız hafif kaos yaratmak istiyor 😇