Beni Buldu

"Vurulan sen değilsin. Değil mi?"

3. Kişi

Herkes önündeki cesetlere ve ayakta durmakta zorlanan bir adet yavuz gördü.

Çağatay gördükleriyle Keremin kucağında kıpırdanıp inmeye çalışırken Doğu ve Yiğit Yavuz'a doğru koştu.

Yerdeki cesetleri umursayan sadece Efe ve Lara vardı sanırım.

Çağatay-Yavuz
(Sonunda)

Ayakta zor zor duran Yavuzla göz göze gelince Keremin kucağında daha çok kıpırdandım.

"Çağatay inecek gücün yok. Lütfen sakince bekle."

"Lütfen bırak ineyim. Çok istiyorum lütfen."

Kerem yavaşça beni yere indirdi.

Ayakta durabildiğim kadar durup yürümeye başladım.

Bu sırada gözüm Doğu ve Yiğit deydi.
Yavuz'u kontrol ediyorlardı ama biz sadece birbirimize bakıyorduk.

"Çağatay..."

Bana doğru yaklaşıcağı sırada birden gözleri büyüdü ve bana doğru koşmaya başladı.

Ben daha nolduğunu anlamadan bana sarılıp kendini bana sper etti.

Sonra bir silah sesi...

Yavuzun bana olan bakışları...
Ne güzel bakıyor öyle.

"Yavuz lütfen ben vurulmadım de..."

"Çağatay... Ben olmasam sen vurulucaktın ama... Senin yerine ben vuruldum."

Dolu gözlerimle ona bakıyordum.

"Sorun değil... Üzülmene değmez."

Yavuz yavaşça yere düşerken ben hala şoktaydım.

Efe-Lara

Efe

Yavuz yere düşünce direk yanına gittim. Şuan bu adamdan nefret etsemde ölmemesi lazımdı.

Bir yandanda Kerem ağlayan çağatayı sakinleştirmeye çalışıyordu.

Yavuz'un yarasına baktığımda küfrettim.

Kurşun demirden ve zehirliydi.

Üstümdeki ceketi çıkarıp yarasına baskı yaparken bir yandan Laraya bakıyordum. Hala hassasdı sanırım bu ceset ve kan işine.

"Siktir... Efe Yavuz'u kucağına al. Alex in adamı bu. Bize doğru geliyorlar!"

Başımı o tarafa doğru çevirdiğimde gerçekten silahlı bir sürü vampirin bize doğru yavaşça yaklaştığını gördüm.

Hızlıca Yavuz'u kucağıma alıp Laranın yanına gittim.

"Lara. Bana bak miniğim. Şuan zor durumdayım lütfen bana bakar mısın."

Lara yavaşça bana bakıp kafasını salladı. Şoktan  ne yapcağını bilmiyor ki miniğim.

Doğuya baktığımda bir adamı sadece dokunarak acı çektirdiğini gördüm.

Barışında bir vampiri havada asılı bırakıp acı çektirdiğini gördüm.

Burası uçsuz bucaksız yer...

Bir saniye.

Şu benim evim mı lan.

"Doğu! Barış ve Yiğite söyle şurda evim var orada saklanabiliriz."

Doğu telaşla önüne geleni eliyle kül ettikten sonra bende hızlıca larayı ve kucağımdaki Yavuz'u eve sürükledim.

"Tamam Efe iyiyim Yavuz'a bak sen."

"Tamamdır miniğim."

Yavuz'u hızlıca koltuğa oturtup nabzına baktım. Yavaşlamıştı.

"Ya vampir bu zaten yavaş nabzı Efe salak mısın."

Doğru.

"Çekil."

Lara Yavuzun yanına geçip tişörtünü sıyırdı.

"İlk yardım malzemesi getir. Sonra diğerlerine bak. Yavuz'u bana bırak."

"Tamamdır minik doktor."

Laraya hızlıca aletleri götürüp dışarı çıktım.

Arkadan Yiğite yaklaşan adama tırnaklarımı geçirdim. Bütün karnı ve organları elime gelirken tiksinerek yere attım hepsini.

Doğu bana bakıp gülerken bir yandanda aşırı terlemiş bir şekilde adamın sadece eliyle içinden geçiyordu.

Barış ise havada tuttuğu iki adamın içine ediyordu.

Burda benlik birşey yok. Laranın yanına dönebilirim.

Elimi üstüme silerken gülümseyerek eve girdim.

~•~•~••~•~•~••~•~•~••~•~•~•~•~••~•

Herkes zorla eve girmiş uzanıyordu. Barış ve Doğu güçlerini kullandıkları için daha fazla yorgunlardı ve direk koltuğa bayılmıştı.

Lara ise Yavuzun  beline ve karnına denk gelen kurşunları çıkartıp dikiş atmıştı.

O anda kapı çalındı...

Dikkatlice o tarafa gidip kapıcı açtım.

Yerde bir not  vardı.

İçeri geçtim.

"O ne Efe."

"Bilmiyorum kapının önündeydi."

"Açsana."

Mektubu yavaşça açıp yüksek sesle okudum.

"Onları gerçekten biz sanmadınız değil mi?
Sizin için çok başka planlarımız var sadece bekleyin.
Yuvamızı yakmayı ve adamlarımı öldürmenin bir hesabı olacaktı değil mi?

Alex-

Ben herkese bakarken bıkmış bir ifadeyle bana bakan Laraya döndüm.

"Bıktık ya. Bizi biraz salın normal bir hayat istiyorum artık."

Laranın sızlanması ile herkes onaylamıştı.

Bayramınız mübarek olsun cnmlar 😘

Diğer bölüm gibi az okunmasın lütfen 🙃

Byee 💗💞💓