Beni Buldu

Öldü mü?

Tozların arasından kanlar içinde bir Barış ve bazı cesetler...

Cesetler o kadar hırpalanmış ki kime ait olduğunu bilmiyorduk.

Efe zorlukla konuştu.

"O cesetler kimin."

Darell iğrenç bir gülümseme sundu bu bize. Bir yandan da Kaden Barışa gitmeye çalışıyordu.

Darell Kadene sert bir tokat attı.

Kaden yere düşerken Efe atak yapmadan kolundan tuttum. Şuan olmaz.

Kaden yerde küçücük kalıp ağlarken Barışa doğru döndüğümde yavaşça gözlerini açmaya çalıştığını gördüm.

Darell yerdeki bir vampirin yanına gitti.

"Bakalım bu kimmiş."

Ceseti ayağıyla düz çevirdi.

Hayır...

"Aa abinmiş Lara. Gel bak istersen ama bakmasanda olur kötü gözüküyor biraz canım."

Yanaklarım ıslanırken ayakta durmakta zorluk çekmeye başladım.

Geriye doğru sendelediğimde Efenin dokunuşunu belimde hissettim.

"Ne kadar dramatik... Neyse ben kendi eğlenceme bakım."

Ani bur haraketle beni ve Efeyi boğazımızdan tutup yukarı kaldırdı. Fakat dokunmadan.

Bununda mı güçleri var!

Gözlerim yavaş yavaş kararmaya başlıyordu. Efe doğru bakmaya çalıştım ama nafile.

Bir anda gelen sesle gözlerimi zorlukla aralamaya çalıştım.

Tam gözlerimi açıcağım sırada yere düşmemiz ile öksürmeye başladık.

"İyi misiniz?"

Gelen kız sesi ile başımı kaldırdım.

İki tane kız karşımda duruyordu. Biri Efeye yardım ediyor diğeri ise bana.

"Kimsiniz."

Efeye bakan kız tatlı tatlı bize döndü.

"Ben Ada. Buda Buse. Bazı olaylar yaşadık ve şuan kendimize bir sürü arıyoruz. Burda kavga olduğunu görünce belki birine yardımımız dokunabilir diye gelmiştik.

Yavaşça doğrulup efenin yanına gittim.

"Teşekkür ederim."

Buse bir gülümseme sundu.

"Rica ederiz! Fakat birşey sorucam, eğer bir sakıncası yoksa... En azından kısa bir süre sizde kalabilir miyiz."

İkisinide inceledim. Heryerleri kan olmuştu ve acınası halde görünüyorlardı.

"Pekala... Grup liderine sorarız. Şimdilik bizimle gelin."

İkiside gülümseyerek teşekkür etti.
Aklıma gelen şeyle aniden ikisini de kenara çekip abimin yanına gittim. Kanlar içinde yatıyordu.

"Efe! Abim iyi değil."

Efe hemen yanıma gelip abimi kontrol etmeye başladı. Kızlar ise arkada korku dolu gözlerle bakıyorlardı.

"Sakin ol Lara. Karnından bir hasar alıp bayılmış. Bu kadar fazla kanda onun değil. Öldürdüklerinin."

Az da olsa sakinleşirken bu seferde Kadene döndüm.

"İyi misin."

Kaden hıçkırarak bana sarıldı.

"Şşt. Geçti. Bak kurtuldun bitti."

"Ölmedi ama o... Bayıldı ve siz fark etmeden kaçtı."

"Siktir..." Efeden gelen ses ile yere doğru baktım.

Yerdeki cesetlere hızlıca göz gezdirirken gerçektende kaçtığını gördüm.

"Lara Kadeni al ve gidelim. Kerem daha fazla kan kaybetmesin."

Kadeni ayağa kaldırdım zorla.

Buse yanıma geldi.

"Yardım edebilirim istersen."

Ona bir bakış atıp olumsuz yanıt verdim.

"Gerek yok. Teşekkürler."

"Lara dur... Barış burdaydı."

Efe Kadene döndü ve buruk bir gülümseme ile konuşmaya başladı.

"O Barış değildi. İlizyondu. Bak yok burda zaten."

Yere tekrardan bakınca yine bir rahatlama hissi ile aşağı inmeye başladık.

Arkamdan gelen kızlar birşeyler konuşuyordu.

Ben nedense hiç güvenmiyorum bunlara.

Alın bakalım yeni bölüm.

Dün çok güzel yerde bıraktığım için çok sevindiniz bende yeni bölüm attım jshzhxb

Neysee buse ve ada hakkında düşüncelerinizi söyleyebilirsinizz.

Byee 💓💞💗