Ölü Yıllar

15.Bölüm

Bir şeylerin yolunda gitmediği belliydi, içimdeki huzursuzluk boşuna değildi. Hissetmiştim ama hissettiklerimin Buğra için olması saçmaydı. Onunla herhangi bir gönül bağı kurduğumu düşünmüyordum.

Mesajına cevap vermeli miydim? Yoksa umursamayıp uykuya mı dalmalıydım? Meraklı biriydim ben, cevap vermezsem eğer sabahına büyük pişman olacaktım.

Buğra'nın bana zarar vereceğini düşünmüyordum, hoş onunla görüşmeyecektim. Telefonla iletişimi sürdürecektim, ilerisi olmayacaktı.

Cevap vermedim mesajına, aradım direkt. Anında açtı telefonu, telefonunun başında mı bekliyordu?

"Ne istiyorsun?"

Oldukça sert konuşmuştum, canımı yakmasına izin vermeyecektim. Gerekirse ben onun canını yakacaktım.

"Duygu, yardım etmen lazım bana."

Cevap vermedim, çok saçmaydı. Benden yardım istemesi çok saçmaydı.

"Bildiğin gibi değil hiçbir şey, yemin ederim."

Derin bir nefes aldım, artık konuya girmesi lazımdı.

"Hadi Buğra, söyle ne söyleyeceksen."

"Beni tehdit ettiler, ben o yüzden sana öyle davrandım."

Güldüm,  komikti. İkimizde biliyorduk, Mertcan böyle bir şeye izin vermezdi.

"Buğra, kapatıyorum."

"Duygu, Aslı'yı sor onlara. Bak yemin ederim yalan söylemiyorum. Sana ihtiyaçları olduğu için öyle davranıyorlar. Seni sevmiyorlar."

Aslı diye birini tanımıyordum, Buğra'nın da dinlemiyordum tabii. Yalan söylediğini biliyordum. Kendince bir şeyleri mi düzeltmeye çalışıyordu? Eğer öyleyse başarısız olduğunu söyleyebilirdim. Telefonumu sessize aldım, tekrar ararsa eğer rahatsız olmamak için.

🍂

Sabah uyandığımda içimdeki huzursuzluk yerini koruyordu, rahat bir uyku çekmemiştim maalesef.

Bunun nedeni Buğra'ydı. İçime şüphe tohumları ekmişti, gidip açık açık sormalı mıydım? Yoksa akışa mı bırakmalıydım?

"Günaydın, erkenciyiz bugün."

Kapıyı tıklattıktan hemen sonra girmişti Merih, yüzünden hiç eksik olmayan gülümsemesi ile.

"Günaydın, aslında her zamanki saatte uyandım."

Yorganımı hafifçe çektim, oluşan boşluğa oturdu.

"Ne yapalım bugün?"

Omuzlarımı kaldırıp indirdim, özel bir isteğim yoktu. Hoş, hiçbir zaman özel bir isteğim olmamıştı.

"O zaman seni biriyle tanıştırmak istiyorum, senin için bir sorun olur mu?"

Kaşlarımı çattım, tek kişilik dünyama birden fazla yüklenme olmuştu.

"Kim?"

"Aslı, Caner'in ikizi."

🍂

Seçme hakkım olsaydı, yetimhane günlerine geri dönmek isterdim. Düz ve kolay hayatım birden karmaşık bir hale gelmişti.

Ablam olduğunu öğrenmiştim, yetmemiş ablamın hasta olduğunu öğrenmiştim. O yüzden görememişim onu. Dahası vardı, bana anlatılmayan şeylerin olduğunu biliyordum. Her şey bu kadar basit değildi, eksik bir şeyler vardı.