Beni Buldu

Kimsin Sen?

Herkes birbirine yardım etmeye çalışıyordu.

Kaden Barışın yarasıyla ilgileniyor. Çağatay yara almadığı için herkese ufak ufak yardım etmeye çalışıyor.

Efe ağır yaralı bir şekilde yarıyor, yiğit ve doğu da olayları analiz etmeye çalışıyordu. Herkes büyük bir savaştan çıkmıştı.

Larayla ise hala adlarını bilmediği o adam ilgileniyordu.

Yavaş yavaş karnındaki yarasını silerken bir bebekten farksız davranan adama garip bakışlar gönderiyordu vampirler.

"Lara... Özür dilerim."

Birde bu var tabiki. Laraya durduk yere özür diliyordu. Kimse şuan anlamıyordu noluyor ne bitiriyor ama yakında anlamayı ümit ediyolardı.

Adamın aklında şuanlık tek düşünce vardı. Larayı bu olaylardan kurtarıp burdan en uzak yere götürmek... Ve onunla ilgilenemediği vakitlerini tekrardan kazanmak için çabalamak istiyordu.

Tabi bu işin içinde laranın onu kabul etmesi gerekti ama adam nolursa olsun onu burdan götürmeyi kafasına koymuştu.

"Efe uyanıyor!"

Çağatay efenin yanına giderken adam yan bakışlarla Efeye bakıyordu onun Larayla olan yakınlığı dikkatini çekmişti.

"O laranın nesi oluyor."

"Eşler."

"Ne!"

Adam şaşkınlıkla onlara bakarken çağatay anlamaz bakıyordu adama. Laranın nesi oluyor acaba?
Diye geçirdi içinden.

"Lara nerde..."

"Yaralı. Uyuyor."

Adamın sert sesiyle ona doğru döndüler.

"Sen kimsin anlat artık."

"Şimdi olmaz dedim. Herkes kendine gelsin öyle. Hem daha Lara uyanmadı."

Adam laranın yanina oturup saçlarını okşamaya başladı.

Efe bu rahatsızca yerinden kıpırdanırken adamın laranın yanağını öpmesi boynundaki mühürü acıtmıştı.

"Ah."

Efe bir hışın yattığı yerden kalkıp adamın yanına gitti.

"Ona dokunamazsın."

Adam Efenin haraketiyle gözledi kırmızı olurken refleksle Efeyi geri itti.

"Ahm.."

Efe yarasını tutarak gerilerken çağatay hemen onun yanına gitti.

"Aptal mısın sen!? Geldin şak diye yırtık dondan çıkar gibi çıkıyorsun birde üstüne sürümden birine zarar verirsen yemin ederim yaralı falan dinlemem seni parçalarım!"

Çağatayın sinirle bağırmasıyla Lara gözlerini açmaya başladı.

Adam hemen ona döndü elini yanağına koydu. Kısık bir sesle mırıldandı.

"Abicim... Güzelim uyan hadi birtanem."

Lara anlamsız gözlerle etrafa bakmaya başlarken dibinde olan kişiyi gördüğünde refleksle geri çekildi ama yarasını zorlandığı için kısık sesle inledi.

"Şşt. Geçti. Bak güvendesin, yanımdasın. Yok bişe geçti."

Efe yavaşça çağataydan kurtulup laranın yanına geldi. Lara Efeyi gördüğü andan acısını umursamayarak kucağına atladı.

Yavaş yavaş dökülen gözyaşları ile herkese bir sesizlik çöktü.

Yorgunlar, mutsuzlar ve şaşkınlar.

Lara Efenin kucağında ağlarken bir yandan ona üzgün gözlerle bakan bir adam bir yanda da hala olayları çözmeyen bir sürü vardı.

"Pekala... O zaman size kendimi tanıtma vakti geldi hm."

"Evet... Baştan aşağı herşeyi..."

Adam derin bir nefes aldı...

Aha bir ilk yaşandı. Bir günde iki bölüm.

İşte ben!

Tamam tamam sustum.

Haydee byee 💓💞💗